บทที่ 7 นักพรตทำนาย
1273 คำ
มือปราบจั๋วงัวเงียตื่นขึ้นก่อนฟ้าสาง เขาเรียกให้บ่าวรับใช้หน้าห้องเตรียมน้ำอุ่นมาให้เช็ดเนื้อเช็ดตัว จากนั้นก็ออกจากจวนไปสำนักมือปราบโดยมิได้สนใจหันมามองเจ้าสาวคนงามที่นอนอยู่บนเตียงแต่แม้น้อย
“คุณชาย ไม่รับประทานอาหารเช้าหรือขอรับ?”
“ไม่เป็นไร ข้าไปซื้อกินแถวหน้าสำนักมือปราบก็ได้” ชายหนุ่มโบกมือให้พ่อบ้านที่ยืนพินอบพิเทาอยู่หน้าห้องโถงเป็นการปฏิเสธ ก่อนจะลิ่วไปขึ้นขี่ม้าที่บ่าวจูงมารอหน้าประตู
เจ้าสาวคนใหม่งัวเงียลุกขึ้นเมื่อตอนสาย เมื่อวานนางเตรียมตัวยาวนานรอเข้าพิธีที่ซับซ้อนยุ่งยากรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว วันนี้เพิ่งมาอยู่จวนสกุลจั๋ว วันแรกได้รับอนุญาตให้นอนตื่นสายได้ นางจึงคิดจะนอนให้เต็มที่
“ฮูหยินน้อยเจ้าคะ คุณชายออกไปทำงานแล้วเจ้าค่ะ” ปังฮุ่ยเดินเข้ามารายงานพร้อมเปิดม่านรับแสงแดดจากทุกผนังในห้อง
ฉงหยวนหยวนลุกขึ้นนั่งบิดกายเล็กน้อยแล้วก็ลงจากเตียงไปยังหลังฉากที่ปังหมิ่นเตรียมน้ำอุ่นเอาไว้ให้นางเช็ดเนื้อเช็ดตัว พอแต่งกายเสร็จนางก็ลุกไปนั่งรับประทานที่สาวใช้ทั้งสองเตรียมไว้บนโต๊ะ
“ตอนบ่าย นายท่านกับฮูหยินใหญ่ให้ฮูหยินน้อยไปคารวะน้ำชานะเจ้าคะ” ปังฮุ่ยยิ้มน้อยๆ นางรู้สึกยินดีที่บิดามารดาของจั๋วเหรินหาวช่างมีใจเมตตาต่อคุณหนูของนาง มิได้บังคับให้ทำตามธรรมเนียมที่ต้องตื่นแต่เช้าในวันแต่งงาน
จวนถึงเที่ยงวันจั๋วเหรินหาวก็กลับมา เขายืนกอดอกรอนางอยู่หน้าเรือนแล้ว ปังฮุ่ยกับปังหมิ่นตามหลังฮูหยินน้อยออกมา ชายหนุ่มมิได้บอกกล่าวสิ่งใด เขาคิดว่านางคงรู้กำหนดการอยู่แล้ว
“พ่อกับท่านแม่ของเจ้าอยู่ที่นี่แค่สามวันก็ต้องกลับอำเภอเฉินแล้ว พวกเราคิดถึงเป่าเป๋าน้อยจะแย่แล้ว จวนนี้คงต้องฝากให้พวกเจ้าช่วยกันดูแล เจ้าสองคนอยู่กันดีๆ รักใคร่กลมเกลียวกันให้มาก รีบมีทายาทให้พวกเราได้อุ้มเร็วๆ ก็แล้วกันนะ”
นายอำเภอจั๋วหยางกำลังเห่อหลานชายที่เกิดจากจั๋วเกิงซินบุตรชาย คนโต ครั้นเห็นว่างานแต่งงานของจั๋วเหรินหาวเรียบร้อยดี ทั้งสองจึงอยากจะกลับไปหาหลานชายตัวน้อย
