บทที่ 10
1237 คำ
ปวรุตม์นิ่งงันกับคำพูดของสาวน้อยในอ้อมกอด มือใหญ่ค่อยๆ แกะผ้าโพกหน้าออก เมื่อผ้าผืนใหญ่หลุดจากใบหน้า สารวัตรปวรุตม์ถึงกับตะลึงนิ่งงันไปชั่วขณะ สาวน้อยสดใส แก่นแก้วที่เขาเคยพบเมื่อ 5 ปีก่อน บัดนี้กลายมาเป็นหญิงสาวที่สวยหวาน น่าเสน่หา ใบหน้าเนียนหวานรับกับริมฝีปางบางเป็นรูปกระจับ จมูกโด่งได้รูปสวย ฟันบนที่เคยเหยินนิดๆ กลับถูกจัดเป็นระเบียบสวยงามขาวสะอาด ปวรุตม์แทบไม่เชื่อเลยว่าเวลาแค่ไม่กี่ปีที่เขาไปเมืองนอก ลูกเป็ดขี้เหร่ที่เขาแอบหลงรักจะกลับกลายมาเป็นนางหงส์ที่ดูสวยสง่าน่าทะนุถนอม มือใหญ่กระชับคนในอ้อมกอดไว้แน่นพลางก้มหน้าลงไปประทับจูบตรงกลางกระหม่อมและริมฝีปากบางหอมหวานดังที่เคยปรารถนามาช้านาน
นีนนารากำลังเสียใจที่ถูกปวรุตม์ทำร้ายจิตใจ จึงลืมตัวปล่อยให้อีกฝ่ายกอดและจุมพิตได้ครู่เดียวก็ผงกหัวขึ้น มือเล็กๆ กำหมัดแน่นแล้วเสยตรงคางบึกบึนของสารวัตรหนุ่มเต็มแรง
“นี่แนะ! ไอ้สารวัตรมือไว ปล่อยเขาเดี๋ยวนี้” นารากัดฟันเอ่ยสั่งเสียงดัง ใบหน้างามแดงก่ำด้วยความโกรธ
“โอ๊ย!...ยัยนารา”
ปวรุตม์ร้องลั่นมือใหญ่คลายอ้อมแขนออกยกขึ้นลูบตรงคาง เห็นตัวเล็กๆ แบบนี้แต่ต่อยได้หนักชะมัด! พอแขนแข็งแรงคลายออก นาราก็กระโดดผลุงลงจากเถียงนาถอยไปตั้งหลักไกลๆ
“ยายนารา กี่ปีๆ ก็ยังแสบเหมือนเดิมนะ”
สารวัตรปวรุตม์จ้องมองนาราเขม็ง ความแก่นแก้วของเด็กสาวเมื่อ 5 ปีก่อนยังมีเหมือนเดิม แต่ความสวยสดใสกลับดูเปล่งปลั่งชวนพิศมากกว่าขึ้น
“ตัวเองก็เหมือนกัน กี่ปีๆ ก็ยังทำร้ายเขาเหมือนเดิม” นารายืนเท้าสะเอวจ้องสารวัตรหนุ่มไม่ลดละ เถียงกลับหน้าดำหน้าแดงไม่ยอมลดราวาศอกให้ง่ายๆ
สารวัตรหนุ่มถึงกับอึ้งอีกครั้งเมื่อเจอคำพูดตัดพ้อที่เป็นความจริงซึ่งเขาไม่อาจปฏิเสธได้ เขายังจำสีหน้าและแววตาที่เผยความเสียใจได้ติดตาในวันที่เขาเอ่ยปฏิเสธความรักที่เด็กสาวมอบให้ ในขณะนั้นนีนนารายังเด็กนักเป็นสาวแรกรุ่น เขาไม่แน่ใจว่าที่เด็กสาวบอกว่ารักเขานั้น...นารารักในตัวเขาจริงๆ หรือเป็นแค่ความหลง...
นีนนาราแอบสำรวจสารวัตรหนุ่มที่ตนเองหลงรักมาช้านาน นายตำรวจหนุ่มที่เพิ่งจบโรงเรียนนายร้อยมาใหม่ๆ ดูเท่ สมาทร์และว่าหล่อแล้ว ปวรุตม์ในขณะนี้ยิ่งดูหล่อเหลา ภูมิฐานน่าเกรงขามมากขึ้นกว่าเดิม ร่างสูงใหญ่กำยำดูบึกบึนคมเข้มดังชายชาติกรีกโบราณ มือใหญ่อบอุ่นที่ประคองกอด ริมฝีปากร้อนผะผ่าวที่ประทับจุมพิตเมื่อสักครู่ทำให้เธอใจสั่นไขว้เขวจนต้องรีบถอยห่างออกมาตั้งหลักเสียก่อน
“มาโคกสำราญทำไม” นีนนาราเอ่ยถามเสียงห้วนๆ เพื่อปิดบังความรู้สึกของตัวเองที่ยังรักคนเบื้องหน้าไม่มีเปลี่ยนแปลง
“มาประจำการอยู่ที่นี่และมาตามเรากลับบ้าน” สารวัตรหนุ่มลงมาจากเถียงนาเดินเข้าไปใกล้คนตัวเล็ก
“ไม่กลับ ใครใช้ให้มา” นีนนาราก้าวถอยหลังไปทีละก้าว
“ฮึ!...” สารวัตรปวรุตม์ทำเสียงขึ้นจมูก “ถ้าคุณหญิงนวลพรรณไม่ไปขอร้องถึงบ้านไม่มีทางมายุ่งด้วยเด็ดขาด”
นีนนาราเบือนหน้าหนีเมื่อได้ยินคำพูดของปวรุตม์ต่อให้กี่ปีผ่านไปปวรุตม์ก็ยังทำร้ายเธอด้วยน้ำคำเหมือนเดิม
