บทที่ 5 คู่ปรับที่คู่ควร
1148 คำ
“อ้อ! ยังมีบุรุษที่คิดติเตียนเจ้าด้วยหรือ? พ่อนึกว่าจะมีแต่ผู้ที่คอยเอาอกเอาใจกล่าวชมเจ้าไม่ขาดปากเสียอีก”
คุณหนูแปดคนงามเม้มปาก “เจ้าค่ะ ข้าก็เพิ่งเคยเจอนี่ล่ะ รูปร่างหน้าตาของเขาก็มิได้เลวร้ายแต่พูดออกมา ข้าล่ะอยากจะจับถ้วยขว้างเขานัก”
ใต้เท้าฉงยิ้มกว้าง “ดีๆ เช่นนั้นคนนี้ล่ะเหมาะที่จะมาช่วยพ่อดูแลเจ้า หากให้คนที่เอาแต่ตามใจเจ้ามาอยู่เคียงข้าง ต่อไปพ่อจะวางใจได้อย่างไร?”
“ท่านพ่อ เราแค่ต้องการให้เขามาจับคนร้ายเท่านั้นนะเจ้าคะ ไม่ใช่ให้มาควบคุมความประพฤติของข้า”
“เอาน่า...หยวนหยวน ยามนี้เรายังไม่รู้ว่าคนร้ายคือผู้ใด? รอบกายของเราล้วนวางใจไม่ได้ มีคนมาอยู่ข้างเจ้าคอยเตือนสติย่อมดีกว่าเอาคนที่หวังประจบสอพลอมาอยู่ใกล้”
ฉงหยวนหยวนใคร่ครวญแล้วก็เห็นด้วยกับบิดา “เช่นนั้น ก็ให้คนผู้นี้เข้ามาแฝงกายคอยดูแลข้าเถอะเจ้าค่ะ”
ใต้เท้าฉงพยักหน้า “อืม...พ่อเห็นด้วยที่จะให้คนผู้นี้เป็นบุตรเขย เมื่อเขาเข้ามาแล้วเราคงต้องพยายามทำให้สถานการณ์ภายในจวนดูสงบเรียบร้อยมากที่สุด คนร้ายจะได้ตายใจคิดลงมืออีก”
ฉงหยวนหยวนผงะ “ท่านพ่อคิดว่าคนผู้นั้นยังจะลงมืออีกหรือเจ้าคะ?”
“เรายังไม่รู้ว่าที่เขาฆ่าเยว่เยว่เพราะต้องการสิ่งใด? หากว่าจุดประสงค์ของเขายังไม่บรรลุ พ่อว่าเขาต้องลงมืออีกแน่ คนที่พ่อเป็นห่วงที่สุดก็คือเจ้า หยวนหยวน เจ้ามีศัตรูหลายคนจนยากจะจับมือใครดมได้ หากเจ้าเกิดเหตุร้าย คนผู้นั้นก็ย่อมลอยนวล”
“ท่านพ่อจะให้มือปราบผู้นั้นเข้ามาวันใดหรือเจ้าคะ?”
“ต้องจัดการพิธีแต่งงานกันให้เสร็จก่อน เขาจึงจะเข้ามาได้”
“เอ๋? แค่เข้ามาในนามสามีปลอมๆ ก็ต้องจัดพิธีแต่งงานด้วยหรือเจ้าคะ ท่านพ่อคิดจะจัดเป็นการภายในหรือจะไปจัดที่นอกเมืองดี?”
“จัดให้ยิ่งใหญ่ จัดในเมืองหลวงนี่ล่ะ!”
ฉงหยวนหยวนรู้สึกงุนงงที่จู่ๆ ตนเองก็มีคู่หมั้นเป็นคุณชายจั๋วเหรินหาว ซึ่งเป็นบุตรชายของนายอำเภอเมืองเฉิน โดยมีท่านอ๋องสิบห้าเป็นผู้ออกหน้า
“ท่านอ๋อง ข้าน้อยว่าจัดพิธีแต่งงานเงียบๆ ก็ได้นะขอรับ ก็แค่การแต่งงานหลอกๆ ไม่ต้องจัดขบวนแห่ให้ใหญ่โต”
ท่านอ๋องสิบห้าโบกไม้โบกมือห้ามให้วุ่น “ไม่ได้ๆ เรื่องนี้บิดามารดาของเจ้าต้องออกหน้าเพื่อให้เรื่องดูน่าเชื่อถือ ข้าบอกพวกเขาแล้วว่าเจ้ากับฉงหยวนหยวนพบกันที่งานเลี้ยงหาคู่และพึงใจกัน โดยมีใต้เท้าฉงเห็นดีเห็นงาม ยามนี้พ่อแม่ของเจ้ากำลังเห่อลูกสะใภ้คนใหม่อยู่”
จั๋วเหรินหาวรู้สึกหนักใจเกรงว่าภายหลังที่ความจริงเปิดเผย บิดามารดาของเขาอาจจะผิดหวัง แต่เขาไม่อาจยกเลิกพระบัญชาของท่านอ๋องได้ แม่สื่อที่ท่านอ๋องสิบห้าจัดให้ไปดำเนินการติดต่อหมั้นหมายให้เขากับฉงหยวนหยวนอย่างรวดเร็วจนจั๋วเหรินหาวตั้งตัวแทบไม่ทัน
“อีกสิบห้าวันเจ้าเตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าวได้เลย!” องค์ชายสิบห้ากับ พระชายาชิงหลานจัดแจงทุกอย่างให้เสร็จสรรพ โดยมีคุณชายจินคอยวิ่งหน้าวิ่งหลังจัดการช่วยอย่างเต็มที่
“ข้าตื่นเต้นเหมือนข้าเป็นเจ้าบ่าวเองเลยเชียวล่ะ จั๋วเหรินหาว เจ้าสาวของเจ้าสวยจริงๆ นะ” จินวั่งซูชื่นชมออกนอกหน้า
“เช่นนั้นท่านก็แต่งงานกับนางแทนข้าสิขอรับ!”
