ตอนที่ 7 ใหญ่จริงด้วย NC
1526 คำ
แม้เมื่อคืนจะโดนเสียบด้วยแท่งอันนี้ไปแล้วแต่เพราะตอนนั้นสติที่มีมันเลือนลางเต็มทนเธอจึงจำไม่ได้มากนัก พอมาดูของจริงอีกครั้งกลับพบว่าเจ้ามังกรตัวโตนี่ใหญ่กว่าพี่มินพระเอก AV ที่เธอเคยชิมไปแล้วเสียอีก!
“น่ากินชะมัดเลย” ไม่พูดเปล่า ร่างเล็กถอยตัวลงไปกองอยู่กลางหว่างขาโดยที่หลี่หานเย่ได้แต่เสียวซ่านอยู่ ใจหนึ่งก็อยากจะผลักไสไปให้พ้นๆ แต่อีกใจก็อยากรู้ว่าสตรีตรงหน้ากำลังจะทำสิ่งใด
“นี่เจ้า-” อยากจะออกปากด่าว่าไร้ความเป็นกุลสตรีแต่นางดันควักอาวุธลับของเขาออกมาโดยไม่กระพริบตา ทั้งสีหน้าเร้าอารมณ์นั่นเขาแทบไม่เคยเห็นมาก่อน ปกตินางเอาแต่นิ่วหน้าแล้วกัดฟันทนให้มันจบไปเพียงเท่านั้น
“ใหญ่จริงด้วย” ดูจากด้านนอกว่าใหญ่แล้ว เห็นชัดเต็มสองตานี่มันบิ๊กเบิ้มยิ่งกว่า หญิงสาวกลืนน้ำลายแห้งผากลงคอก่อนจะส่งไอติมอุ่นร้อนเข้าปากในคำเดียว
“ซี๊ด…” กุนซือหนุ่มสูดปากด้วยความเสียดเสียว นี่เป็นครั้งแรกที่เขาโดนทำเช่นนี้ ตลอดชีวิตเขามีความคิดว่าต้องการมอบกายให้คนรักแตะต้องเท่านั้น จึงไม่เคยแม้แต่เข้าหอนางโลมมาก่อน และนางเป็นสตรีเพียงนางเดียวที่เขาเคยร่วมหลับนอนด้วย
“อึก…อึก” แม้ฟางเสวี่ยเจี๋ยจะมีประสบการณ์มากมายและกลืนกินสิ่งนี้มาแล้วแทบทุกขนาด แต่นี่คงเป็นอันที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เธอเคยกินมา ยามกลืนลึกลงไปสุดลำคอจนแทบหายใจไม่ออกแต่ก็หาได้สุดปลายโคนของเขาไม่ ช่างเกินคาดนัก!
“อ่า…” ผู้นำตระกูลหลี่ทำสิ่งใดไม่ได้เลยนอกจากปล่อยให้ความรู้สึกบีบรัดแต่มีลิ้นเล็กเลียวนรอบไปทั่วทำเขาแทบสุขสม
“ไม่ไหวแล้วล่ะ ขอหม่ำเลยแล้วกันนะ” เธอออกแรงดูดจากโคนจนถึงหัวก่อนจะปล่อยให้มันเป็นอิสระ จากนั้นร่างเพรียวบางก็ลุกขึ้นคร่อมตัวเขาแล้วกดร่องรักของตนเขากับแท่งเสาต้นใหญ่นี่
“อ๊า” นี่มันยอดเยี่ยมกว่าที่จินตนาการซะอีก ยามท่อนเนื้อแหวกกลีบของเธอเข้ามาด้านในความเสียวซาบซ่าก็ปะทุขึ้นมาทันที