“ถ้าไม่อยากมายุ่งด้วย ตะกี้มาจูบเขาทำไม”
นาราถามตรงๆ ด้วยความโมโห แอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าที่สารวัตรหนุ่มสวมกอดเธอไว้แน่นและมอบจุมพิตอันแสนอ่อนหวานเพราะความรักที่มีให้เธอ
สารวัตรปวรุตม์หน้าแดงก่ำเมื่อเจอคำพูดแทงใจดำ ใบหน้าคมหล่อเหลาปรับสีหน้าให้เรียบเฉยก่อนจะเอ่ยตอบแบบไร้ความรู้สึก
“ไม่ได้นึกพิศวาสเลยสักนิด ก็แค่อยากสั่งสอนคนปากจัดแก่นแก้วแบบเธอเท่านั้นเอง”
มักจะมีคำพูดที่ว่าผู้หญิงปากไม่ตรงกับใจ แต่ใช่ว่าจะมีแค่ผู้หญิงเท่านั้น ชายชาติชาตรีอย่างปวรุตม์ก็โป้ปดมดเท็จปากไม่ตรงกับใจเหมือนกัน
“ทำไม? คนอย่างนีนนารามันไม่น่าพิศวาสเลยหรือไง” นาราเอ่ยถามอย่างโกรธๆ
“ก็ใช่นะสิ ตัวก็เตี้ยม่อต้อ ฟันก็เหยิน ใบหน้าก็ขี้ริ้วขี้เหร่ ผู้ชายที่ไหนจะรักลง”
สารวัตรปวรุตม์สวนกลับโดยไม่นึกถนอมน้ำใจคนฟังสักนิด แต่สิ่งที่สารวัตรหนุ่มพูดออกมากลับตรงข้ามกับคำพูดของเขาทั้งหมด นีนนาราไม่ได้เตี้ยม่อต้อดังที่ปวรุตม์ต่อว่า รูปร่างเธอสูงโปร่งเกินมาตรฐานหญิงไทยทั่วๆ ไป เอวบางคอดกิ่วอ้อนแอ้นดังนางอัปสรา ฟันหน้าที่เหยินนิดๆ ก็ถูกจัดจนเป็นระเบียบสวยงาม ใบหน้ารูปไข่คมสวยแต่ติดจะแก่นแก้วนิดๆ ดวงตากลมโตดำสนิทดูสุกใสแวววาวชวนเสน่หาจนทำให้หนุ่มๆ ในตัวอำเภอหลงรักหลายคนแล้วรวมถึง ‘ก้องภพ’ ลูกของส.ส.ชื่อดังผู้มีอิทธิพลคับจังหวัด
นีนนารากัดริมฝีปากแน่นจ้องเขม็งคนที่ปากจัดพอๆ กับความหล่อเหลา ‘คอยดูนะ มาหาว่าเราไม่มีเสน่หาไม่น่าหลงใหล นีนนาราคนนี้จะทำให้คนอย่างสารวัตรปวรุตม์หลงรักให้ได้’
ปวรุตม์ขยับตัวอย่างระแวดระวังเมื่อเห็นสายตายังกับพรานที่กำลังจ้องจะล่าเนื้อ เมื่อนีนนาราเดินหนี
เขาก็เดินตามไปทันที
“จะไปไหน?” สารวัตรปวรุมต์จับแขนเนียนแล้วดึงไว้ไม่ให้อีกฝ่ายเดินต่อ
“จะกลับบ้าน ปล่อย!” นีนนาราตวาดลั่น
“ไม่ปล่อย กลับพร้อมกันนี่แหละ” ปวรุตม์จับแขนเนียนไว้แน่นมือเหนียวยังกับตุ๊กแกนีนนาราสะบัดเท่าไหร่ก็ไม่หลุดง่ายๆ
นีนนาราก้มลงมองพื้นดินที่ปกคลุมไปด้วยหญ้าสีเขียวขจีอันอุดมสมบูรณ์ที่เธอกับสารวัตรหนุ่มกำลังยืนอยู่ ตอนแรก...กะว่าจะนอนคิดแผนล่าสารวัตรปากจัดสักคืนสองคืน แต่เห็นจะไม่ทันแล้ว ถ้าสารวัตรปวรุตม์เสนอมาเธอก็จะสนองไป...
“ไปพร้อมกันก็ได้” นีนนาราเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มหวานจนทำให้ปวรุตม์งันไปชั่วขณะ
“พี่รุตรอนาราสักครู่นะคะ” นาราเอ่ยบอกปวรุตม์เสียงหวานแล้ววิ่งไปหาชาวบ้านที่กำลังขึ้นมาจากการดำนา
“ป้าส้มเกลี้ยงคะ วันนี้นารากลับบ้านก่อนนะ คงไม่ได้ไปช่วยป้าทำกับข้าวเลี้ยงชาวบ้าน เดี๋ยวพรุ่งนี้นาราไปช่วยลงแขกที่ทุ่งนาของลุงสมศักดิ์” นารายิ้มบางๆ เอ่ยบอกป้าส้มเกลี้ยงกับลุงสมศักดิ์ที่กำลังขึ้นมาจากท้องนาพร้อมๆ กัน
“ไปเถอะค่ะ เดี๋ยวคุณตำรวจจะรอนาน พรุ่งนี้หนูนาราไปสายๆ ก็ได้ไม่ต้องรีบ” ป้าส้มเกลี้ยงเอ่ยอย่างเอ็นดู มองข้ามบ่านาราไปยังนายตำรวจหนุ่มรูปหล่อที่ยืนพิงรถคันสวยรอสาวน้อย
- ผู้เขียน
