“ซ่อมได้ เสียหายไม่มากเท่าไหร่ ระหว่างนี้ก็คงต้องให้ทางบ้านส่งรถมาให้สักคัน”
ปวรุตม์มองตามรถคันโปรดที่ถูกลากไปเก็บยังโรงเก็บรถ มือใหญ่อบอุ่นจับแขนนาราแล้วดึงให้เข้าไปในสภ.ด้วยกัน ปวรุตม์เห็นป้าแย้มนั่งสัปหงกอยู่ก็เดินเข้าไปแตะแขนเบาๆ
“ป้าแย้มครับ ผมรบกวนช่วยชงกาแฟให้สักเหยือกใหญ่ๆ และทำข้าวต้มให้ด้วยครับ เดี๋ยวค่าใช้จ่ายป้าแย้มมาเบิกกับผมได้เลย”
“ได้ค่ะ ป้าขอเวลาสักครึ่งชั่วโมง เดี๋ยวจะเอาข้าวต้มร้อนๆ มาเสริฟค่ะ”
ป้าแย้มตอบทั้งๆ ที่ยังงัวเงียอยู่เพราะอดหลับอดนอนอยู่เป็นเพื่อนนาราทั้งคืน
“นาราไปช่วยป้าแย้มนะ เสร็จแล้วอย่าเพิ่งกลับบ้านรอพี่ก่อน”
“ค่ะ” นารายิ้มพยักหน้ารับทำท่าจะผละไปช่วยป้าแย้มแต่ปวรุตม์ดึงร่างบางมากอดไว้แน่นแล้วเอ่ยพึมพำขอโทษกับกลุ่มผมนุ่มสลวย
“พี่ขอโทษที่ทำให้นาราต้องได้รับบาดเจ็บ”
“ไม่ใช่ความผิดของพี่รุตหรอกค่ะ คนที่ต้องได้รับโทษคือไอ้พวกที่ลอบทำร้ายเราเมื่อค
