ตอนที่ 13

2560 คำ

ไหนล่ะผู้ชายที่น่าสงสารเมื่อกี้? ตอนนี้เฮียจากัวร์กลับมาน่ากลัวด้วยการมองเธอเหมือนวางแผนอะไรอยู่แล้วยังอารมณ์ดีพอจะเปิดเพลงฟังอีก คือเธองงกับอารมณ์เขาหนักมาก! เฮียจากัวร์ดูเหมือนเป็นคนดีนะแต่ก็กลัวว่าจะดีแตกจนเหี้ยกระจายแทนไง เขาดูฉลาดเจ้าเล่ห์แล้วยังลึกลับแฝงไปด้วยความแบดบอยเต็มตัว นี่คิดดีแล้วเหรอที่มาด้วย! เธอมองเขาสลับกับข้างทางแล้วเหมือนเขาจะรู้สึกถึงได้หันหน้ามามองก่อนจะลูบหัวเธอเบาๆแค่นั้น นั่งรถมาจะเกือบชั่วโมงเขายังไม่พูดอะไรเลย!! “กลัวเหรอ?” เห็นได้ชัดว่าระแวงเขาหนักมาก “มากับผู้ชายใครจะไม่กลัวล่ะ” แต่อย่างน้อยนี่คือเพื่อนสนิทของพี่โบ๊ท “เฮียไม่ทำตัวเหี้ยกับมินนี่หรอก…ถ้าไม่จำเป็น!” “ห๊ะ!! จำเป็นอะไรล่ะ?” เดี๋ยวนะช่วยพูดให้เคลียร์ก่อนสิ “ไปกันเถอะ” เขาจับมือเธอเดินไปคอนโดทันทีเพราะไม่อยากจะอธิบายอะไรมากมายเดี๋ยวจะกลัวกันอีก เขาอยากเป็นคนดีแค่กับเธอคนเดียวเท่านั้น เขารอเวลานี้มานานมากเลยนะจนในตอนนี้ก้างขว้างคอมันไปทำงานนานตั้งสองอาทิตย์กว่านี่นับว่าเป็นโอกาสที่หายากมากเลยแหละ เขาจะต้องทำให้มินนี่ยอมคบกันให้ได้ถึงแม้ว่าจะต้องบังคับก็ตาม คอนโดเรียบร้อยขึ้นมากเลยทุกอย่างที่เธอช่วยแต่งเมื่อวันนั้นยังเหมือนเดิมภาพจำในคืนนั้นย้อนกลับมาให้นึกถึง เราจูบกันตรงนั้น เขาบอกรักเธอ เขากอดเธอแล้วจบท้ายด้วยการตื่นมาในอ้อมกอดอุ่นๆ เพียงแค่คิดหน้ามันก็เห่อร้อนขึ้นมาคงไม่บอกว่าแม่งเขินอายขนาดไหน เธอพยายามนิ่งแต่ก็กลัวแล้วคงทนอยู่แบบนี้ได้ไม่นานแน่ “มินนี่คิดถึงเฮียไหม?” ขณะที่เขาเหงามากนอนครวญครางคิดถึงเธอมากทุกคืน…แล้วเธอล่ะ? “เฮียหลอกฉันมาเหรอ?” ตอนแรกยังน่าสงสารแต่นี่คือไม่เลยจ้ะ เขายิ้มร้ายๆตามสไตล์แบดบอยแล้วจับมือเธอขึ้นไปจูบ ตอนนี้น่ากลัวมากเลยอะ! หัวใจเธอแทบจะหยุดเต้นตรงนี้ให้ได้เลย “ถ้าเฮียไม่ทำแบบนั้นจะออกมาง่ายๆเหรอ อาบน้ำก่อนไหมหรือหิวข้าวรึเปล่า?” มันบังเอิญว่าเขาแอบตามเธอทั้งวันชนิดที่ไม่คลาดสายตาจนเห็นว่ามินนี่ยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย “เฮียคิดจะทำอะไร? หรือว่า…” “ไม่ใช่ตอนนี้!” “โล่งใจ! เฮียคงไม่คิดจับฉันทำเมียใช่ไหม?” “คิดสิ” “!!” กลัวแล้วเน้อแบบนี้ เธอรีบถอยห่างเขาออกมาก่อนจะรีบเข้าไปห้องนอนกดล๊อกประตูไว้แต่ว่า.. แกร็ก! “เฮียมีกุญแจ ไปอาบน้ำได้แล้วหรือจะให้เฮียอาบให้ครับ” เขาเดินไปหาเธอพร้อมกับแกะกระดุมออกทีล่ะเม็ดช้าๆจนถอดเสื้อออกแล้วโยนทิ้งไป “อาบเองได้!!!” ทำไมเป็นผู้ชายแบบนี้เนี้ยเธอรีบคว้าเสื้อผ้าเขาเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการตัวเองแล้วอยากจะขังตัวเองอยู่นานกว่านี้ หลับในห้องน้ำก็ได้นะถ้าต้องออกไปเจอเขาแต่ก็กลัวว่าเขาจะมีกุญแจอีกแหละ ดังนั้นรีบอาบรีบออกมาดีที่สุดแล้ว เจอเขาบนเตียงในอีกชุดแล้วคงจะอาบน้ำแล้วคือแบบทำไมไม่ใส่เสื้อล่ะนี่กะจะอ่อยเธอเหรอ…ได้ผลนะ! แล้วซิกแพ็คนั้นแน่นมากเวอร์!! “คบกันนะมินนี่เฮียรอไม่ไหวแล้ว” อีกนิดเดียวเขาจะตบะแตกจับเธอทำเมียก่อนนี่สิอย่างน้อยในตอนนี้แค่ได้คบเป็นแฟนกันก่อน เขาอยากจะกอดจูบหอมทุกวัน “แต่ฉันไม่ได้รักเฮียจากัวร์นะ” ความจริงไม่ตายแต่เธอจะตายไหมที่พูดความจริง “แล้วไง คบกันจะเลิกกลัวซักที ตอนนี้แค่เฮียรักมินนี่คนเดียวมันก็เพียงพอแล้ว เป็นแฟนเฮียนะ...ว่าไงหื้ม?” เขาเดินไปหยุดตรงหน้าเธอก้มลงไปจูบกลางหน้าผาก “ตกลงก็ได้ค่ะ” ไหนๆจูบแรกเขาก็เอาไปแล้วลองคบมันจะเป็นไรไปล่ะ เธอเงยหน้ามองหลับตาเผยปากรับจูบแสนอ่อนหวานที่เขาส่งมาผ่านริมฝีปาก อาหารรอบดึกที่เฮียจากัวร์เป็นคนสั่งมาให้เองเพราะเห็นว่าเธอหิวทั้งไม่ได้แสดงอาการอะไรออกไปเลยนะ เธอแค่ขอดื่มน้ำเฉยๆเพราะเขินที่ถูกเขาจูบไม่หยุด! จูบแรกก็เป็นเขา แฟนคนแรกก็เป็นเขาอีก นี่เธอคิดดีแล้วใช่ไหมเนี่ย …คำตอบคือไม่รู้ “บะหมี่ร้านดังเลยนะ” เธอมองเขาแปลกๆอีกแล้ว “กลัวเหรอ? หรือว่ามีอะไรรึเปล่าเปิดใจคุยกับเฮียหน่อยได้ไหม?” เขามีวิธีคุยกับเธอแล้วพร้อมจะจัดการความกลัวของเธอออกไปด้วย เขาจะทำให้มินนี่รักเขาให้ได้ในสักวัน “ก็มีคนบอกว่าเฮียจากัวร์ใจร้ายมากมีผู้หญิงไว้รอเป็นฮาเร็มฉันก็เคยเห็นนะตอนเฮียควงใครน่ะ แล้วก็เคยเห็นตอนเฮียมีเรื่องด้วย” เธอกลัวเขาไม่ใช่แค่นี้แต่มันเป็นความเจ้าเล่ห์อีกที่ไม่พูดออกไปเพราะอยากรู้ว่าเขาจะพูดอะไรต่อบ้าง แต่เอาจริงๆเธอกลัวทุกอย่างที่เป็นเขา “มินนี่เฮียหยุดตั้งนานแล้วนะถามไอ้โบ๊ทได้ แล้วที่ว่ามีเรื่องก็บ่อยเพราะบางอย่างก็เกี่ยวกับงานเกี่ยวกับเพื่อนหรือบางทีก็คู่อริเก่า ประวัติของเฮียมันไม่ได้ดีหรอกแต่เฮียรักมินนี่จริงๆแสดงออกจนคนเขารู้กันหมดแล้ว” ทุกคนรู้ดีมากว่าเขาคิดอะไรกับเธอยกเว้นเจ้าตัวนี่แหละ “เหรอ? งั้นกล้าพิสูจน์ไหม?” “พิสูจน์?” “ใช่! ฉันจะไม่ยอมเป็นของเฮียหนึ่งปีแล้วเฮียจากัวร์ก็ห้ามยุ่งกับใครด้วยถ้าไหวก็ทนถ้าไม่ไหวก็เลิกได้เลย” เพื่อความแน่ใจว่าจะไม่ถูกเขาหลอกเจาะไข่แดงต้องเอาให้แน่นอน “ปีนึงเลยเหรอ? แต่ถ้ามินนี่เต็มใจเองเฮียไม่ผิดใช่ไหม” โอ้โห้! เด็กดีของเขามันร้ายเหมือนกันนะแต่ช่างเถอะรักว่ะแค่ปีเดียวคงทนได้ (มั้ง!) จากัวร์ยิ้มกว้างขยี้ผมคนรักที่รับข้อเสนอ “ตกลงแต่เฮียทำอย่างอื่นใช่ไหมเช่นจูบ กอด หอมแก้ม” “อื้ม” เธอจะหลงกลคนแบบเขาไหมนะ เขาไม่ได้เรียกร้องจะมีอะไรกับเธอขนาดนั้นแต่ถ้าได้เป็นเมียเลยก็ดี คือแอบรักมาตั้งเกือบ 3 ปีแล้วยังต้องรออีกปีหนึ่งกว่าจะได้มาเป็นเมีย เห้อ…เด็กมันร้ายได้ใจจริง! ตอนนี้เป็นแฟนกันแล้วคอยดูนะพ่อจะกอดจูบให้หนักเลย รักเหลือเกินเด็กน้อยคนนี้แล้วยังหลงจนไม่รู้ว่าจะหาทางออกได้รึเปล่าเนี่ย คืนนี้มินนี่นอนด้วยกันกับเขา ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงได้ไว้ใจขนาดนี้นะแต่ถึงอยากนั้นก็ไม่สามารถนอนกอดได้เลยต้องรอให้หลับก่อนอีกตามเคย มินนี่นอนตะแคงมาทางเขาแม่งโคตรน่ารัก เขาต้องใช้ทุกอย่างข่มใจตัวเองไม่ให้จับกดเสียตั้งแต่ตอนนี้พูดได้เลยว่ายากมาก เขาเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองแล้วนี่คือต้องมาทรมานตัวเองเพื่อเอาใจเด็ก มินนี่ทำอะไรกับเขารึเปล่าว่ะถึงได้ยอมแบบนี้! วันต่อมาเฮียจากัวร์มาส่งเธอที่มหาลัยเองแล้วเขาเดินลงมาส่งเองเพื่อนก็พากับมองเลย งื้อ…อายอะ! ความน่ารักของเขายังไม่หมดแค่นั้นนะเพราะยังอุตส่าห์หอมแก้มเธอแบบไม่แคร์ใครแล้วบอกว่าจะมารับตอนเย็นพาไปดูหนังอีก ทำไมมีความสุขจังว่ะ! ถ้ารู้เป็นคนน่ารักแบบนี้คบไปนานแล้ว! “ตั้งใจเรียนนะตอนเย็นเจอกัน” “อื้ม” “เป็นเด็กดีอย่าดื้อนะ” “อื้ม ขับรถดีๆล่ะ” นี่ก็เขินนะเออ เฮียจากัวร์เดินกลับไปขึ้นรถแล้วขับออกไปส่วนเธอนั้นหันมามองเพื่อนที่ยิงคำถามผ่านสายตาโดยไม่ต้องพูดอะไรออกมาเลย “เออ...เป็นแฟนกันแล้ว!” ยอมรับก็ได้หลักฐานตัวเป้งเพิ่งกลับไปนี่ “อีดอกในที่สุดมึงก็ขายออกสักที!!” อันวางมือทาบอกเขินแทนเพื่อนจริงๆ “นั่นไงกูว่าแล้ว! เฮียจากัวร์รักขนาดนี้ถ้าปฎิเสธนะควายเรียกแม่!” ผิงก็ยิ้มกว้างมากขึ้น แต่มีอีกคนที่ไม่ดีใจด้วยกลับโกรธมากกว่า! เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหกตอนนี้เลิกเรียนแล้วผิงกลับพร้อมแฟนไปก่อนแล้วส่วนเธอรออันเข้าห้องน้ำอยู่ แบบว่าวันนี้แก็งสัตว์โลกน่ารักแยกทางไปกับแฟนตัวเองนะ! แฟนเธอกับแฟนเพื่อนจอดรถรอแค่หน้าตึกนี่เอง พอนึกถึงเฮียจากัวร์โทรมาพอดีเลย [เลิกเรียนยังครับ?] เสียงหล่อไปอีกจ้า “รออันเข้าห้องน้ำอยู่” เธอเดินออกมาคุยข้างนอกแทนคือกลัวเพื่อนได้ยินจะล้อเอาได้ แต่ระหว่างคุยเธอเห็นพี่อลิสคุยกับผู้ชายที่ไหนไม่รู้เลยแอบดูไปด้วยเผื่อแซว [อยากกินอะไรพิเศษไหมเฮียจะสั่งไว้ให้] “คิดไม่ออกน่ะ เดี๋ยวไปถึงก่อนค่อยเลือกเนอะ” ตอนนี้เธอเดินวนไปมาแถวบรรไดเพราะติดกับห้องน้ำพอดีไง “เฮีย...กรี๊ดด….” [มินนี่เกิดอะไรขึ้น!!!] จากัวร์วาสายแล้วรีบขึ้นไปหาคนรักที่เงียบหายไปเลย เขารีบที่สุดเท่าที่จะรีบได้จนมาเจออันเพื่อนมินนี่ร้องให้คนช่วยดังมาจากบันได “เฮียจากัวร์ช่วยด้วย!!” อันเรียกทันทีที่เห็น “ใจดีๆนะมินนี่!!” เขากระโดดลงจากบันไดลงไปไม่กี่ขั้นก็ถึงตัวเด็กน้อยที่นอนนิ่งหัวแตกเลือดไหลอาบแล้ว เขาอุ้มมินนี่มาโรงพยาบาลด้วยใจร้อนรนอย่างหนักทั้งเพื่อนเธอทั้งเพื่อนเขาต่างพากันรีบมา เขาพยายามจะสงบนิ่งให้ได้เหมือนทุกครั้งแต่ขอบใจมันร้อนผาวเดินวนไปมากำมือแน่นมากพยามแล้วจริงๆที่จะนิ่งเหมือนทุกครั้ง “แม่งเอ้ยใครทำว่ะ!!” เพียงแค่มองผ่านกระจกมันก็ร้อนรนจนทนไม่ไหวอยากจะฆ่าคนที่มันทำมินนี่เอาให้ตายคามือ “เฮียจากัวร์ใจเย็นๆนะ” อันบอกเสียงสั่นกลัวเหลือเกิน “มินนี่ไม่มีทางตกบันไดเองแน่ ใครมันทำว่ะ!!” นาทีนี้อยากจะระเบิดอารมณ์กับอะไรก็ได้ที่จะหานร้อนรนแบบนี้ เขาต้องใจเย็นแต่แม่งไม่ไหวว่ะ เธอลืมตาขึ้นมาอีกทีก็เห็นหน้าผู้ชายหน้าเคร่งเครียดอยู่ข้างเตียงเสียงคนคุยกันแสนจะวุ่นวายกลิ่นยาฉุนจนอยากจะเป็นลมอีกรอบแล้วเจ็บขาจนแทบกระดิกไม่ไหว ภาพทุกอย่างย้อนเข้าไม่ชัดเจนเลยว่าเธอกำลังคุยกับใครสักคนอยู่แต่มีคนผลักกลางหลังเธองั้นแหละ เธอจำรองเท้าส้นสูงสีแดงสดและเสียงหัวเราะได้ดีมากแต่ภาพหน้าคนมันแสนเลือนลางจนน่ากลัวเลย “เป็นยังไงบ้าง?” หลับไปตั้งหลายชั่วโมงแหนะ จากัวร์จับมือคนรักจูบซ้ำไปมาอย่างโล่งใจ “น้องมินนี่เฮียเบนซ์เองจำได้ไหม?” เบนซ์ก้มลงไปมองใกล้ๆลูบหัวน้องสาวเพื่อนเบาๆ “ไงตัวเล็ก ดีขึ้นไหมไอ้โบ๊ทมันรอฟังข่าวอยู่นะ” ปอร์เช่หยิบโทรศัพท์กำลังจะวีดีโอคอลหาเพื่อนที่พึ่งไปถึงเบลเยี่ยมก็อยากจะกลับมาแล้วเพราะว่าน้องสาวตกบันไดพวกเขาต้องห้ามอยู่นานกว่าจะได้ “เฮียพาแฟนมาด้วยเหรอคะ?” ผู้หญิงสองคนนอนอยู่ที่โซฟาไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใคร “ใช่ เฮียจะแต่งงานแล้วอย่าพึ่งเป็นอะไรล่ะ?” เบนซ์ยิ้มกว้างเอ็นดูน้องสาวเพื่อนจริงๆ “เป็นไงบ้างเจ็บแผลไหม หรือปวดหัวรึเปล่ามินนี่?” จากัวร์ถามขึ้นบ้างโล่งใจอย่างบอกไม่ถูกเลย “เจ็บขานิดหน่อยค่ะ ว่าแต่เฮียไปเจอฉันเหรอหรือว่ามีคนเรียกให้ช่วยคะ แล้วเกิดอะไรกันแน่...โอ๊ยปวดหัวจัง!” เธอมองโลกแง่ดีไงเลยคิดว่าคนที่ใส่รองเท้าส้นสูงคนนั้นอาจจะช่วยเธอ “เฮียไปเจอมินนี่…นอนอยู่กับพื้น...เฮียเสียใจนะที่ดูแลมินนี่ได้ไม่ดีพอ” เขาหลับตาแน่นรู้สึกผิดจริงๆที่ดูแลเธอไม่ได้ทั้งที่เขาอยู่แค่นั้นเอง “มันอุบัติเหตุค่ะ ตอนนั้นยืนตรงนั่นพอดี” เธอจำอะไรไม่ได้เลยต่างหากไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาอยู่ตรงนั้นรึเปล่า หรือว่าอะไรแต่แค่พูดปลอบใจเขาก็พอ “เฮียจับมือฉันทำไมแล้วพี่โบ๊ทละอยู่ไหน?” พี่ชายแท้ๆไม่ห่วงกันรึไงนะ นี่เธอน้องสาวนะตอนนี้ไปนอนกกกอดใครอยู่ถึงให้เพื่อนมาเฝ้าแทนแบบนี้ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ “แล้วทำไมเฮียจะจับไม่ได้ล่ะ?” มินนี่แกะมือเขาออกแล้วมองเขาด้วยความไม่ไว้วางใจเหมือนเดิมแล้วดูจะสับสนมากด้วย ให้ตายเถอะนี่มันเกิดอะไรขึ้น! เธอหันไปยิ้มให้เพื่อนคนอื่นโดยที่ไม่สนใจเขาสักนิดเดียว มันเป็นไปได้ไงกันที่เขาถูกมองข้ามขนาดนี้ก็เราเป็นแฟนกันแล้วนี่ “มึงกูว่าต้องคุยกับหมอแล้วไอ้จากัวร์” เมื่อวานก่อนมันพึ่งดีใจที่มินนี่ยอมรับเป็นแฟนแต่ดูตอนนี้คือหน้าเอ๋อแดกมาก ปอร์เช่ยิ้มแห้งๆส่งข้อความไปบอกไอ้โบ๊ทว่าน้องสาวมันปรกติแต่หลับไปแล้วเพื่อเลี่ยงคำถาม น้องสาวเพื่อนก็เหมือนน้องสาวเราไม่สนใจได้ไงล่ะว่ะ “น้องมินนี่ไอ้โบ๊ทมันไปเบลเยี่ยมจำได้ไหม?” เบนซ์ถามเพื่อจับความผิดปรกติแต่เด็กไร้เดียงสาทำหน้าตาใสซื่อพร้อมกับส่ายหน้าไปมากเป็นการบอกแทนคำพูด เสียใจตายล่ะเพื่อนกู! “แล้วเรื่องของเราจำได้ไหม?” จากัวร์ถามบ้างซึ่งคำตอบคือความว่างเปล่าหนักขึ้นอีก เขาแค่จะจับมือเธอยังชักหนีเลย รอมาเกือบสามปีกว่าจะเป็นแฟนกันแล้วแค่หนึ่งวันทุกอย่างก็หายไปหมดแล้วเวรกรรม บาปกูยังหนาความความสุขนี้อีก! “เราเจอกันตอนไปผับ แล้ว…ฉันก็มาเรียนปรกติไม่ใช่เหรอ?”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more