Episode 7
1306 คำ
Episode 7
ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับดารินถลำลึกเข้าไปมากกว่าคำว่าเพื่อน... ถึงเราจะเป็นแฟนกัน แต่มันก็ไม่เหมือนคนเป็นแฟน และมันก็ไม่ใช่ความรัก
“วันนี้ฉันขอไปนอนห้องนายอีกได้ไหม” เสียงหวานใสของดารินเอ่ยพลางหาวฟอดใหญ่อย่างเบื่อๆ เพราะวันนี้มีเรียนเช้า
“ถ้าเธอมานอนด้วย ก็ต้องทำเรื่องแบบนั้นอีกใช่ไหม” ผมเอายขึ้นมาอย่างรู้ทัน มันหลายครั้งมากที่ผมมีอะไรกับเธอ และผมเริ่มจะเป็นกังวล เพราะบางครั้งผมทำกับเธอโดยที่ไม่ได้ใส่ถุงยาง
“หรือนายอยากจะให้ฉันไปทำกับคนอื่นละ~”
“ไม่มีทาง...”
“เฮ้อ... ว่าแต่นายเหอะ ตัดใจจากน้องน้ำเน่าได้แล้วใช่ไหม” ดารินเอ่ยถามขึ้นมา ทำให้ผมถึงกับชะงักเล็กน้อย...
“เธอนั่นแหละ ตัดใจจากหมอนั่นได้รึยัง”
“ได้แล้วมั้ง ก็วันนั้นโดนนายปลอบใจตั้งเยอะนี่นา~ แถมบนเตียงนายยังทำฉันซะแรงจนลืมทุกอย่างหมดเลย” ดารินเอ่ยขึ้นมาอย่างขำๆ แต่ผมกลับไม่รู้สึกขำเลย...
“เธอรักฉันบ้างไหมดาริน...” ผมเอ่ยถามออกมา คำพูดของผมทำให้เธอถึงกับหยุดเดิน พลางคลี่ยิ้มเล็กน้อย
“เรื่องนั้น... ฉันก็ไม่รู้หรอก... แต่ฉันรู้แค่ว่าอยู่กับนายแบบนี้แล้วมันทำให้ฉันมีความสุขดี”
“พวกเราต้องเป็นแบบนี้กันไปเรื่อยๆเลยสินะ...”
“แล้วนายรักฉันเหรอ? อย่าบอกนะว่าตกหลุมรักฉันเข้าจริงๆอ่ะ~ ทั้งๆที่นายเคยบอกว่ารักคนอย่างฉันไม่ลงแท้ๆ” ดารินเอ่ยพลางกลั้นยิ้มเบาๆ ผมได้แต่หน้าแดงและพยายามไม่แสดงท่าทางอะไรไปมากกว่านี้
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม...”
“หะ...ห๊าจริงดิ! แต่ว่าฉันไม่ได้คิดแบบนั้น...”
“ฉันล้อเล่น....”
หลายวันต่อมา...
ความสัมพันธ์ของผมกับดารินมันดำดิ่งลงมาเยอะมากกว่าเดิม...
ความรักเริ่มก่อตัวในหัวใจของผมและผมรู้สึกเจ็บทุกครั้งเมื่อเธอเหมือนคบกับผมเพื่อทำเรื่องแบบนั้น แต่หัวใจของเธอไม่เคยได้เป็นของผมเลยสักนิดเดียว...
“นอนไม่หลับเหรอราชันย์” ดารินเอ่ยออกมาพลางกอดข้างหลังผม ตอนนี้ผมกำลังเดินมาสูบบุหรี่ตรงระเบียงหลังจากที่มีอะไรกับเธอเสร็จ
“อืม....” ผมตอบเสียงเบา พลางพ่นควันสีเทาออกมา
“มาทำอีกรอบกันไหม~ เผื่อนายจะนอนหลับ” ดารินยิ้มกว้างให้ผม พลางใช้มือเล็กลูบตรงอกแกร่งผม
“ดาริน... เธอคบกับฉันเพื่อเซ็กส์เหรอ?” ผมเอ่ยถามออกมา ดารินชะงักเล็กน้อยก่อนจะยิ้มกว้างให้กับผม
“คงงั้นละมั้ง... ก็ฉันเห็นนายเป็นตัวแทนของพี่วินตั้งแต่แรกนี่นา... นายก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ... เห็นฉันเป็นแค่ตัวแทนน้ำ”
“แต่ก่อนฉันเคยคิด แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นแล้ว...” ผมบอกออกมาก่อนจะโยนบุหรี่ทิ้ง ผมคว้าตัวดารินเข้ามากอด เธอดูจะตกใจกับท่าทีของผมที่ไม่เหมือนเดิม
“นายจะล้อเล่นฉันอีกเหรอ ฉันไม่เชื่อหรอกนะ”
“ฉันไม่ได้ล้อเล่น... ฉันพูดจริงๆ ฉันรักเธอดาริน!” ผมบอกเสียงแข็งพลางกอดตัวเธอแน่น กลัวชะมัด... กลัวว่าเธอจะหายไป
ถ้าเธอหายไปจากชีวิตของผมตอนนี้ผมคงจะทำใจไม่ได้แน่ๆ...
“แต่ฉัน... ฉันรักพี่วิน ฉันไม่เคยรักนาย” ดารินเอ่ยพลางพยายามดิ้นหนีผม ผมกอดเธอไว้แน่น
เธอคงจะชอบไอ้วินมากเลยสินะถึงตัดใจไปจากมันไม่ได้สักที... ทั้งๆที่ผมออยู่เคียงข้าเธอมาตลอดแท้ๆ ทำไมเธอไม่รักผมมั่งว่ะ!
