เจ็บกี่ครั้งก็ยังเป็นเธอ

อย่าเล่นกับไฟ

บทที่5) อย่าเล่นกับไฟ

บ้านนฤเบศน์

"ก็เลยต้องรบกวนพี่ไฟท์ไปด้วยเลยค่ะ" หลังจากที่อนุชิตกระทืบเท้าปึงปังขึ้นชั้นบนของบ้านไปและไม่แม้แต่จะโผล่เสี้ยวหน้าลงมาหาอีกเลยหลังจากนั้นหลายชั่วโมง จึงเป็นเหตุให้น้องชายฝาแฝดอย่างไฟท์เตอร์นั้นจำต้องรับหน้าที่เป็นสารถีจำเป็นมาส่งตัวเธอกลับบ้านแทน

"ยินดีทุกอย่างที่เป็นหนูแซนครับ" ไฟท์เตอร์ผ่อนคันเร่งและหันมาขยิบตาให้กับสรินยาตามสไตล์ผู้ชายขี้เล่นของเขา

แม้เบื้องหน้าที่ใครๆต่างก็พากันพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเขาและพี่ชายฝาแฝดอย่างเฟียสต้านั้นช่างมีอะไรๆที่เหมือนกันมากเสียจนแยกไม่ออกว่าใครเป็นใคร

หากแต่ความจริงแล้วนั้นมันไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลย เพราะในขณะที่พี่ชายสุภาพ สุขุมและมีความเป็นสุภาพบุรุษอยู่เสมอๆ แต่เขาที่เป็นน้องชายฝาแฝดนั้นกลับตรงข้ามในทั้งหมดที่กล่าวออกมาอย่างสิ้นเชิง ซึ่งความจริงในข้อนี้มีเพียงพี่ชายฝาแฝดของเขาเท่านั้นที่รับรู้

"พี่ไฟท์มีรอยสักด้วยเหรอคะ" และความเล่นหูเล่นตาเก่งของไฟท์เตอร์นี่เองที่ทำให้หญิงสาวเผลอหลงใหลไปกับลูกเล่นอันแพรวพราวของเขาได้อย่างง่ายดาย

เธอชอบผู้ชายที่ขี้เล่น หยอดเก่ง และเปิดเผยออกมาอย่างชัดเจนว่าตัวเองนั้นต้องการอะไร และแน่นอนว่าไฟท์เตอร์นั้นมีคุณสมบัติตรงกับที่เธอกล่าวมาในข้อข้างต้นทุกประการ

"สวยจังเลยค่ะ" มือเล็กลูบไล้รอยสักรูปมังกรตรงต้นคอของอนุชัยอย่างลืมตัวเพราะความหลงใหลในความหมายที่ซ่อนตัวอยู่ในรอยสักนั้น

"เป็นสิ่งเดียวในตัวพี่ที่ไม่เหมือนพี่เฟียส" ไฟท์เตอร์เอ่ยบอกและปล่อยให้แซนดี้ลูบคลำรอยสักของตัวเองอยู่อย่างนั้นโดยไม่คิดจะร้องห้าม "หนูแซนชอบไหมครับ"

"หนูแซนชอบค่ะ" แซนดี้ช้อนตามองชายหนุ่มและวิสาสะลูบลงบนแผ่นอกแกร่งนั้นอย่างเย้ายวน "ชอบที่หมายถึงชอบพี่ไฟท์ค่ะ"

ไฟทเตอร์ที่ได้ยินดังนั้นก็ถึงกับแอบเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เพทุบายออกมาด้วยความรู้สึกสาแก่ใจที่กวางสาวตัวน้อยนั้นกำลังเดินเข้ามาติดอยู่ในกับดักที่เขาแอบวางเอาไว้โดยที่เขาแทบจะไม่ทันลงแรงอะไรเสียด้วยซ้ำไป

จุ๊บ!

ริมฝีปากบางประกบเข้ากับแก้มหนานุ่มนั้นอย่างนุ่มนวลอย่างที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อน

เขามีเสน่ห์มากเกินไป มากเสียจนเธอที่ไม่เคยคิดที่จะมีใครถึงกับสูญเสียการควบคุมตัวเองไปเลยทีเดียว

เขามีเสน่ห์มากเสียจนทำให้เธออยากจะได้เขามาครอบครองเอาไว้แต่เพียงผู้เดียว

"ชอบพี่แล้วพี่ไม่อนุญาติให้ไปชอบใครอีกนะครับ" คนเจ้าเล่ห์ว่าก่อนจะหยุดรถเพราะในตอนนี้ได้ถึงบ้านของหญิงสาวแล้ว "ถึงแล้วครับ"

"เชิญครับ" ก่อนจะรีบลงมาจากรถเพื่อเปิดประตูรถให้กับเธอและผายมือเชิงเปิดทางให้หญิงสาว

"ขอบคุณค่ะ" แซนดี้ที่รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองกำลังถูกปฏิเสธกลายๆก็ถึงกับใบหน้าเห่อร้อนเพราะความอับอายอย่างบอกไม่ถูก

"เธอเล่นผิดคนแล้วหนูแซน" อนุชัยยกยิ้มมุมปากหลังจากส่งหญิงสาวเข้าบ้านไปแล้วเป็นที่เรียบร้อย

ติ๊ง!

