“อีกตั้ง 5 กิโล เธอเดินไม่ไหวหรอก มาขี่หลังพี่ดีกว่าเดี๋ยวพี่จะแบกเธอไปเอง”
ปวรุตม์นั่งลงยองๆ ให้นาราขี่หลัง นาราไม่มีข้อโต้แย้งเพราะขณะนี้เธอเหนื่อยเจ็บแผลและไม่มีแรงจะเดินแล้วเมื่อปวรุตม์ให้ขี่หลังเธอก็ไม่แง่งอนยอมขี่หลังแต่โดยดี นีนนาราโอบแขนไปรอบลำคอแล้วซบหน้ากับบ่ากว้างอย่างหมดแรงปล่อยให้ปวรุตม์เป็นคนอุ้มเธอกลับบ้าน เมื่อปวรุตม์เดินต่อได้สักพักนาราก็เอ่ยถามทำลายความเงียบสงัดในยามค่ำคืน
“พี่รุต”
“หือม์”
“พี่รุตเลิกกับแฟนที่เป็นชาวต่างชาตินานแล้วหรือยังคะ”
“สู่รู้ ใครเป็นคนบอกเธอ”
ปวรุตม์ทำเสียงเหมือนไม่พอใจจนทำให้คนที่เอ่ยถามถึงกับหน้าเสียน้ำตาจะหยดให้ได้
“ไม่มี นาราอยากรู้คำตอบจากพี่รุต“
“เลิกนานแล้ว พอใจหรือยัง”
ปวรุตม์เอ่ยตอบเสียงห้วนๆ เอี้ยวหน้ามามองคนที่ถามนิดหนึ่ง นารายิ้มอย่างพอใจซบหน้ากับบ่ากว้างแล้วเอ่ยถามต่อ
“พี่รุตรักนาราบ้างไหมคะ”
“รัก” ปวรุตม์เอ่ยตอบห้ว