“ปล่อยนะราชันย์! ฉันเจ็บ”
“ทำยังไงเธอถึงจะเป็นของฉัน... ทำยังไงเธอถึงจะรักฉัน” ผมบีบต้นแขนดารินจนเป็นรอยแดง เธอมีสีหน้าเจ็บปวด
ตอนนี้ผมรู้สึกเจ็บแปล๊บที่หัวใจ... อยากทำให้เธอเป็นของผมคนเดียว ไม่อยากให้เธอหนีไปไหน...
พรึ่บ!
ผมผลักดารินลงบนเตียงอย่างแรงด้วยความรู้สึกที่ไม่เหมือนเดิม... ความรักของผมมันเอ่อล้นมากขึ้นเรื่อยๆ ผมควบคุมตัวเองไม่ได้อีกแล้ว...
ผมอยากทำให้เธอรักผม
“ราชันย์! นายเป็นบ้าอะไร ฉันเจ็บนะ!” ดารินออกแรงดิ้น แต่ไม่ไหว เเรงเธอน้อยเกินไปที่จะต่อกรกับผม
“ฉันอยู่เคียงข้างเธอมาตลอด... เธอไม่เคยเห็นฉันอยู่ในสายตาเลยใช่ไหม ทั้งๆที่เราเป็นแฟนกันแล้วไม่ใช่เหรอ!”
“ที่ฉันคบกับนาย... เพราะว่าพวกเราเหมือนกัน นายชอบคนอื่น ฉันก็ชอบคนอื่นอยู่ แต่ฉันไม่เคยคิดกับนายไปมากกว่านี้!” ดารินเอ่ย มันทำให้ผมเจ็บหนักที่หัวใจมากขึ้น
“ฉันรักเธอดาริน... ฉันไม่สนใจคนอื่นอีกแล้ว”
“ปล่อยนะราชันย์! ฉันไม่ชอบนายตอนใช้กำลังแบบนี้ ปล่อย!”
“ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปดาริน... เธอต้องเป็นแค่ของฉัน ของฉันคนเดียว...”
เช้าวันรุ่งขึ้น
เมื่อคืนผมได้ทำรุนแรงไปดารินไป... เธอนอนอยู่ข้างๆผมด้วยความเหนื่อยหอบ...
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา... ความสัมพันธ์ของผมกับดารินก็เปลี่ยนไปจากเดิม...
ความรักที่ผมมีให้เธอ มันทำให้ผมรู้สึกเสียใจที่สุด...
“เราเลิกเป็นแฟนกันเถอะ ในเมื่อนายรู้สึกแบบนั้นกับฉัน ฉันก็ไม่อยากจะคบกับนายอีกแล้ว” ดารินเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่จริงจัง...
“เธอจะไปจากฉันไม่ได้นะ ฉันรักเธอมากเลยนะดาริน!!!”
“แต่ฉันไม่ได้รักนาย เราเป็นแค่เพื่อนกันเถอะ”
นั่นเป็นจุดจบความสัมพันธ์ระหว่างเรา... จากความรักได้เปลี่ยนแปลงเป็นความเกลียด...
ผมกับเธอกลายเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม... ดารินได้เปลี่ยนไป เธอได้คบกับผู้ชายไม่เลือกหน้า และผมก็รู้ว่าเธอไปนอนกับใครหลายคนมา...
ผมเกลียดเธอ เธอทำร้ายความรู้สึกของผม... แถมเธอยังกลายเป็นสาวแรดที่เปลี่ยนผู้ชายไม่ซ้ำหน้า...
ผมเกลียดคนแบบเธอที่สุด... เธอทำร้ายหัวใจของผม แถมยังปฏิเสธผมได้เลือดเย็น และยังไปหาผู้ชายคนใหม่เรื่อยๆเพื่อสนองตัณหาของตัวเอง
น่ารังเกียจที่สุด...
มหาลัยปี4... ดารินไปเรียนต่อต่างประเทศ ก่อนที่เธอจะไป... พวกเราได้คุยกันอีกครั้งหลังจากที่ผมพยายามหลบหน้าเธอ ไม่คุยกับเธอมานานแสนนาน... ประมาณ2ปีกว่าได้...
เพราะผมกลัวการที่จะเจอเธอ เธอทำให้ผมเกลียดเข้าไส้... ผมไม่อยากเห็นหน้าเธอ แต่มันเลี่ยงไม่ได้ เธอได้มาเจอผมอย่างบังเอิญในวันสุดท้ายก่อนที่เธอจะไป
“ไม่คุยกันนานเลยนะราชันย์~ ไม่คิดถึงฉันมั่งเหรอ”
“ฉันไม่เคยคิดถึงผู้หญิงที่เปลี่ยนผู้ชายไม่ซ้ำหน้าแบบเธอ”
“เห~ พูดอย่างงี้แสดงว่าหึงสินะ”
“เลิกล้อเล่นกับความรู้สึกฉันสักทีเถอะ!”
“พรุ่งนี้ฉันจะต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ นายก็รู้ใช่ไหม?”
“.......”
“ไว้เจอกันตอนฉันกลับมาอีกครั้งนะ”
“.......”
“ฉันรักนายราชันย์... รักและห่วงใยนายในฐานะเพื่อน ”
ผมเกลียดผู้หญิงอย่างเธอจริงๆ... ขออย่าให้ต้องมาพบเจอกันอีกเลย...
ถ้าต้องเจอเธอสักวัน... ผมจะทำให้เธอรู้สึกแย่เหมือนที่ผมเคยรู้สึกมั่ง...
ดาริน... ผู้หญิงที่ผมเกลียดที่สุด...
- ผู้เขียน