หวังฮูหยินหันไปมองลูกสะใภ้คนงามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “หยวนหยวน เสี่ยวหาวเป็นคนปากหนัก หากว่าเขาดูบึ้งตึงไปบ้างเจ้าก็อย่าถือสาเลย ที่ผ่านมาเขาไม่เคยพัวพันกับสตรีคนอื่นอาจจะปฏิบัติกับเจ้าไม่ค่อยนุ่มนวลนัก”
ฉงหยวนหยวนก้มหน้ารับคำ นางมาอยู่ในจวนสกุลจั๋วในฐานะลูกสะใภ้โดยมิได้เตรียมใจมาก่อน จำต้องทำตัวให้กลมกลืนกับบทบาทที่ได้รับ
ผ่านไปสามวันถึงกำหนดที่ต้องพาเจ้าสาวกลับไปเยือนบ้านเดิม นายอำเภอจั๋วกับฮูหยินก็เดินทางกลับอำเภอเฉิน ใต้เท้าฉงที่รอรับบุตรเขยและบุตรสาวมาคารวะน้ำชาที่จวน ใช้โอกาสนี้ประกาศให้ทุกคนในเรือนในได้รู้ว่าเขาจะทำพิธีกรรมครั้งสำคัญ
“วันนี้ข้าเชิญนักพรตมาทำพิธีปัดเป่าความชั่วร้ายในจวนของพวกเรา ประเดี๋ยวพวกเจ้าทุกคนออกไปแท่นทำพิธีที่สวนหน้าเรือนใหญ่ด้วย”
ฉงหยวนหยวนเอียงคอสงสัย นางไม่เคยเห็นว่าท่านพ่อของตนจะสนใจเรื่องบูชาเทพหรือนับถือนักพรตมาก่อน แต่เมื่อหันไปมองจั๋วเหรินหาวก็เห็นเขารับคำใต้เท้าฉงแข็งขัน เมื่อฮูหยินใหญ่และอนุภรรยาทุกคนไปยืนกันอย่างพร้อมหน้า โต๊ะบูชาที่ตั้งไว้โดยมีของเซ่นไหว้ครบถ้วนก็ถูกล้อมรอบ นักพรตใบหน้าคมคายพร้อมด้วยขบวนผู้ติดตามทั้งสี่ สั่นกระดิ่งเดินเข้ามาวนเวียนโต๊ะพิธีอย่างพร้อมเพรียง
กรุ๊งกริ๊ง! กรุ๊งกริ๊ง!
เสียงสวดคาถาแปลกประหลาดดังลั่นไปทั่วบริเวณ นักพรตทั้งสี่โปรยกระดาษหลากสีไปรอบๆ กลิ่นธูปและกำยานตลบอบอวลไปทั่ว
“บ้านของพวกท่านมีวิญญาณสิงสถิตถึงสองดวงที่ยังอาฆาตแค้น!”
เสียงนักพรตหน้าแฉล้มที่ยืนหลับตาสั่นกระดิ่งเอ่ยขึ้น คนทั้งหมดสะดุ้งขึ้นพร้อมกัน พิธีกรรมที่ดูเข้มขลังศักดิ์สิทธิ์และคำทำนายที่ชวนขนหัวลุกทำให้สตรีทั้งหลายมีสีหน้าหวาดหวั่น
“ใต้เท้าฉง ข้าดูชะตาราศีเกิดของคนทั้งเรือนท่านแล้ว ยามนี้มีเพียงบุตรสาวกับบุตรเขยจะช่วยปัดเป่าได้ คงต้องให้คนทั้งสองเข้ามาอยู่อาศัยในจวนนี้สักระยะหนึ่งก่อนขอรับ!”