เฟียสต้า: ไฟท์ ตอนนี้น้องอยู่ที่ไหน

ไฟท์เตอร์: น้องที่ว่า หมายถึงผมหรือหนูแซนครับ

เฟียสต้า: ไฟท์เตอร์!

ไฟท์เตอร์: ครับๆ เป็นอะไรเนี่ยดูลนๆ นะครับพี่เฟียสต้า

เฟียสต้า: นายยังไม่ได้ตอบคำถามของพี่ไฟท์เตอร์!

ไฟท์เตอร์: หนูแซนกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยแล้ว ส่วนไฟท์จะอยู่ที่ไหนมันก็เรื่องของไฟท์ เข้าใจตรงกันนะครับ

เฟียสต้า: ไฟท์เตอร์ พี่เป็นพี่ชายของแกนะ พี่ชาย!

ไฟท์เตอร์: ครับๆสวัสดี

"เธอเล่นผิดคนแล้วหนูแซน" ไฟท์เตอร์ยกยิ้มมุมปากหลังจากส่งหญิงสาวเข้าบ้านไปแล้วเป็นที่เรียบร้อย

เขาไม่ได้โง่พอที่จะดูไม่ออกว่าแซนดี้นั้นกำลังคิดที่จะปั่นหัวเขาและพี่น้องร่วมสายเลือดอีกห้าคนให้แตกหักกันเองอย่างจงใจ

และเขาก็จะขอสาบานด้วยเกียรติของลูกผู้ชายเลยว่าเขานั้นไม่มีวันที่จะปล่อยให้ผู้หญิงตัวเล็กๆแบบนั้นเข้ามาสร้างความร้าวฉานให้กับครอบครัวของเขาได้อย่างแน่นอน

และเขานี่แหละที่จะเป็นผู้ชายคนแรกที่จะสั่งสอนให้เธอได้รู้จักกับคำว่า 'เจ็บเจียนตาย'

"ถ้าเธอคิดที่จะล้อเล่นกับหัวใจของอนุชัย เธอก็ต้องระวังหัวใจของตัวเองเอาไว้ให้ดีด้วยนะหนูแซน หึ!"

โรงเรียนธัญศิลาวิทยา

"อีแซนดี้มันยิ้มไรวะอีวีวี่" สาลี่ที่ทนเก็บความอยากรู้อยากเห็นเอาไว้ไม่ได้อีกต่อไปใช้นิ้วชี้สะกิดไหล่มนของวีวี่ที่กำลังคำนวณโจทย์ปัญหาวิชาฟิสิกส์อยู่

"มันมีความรัก" วีวี่ที่เห็นว่าเพื่อนสาวนั้นเอาแต่แชร์รูปภาพของชายหนุ่มรุ่นพี่คนหนึ่งจนมันขึ้นเต็มฟีดของเธอเอ่ยตอบในสิ่งที่สาลี่กำลังสงสัย

"ใครวะอีวีวี่ที่มันองอาจมาฉุดดวงใจคาสโนวี่อย่างอีแซนดี้ของพวกเรา"

ฟึ่บ

"เอาไป" เพราะความอยากรู้ไม่เลิกจนทำให้ตัวเองสูญเสียสมาธิวีวี่จึงโยนสมาร์ทโฟนเครื่องหรูเพื่อให้สาลี่นั้นได้ดูภาพบนหน้าจอที่ยังคงค้างอยู่ตรงหน้าไทม์ไลน์ของไฟท์เตอร์

"กรี๊ด! หล่อ" เพียงแค่เห็นเท่านั้นสาลี่ก็เกิดอาการหน้ามืดตาลายคล้ายจะเป็นลมในทันที

"ให้มันน้อยๆหน่อยอีสาลี่ คนนี้ของกู" แซนดี้ที่เห็นท่าทีกระดี๊กระด๊าของสาลี่ก็เกิดความหึงหวงขึ้นมาเพราะกลัวว่าสาลี่นั้นจะเข้ามายื้อแย่งเทพบุตรในหัวใจของตัวเองไปนั่นเอง

"จ้าแม่ ดุเหมือนหมาล่ามโซ่"

"อีสาลี่!"