“หือ...ไม่ได้ๆ นางตกลงแต่งกับเจ้า ไม่ใช่กับข้าสักหน่อย”
ผู้ที่ตื่นเต้นไม่แพ้คุณชายจินก็คือท่านพ่อกับท่านแม่ของเขา จั๋วหยางกับหวังฮูหยินแต่ละวันปรึกษากันเรื่องสินสอดและเครื่องประดับล้ำค่าที่จะมอบให้ฝ่ายหญิงเพิ่มเติม
“ท่านแม่ขอรับ สินสอดที่ให้ไปก็มากแล้วนะขอรับ เครื่องประดับของท่านก็เก็บเอาไว้เถอะ ไม่ต้องให้นางเพิ่มอีกหรอก”
“แม่ก็เห็นว่าควรทำให้เต็มที่ทั้งนั้น ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นถึงสาวงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองหลวง ที่ผ่านมาแม้เลือกสตรีมาให้เจ้ามากมายแต่เจ้าก็ไม่เคยเหลือบตาแลสักนิด ไม่คิดเลยว่าจะคว้าเอาคุณหนูคนงามสกุลฉงมาได้ เจ้าช่างมีฝีมือเสียจริง” หวังฮูหยินค้อนลูกชายทีหนึ่งก่อนจะหันไปเลือกกำไลหยกน้ำงามให้กับว่าที่ลูกสะใภ้ นางรู้สึกปลาบปลื้มที่จะมีสะใภ้คนเล็กเสียที “ท่านพี่ ข้าว่าหยวนหยวนน่าจะเหมาะกับกำไลหยกชิ้นนี้นะ เจ้าคะ ข้าเห็นตัวจริงนางแล้วรู้สึกได้เลยว่าหลานตัวน้อยของพวกเราต้องน่ารักเหมือนลูกของเสี่ยวซินแน่ๆ”
จั๋วหยางหัวเราะกับภรรยาอย่างมีความสุข บุตรชายคนโตก็มีหลานชายให้ชื่นชมแล้วคนหนึ่ง หากว่ามีหลานชายตัวน้อยจากสะใภ้คนเล็กเพิ่มก็คงดียิ่ง กว่าจะได้ลูกสะใภ้คนโตมาก็ต้องผ่านเหตุการณ์ตื่นเต้นมาแล้วคราวหนึ่ง ครั้งนี้ได้ลูกสะใภ้คนเล็กมาด้วยความบังเอิญช่างดียิ่งนัก ไม่ต้องคอยจ้ำจี้จ้ำไชให้บุตรชายคนเล็กเลือกหาสตรีที่พึงใจอีกแล้ว
“ดีๆ เจ้าว่านางเหมาะกับชิ้นไหนก็ให้นางไปเถอะ ขอเพียงเรามีหลานเพิ่มขึ้นอีกหลายๆ คนก็พอ”
มือปราบจั๋วได้พบกับใต้เท้าฉงในไม่กี่วันต่อมา ใต้เท้าฉงกำชับให้เขาเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ
“การแต่งงานหลอกๆ ของเจ้ากับหยวนหยวนจำต้องทำให้สมจริงที่สุด ข้าเองก็ไม่ใช่จะไม่รู้ว่าที่สาวใช้คนก่อนตกน้ำตายไป ไม่ใช่เป็นเหตุบังเอิญแน่ นางคงจะถูกคนร้ายลากลงน้ำไป แต่ที่ไม่กระโตกกระตากเพราะคิดจะว่าจะพยายามจับคนร้ายให้ได้ด้วยตนเอง แต่ไม่คิดเลย...ครั้งนี้มันจะกล้าลงมือกับบุตรสาวของข้า”
จั๋วเหรินหาวเห็นดวงตาที่รื้นด้วยน้ำตาของใต้เท้าฉงแล้วก็ใจอ่อน เขารับปากว่าเรื่องนี้จะมีเพียงเขากับฉงหยวนหยวนเท่านั้นรู้กันสองคน องค์ชาย สิบห้าเองก็มิได้บอกกล่าวผู้ใดแม้กระทั่งพระชายาชิงหลาน คนรอบข้างที่ได้ยินว่าจั๋วเหรินหาวจะแต่งงานกับคุณหนูแปดสกุลฉงล้วนประหลาดใจกันทั่วหน้า
“รู้อย่างนี้ข้าซื้อบัตรเชิญไปงานเลี้ยงหาคู่ก็ดี พวกเจ้าดู...มือปราบจั๋วหน้าตาไม่ค่อยยิ้มแย้มแค่ไปงานนี้ครั้งเดียวยังได้คุณหนูแปดคนงามมาครอง”
**********************
- ผู้เขียน