อนุภรรยาทั้งหลายได้ยินก็หันไปสบตากัน ไม่มีธรรมเนียมให้บุตรเขยที่มิได้แต่งงานเข้าสกุลมาอยู่อาศัยในเรือนภรรยา แต่เมื่อเห็นใต้เท้าฉงผงกศีรษะและรับคำนักพรตทุกคนก็รู้ว่ามือปราบหนุ่มที่เพิ่งแต่งงานกับบุตรสาวคนที่แปดของครอบครัวต้องได้เข้ามาอยู่อาศัยที่นี่แน่
“เช่นนั้นควรให้พวกเขาเข้ามาอยู่เมื่อใดดีขอรับ?”
“วันนี้ฤกษ์งามยามดี หลังตะวันตกดิน พวกเขาก็ควรจะเข้าพักในจวนนี้ได้แล้ว มิฉะนั้นอาจจะต้องมีศพต่อไปที่ตายผิดธรรมชาติในจวนนี้”
ตลอดระยะการประกอบพิธีกรรมมีลมพัดวนเข้ามาในสนามหญ้าบริเวณทำพิธีอย่างน่าประหลาด เหล่าอนุล้วนเกาะแขนกับบุตรของตนหรือไม่ก็คนรับใช้ด้วยความหวาดกลัวในเวทย์มนต์อันแสนพิสดารล้ำลึกที่ได้เห็นตรงหน้า ครั้นทำนายเสร็จไม่นานขบวนนักพรตเหล่านั้นก็กลับออกไป
“เจ้าได้ยินแล้วนะ...รีบส่งคนของเจ้ากลับไปเก็บข้าวของที่จำเป็นเข้ามานอนที่เรือนนี้ก่อนดีกว่า ข้าเกรงว่าในจวนจะเกิดเหตุฆาตกรรมขึ้นมาอีก” ใต้เท้าฉงเอ่ยกับบุตรเขยและบุตรสาวแล้วก็หันไปบอกกล่าวกับคนทั้งจวน
“พวกเจ้าทุกคนก็ได้ยินที่ท่านนักพรตทำนายแล้ว ในจวนสกุลฉงเต็มไปด้วยเรื่องอัปมงคล เราจึงต้องรีบจัดการเรือนเดิมเพื่อให้เสี่ยวหาวกับหยวนหยวนเข้ามาพักให้ทันเย็นนี้”
พ่อบ้านเฉารีบเอาน้อมรับคำแล้วสั่งการคนรับใช้ส่วนหนึ่งมาทำความสะอาดและตกแต่งเรือนของคุณหนูแปดใหม่โดยเร่งด่วน อวี๋ฮูหยินให้หมัวมัวสวินไปเปิดห้องเก็บผ้าเพื่อจะได้เลือกผ้าม่านใหม่
อนุหนงทำหน้าเครียดให้สาวใช้ประคองกลับเรือน นับตั้งแต่หลินเฉิน สาวใช้คนเดิมตกน้ำตาย นางก็อยู่อย่างหวาดระแวง เรือนของนางอยู่ใกล้กับเรือนของอนุฉานที่มีบุตรชายชอบใช้กำลัง นางจึงรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยเพราะวันดีคืนดีคุณชายห้าผู้นี้ก็ทุบตีบ่าวรับใช้อยู่เนืองๆ
“นายหญิงเล็กเจ้าคะ ท่านเขยกับคุณหนูแปดมาอยู่ในจวนคราวนี้ท่านว่าจะเป็นการดีกับเราหรือไม่?”
“ก็น่าจะดี เจ้าไม่รู้สึกหรือว่าหลังจากพวกมือปราบไม่มาเฝ้าในจวนของเราแล้ว พวกเรือนตะวันออกดูเหมือนจะเริ่มมีการเคลื่อนไหว?” นางบุ้ยบ้ายไปทางเรือนของอนุซูกับอนุกัว
“ข้าได้ยินข่าวไม่สู้ดีมาจากเรือนคุณชายใหญ่ด้วยนะเจ้าคะ”
*************************
- ผู้เขียน