เลิกเรียน

"ไปไหนดีวะวันนี้ ผับพ่อมึงดีไหมอีแซนดี้" วีวี่เอ่ยถามขณะทั้งสามช่วยกันทำความสะอาดห้องเรียน

"ไปผับลุงอั๋นดีกว่า ลุงอั๋นใจดี พี่เพราะก็ใจดี พี่เพียงกับเติมเต็มก็ใจดี" สาลี่เสนอด้วยแววตาเปล่งประกายวิบวับราวกับว่ากำลังเพ้อฝันก็ไม่ปาน

"หึ! มึงจะเอ่ยถึงญาติโกโหติกาเขาไปทำไมอีสาลี่ ก็ในเมื่อคนที่มึงสนใจจริงๆ มันมีแค่ผู้ชายสองคนที่มึงเอ่ยชื่อมาทีหลัง" วีวี่กลอกตามองบนอย่างรำคาญหัวใจเป็นที่สุด แต่ถึงกระนั้นเธอก็ปฏิเสธไม่ได้จริงๆว่าสองหนุ่มบ้านนั้นมันหล่อเกินต้านจริงๆ

"ว่าแต่กู ตัวเองน้ำลายไหลแล้วอีเหี้ย!" สาลี่หลุดหัวเราะก่อนจะยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับน้ำลายให้กับวีวี่ "ตกลงตามนี้เนอะอีแซนดี้"

"เออ สี่ทุ่มเจอกัน" แซนดี้รับปากอย่างอารมณ์ดีเพราะเธอกำลังส่องความเป็นไปของไฟท์เตอร์ผ่านเฟสบุ๊คอยู่ในขณะนี้

โลกทั้งใบของเธอมันกลายเป็นสีชมพูไปหมดแล้ว~

Event Club

"พี่เต็มสวัสดีค่ะ พี่เพียงสวัสดีค่ะ" สามสาวยกมือไหว้สองหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าของคลับอย่างนอบน้อม

"สวัสดีครับแซนดี้ สาลี่ วีวี่ด้วย" เป็นเติมเต็มที่ตอบ "ดื่มกันหน่อยไหมแซนดี้"

"ได้สิคะ เล่นเกมไปด้วยดื่มไปด้วยนะคะพี่เต็ม" แซนดี้ตอบรับอย่างยินดี อันที่จริงถ้าหากคนชวนเป็นผู้ชายคนอื่นเธอก็คงปฏิเสธที่จะร่วมวงด้วยไปแล้วแหละเพราะเธอรู้สึกไม่ไว้ใจ

หากแต่ถ้าเป็นสองคนนี้ไม่มีอะไรที่เธอต้องกังวลด้วยว่าทั้งคู่ล้วนแต่มีความเป็นสุภาพบุรุษสูงมาก มากเสียจนแซนดี้กับเพื่อนอีกสองคนนั้นต้องให้คำปฏิญานว่าจะไม่ดึงหัวใจของผู้ชายสองคนนี้มาย่ำยีเล่น

"เว้าแล้วกะป๊าย!"

"เกมส์อะไรดีละ" ไฟท์เตอร์ที่แอบติดตามแซนดี้มาตั้งแต่แรกวาง Tequila ley .925 (เตกีลา เลย์ .925) ที่ได้ชื่อว่าเป็นสุรานอกที่มีราคาสูงที่สุดในโลกจำนวนห้าขวดด้วยกันลงบนโต๊ะที่มีสองหนุ่มกับสามสาวนั่งรวมกลุ่มกันอยู่

"ป๋ามาเองครับ!" เพียงใจที่นิ่งเงียบมานานลุกขึ้นกระแทกไหล่กับไฟท์เตอร์ด้วยความคุ้นเคยเป็นอย่างดี "คำสั่งพระราชาดีไหมครับเพื่อน"

"คืออะไรคะ" แซนดี้เอ่ยถามเพียงใจในสิ่งที่ตัวเองกำลังสงสัย หากแต่สายตาของเธอนั้นไม่ได้จดจ้องอยู่กับเพียงใจเลยแม้แต่น้อย

แค่มีไฟท์เตอร์ โลกทั้งใบของเธอมันก็กลายเป็นสีชมพู

"ก็..." ไฟท์เตอร์ขานรับด้วยเสียงยานคางก่อนจะเข้าไปช้อนร่างอรชรนั้นขึ้นมานั่งบนตักแกร่งของเขา "ก่อนอื่นเราก็จะจับฉลากกันก่อน หากใครจับฉลากใบที่เขียนว่าพระราชาได้จะสามารถสั่งคนอื่นได้ตามที่ใจตัวเองต้องการ แต่.."

"แต่อะไร...เหรอคะ" แซนดี้ที่กำลังหลับตาพริ้มรอสัมผัสจูบจากเจ้าชายในหัวใจรู้สึกเสียดายไม่น้อยเมื่อรับรู้ได้ว่าไฟท์เตอร์นั้นได้ดึงใบหน้าของเขาให้ออกห่างไปจากเธอเสียแล้ว

"หากใครคนนั้นที่ได้รับคำสั่งจากพระราชา ก็จะถูกลงโทษ" ดวงตาคมมองลึกเข้าไปในดวงตากลมสุกใสของคนที่นั่งอยู่ในตักอย่างสื่อความในใจ "การลงโทษที่ว่า ก็ขึ้นอยู่กับคำบัญชา ของพระราชา..."

-ตัด-

จ้า อีเฟียสมันเลวมากมั้งแกถึงต้องหลอกมันยัยแซน

มัลลิกา

(เขียน)