“อึก เจ้าไปเรียนรู้เรื่องพวกนี้มาจากที่ไหน” กุนซือหนุ่มกัดฟันถามทั้งที่เพียงแค่โดนแรงตอดรัดเข้าไปก็ทำให้เขาทนไม่ไหวแล้ว
“เรื่องแบบนี้…คิดว่าจากไหนเล่าเจ้าคะ” เสียงหวานแหบพร่ากระซิบตอบอย่างยียวน นั่นทำให้ความรู้สึกบางอย่างตีรวนขึ้นมาก่อนที่เขาจะพลิกร่างเล็กให้กลับไปอยู่ตำแหน่งเดิม
“เจ้ากล้าท้าทายข้า” มือหนาขยำเอวคอดกิ่วไม่ออมแรงก่อนจะสาวท่อนลำเอ็นเข้าสุดออกสุดกระแทกจนเกิดเสียงดังลั่นไปทั้งหมด
“อุก..อื้อ…เสียวสุดๆ เลย” ถึงจะจุกแต่ยามโดนเสียดสีข้างในช่องทางฉ่ำน้ำมันทำเอาเธอแทบหมดสติ นี่เธอคงไม่ตายคาเตียงอีกหรอกนะ…
“หึ เจ้ามันก็แค่สตรีแพศยา” คำว่าร้ายถูกสบถออกมาก่นด่าเหมือนทุกครั้ง เขาอยากเห็นความทุกข์ทรมานในใบหน้านั่น
แต่แล้วก็ต้องชะงัก เมื่อวงแขนเล็กเอื้อมมาโอบรอบคอของเขาก่อนที่ดวงตากลมสีน้ำตาลคู่สวยจะช้อนมองมาอย่างออดอ้อน หยาดน้ำใสที่ไหลรินไปตามหางตาจากความจุกทำให้หญิงสาวดูราวกับดอกสาลี่ต้องสายฝนที่น่าทนุถนอมไว้กลางฝ่ามือ
“ท่านพี่เจ้าคะ…น้องเจ็บ…ทำเบาลงอีกนิดได้รึไม่” เสียงหวานสั่นเครือแต่ก้นงอนกับบดเบียดเข้าหา ฟางเสวี่ยเจี๋ยส่ายช่วงล่างวนไปมาให้สัมผัสของพวกเขาแนบแน่นขึ้นอีก
“กรอด…อย่าคิดว่าข้าจะปราณีเจ้า!” หลี่หานเย่กัดฟันข่มความรู้สึกพึงใจกับการอุ่นเตียงครั้งนี้เอาไว้ก่อนจะเริ่มขยับโยกกลางกายของตนอีกครั้ง
“อ๊ะ..อ๊าาา…ท่านพี่…อื้อ” คนงามครวญครางเสียงหวานยิ่งทำให้เพลิงราคะโหมกระหน่ำตอกย้ำเข้าไปยังส่วนลึกด้านในเร็วยิ่งขึ้น
ตับ ตับ ตับ ตับ
นานกว่า 3 เค่อ (45 นาที) ที่ทั้งคู่นัวเนียกันไม่ยอมห่าง ร่างบางทั้งแอ่นรับ ทั้งเด้งสู้ แม้ใบหน้าจะพร่างพราวไปด้วยน้ำตาแต่ร่างกายกลับยั่วเย้าจนในที่สุดกุนซือหนุ่มก็ตอกอัดธารน้ำสีขุ่นเข้าไปด้านใน
“แฮ่ก…แฮ่ก…พอแล้วใช่รึไม่เจ้าคะ” ฟางเสวี่ยเจี๋ยเล่นบทนางเอกเจ้าน้ำตาพลางผลักไสชายหนุ่มราวกับรังเกียจ
“ใครบอกว่าพอ” เอ่ยจบเขาก็พลิกร่างอีกฝ่ายขึ้นมาก่อนจะเด้งเอวสวนขึ้นไปอีกครั้ง แท่งทวนด้ามยาวซึ่งยังไม่อ่อนลงเลยสักนิดกระทุ้งเข้าไปลึกกว่าเดิมจนกายบางถึงกับสะดุ้งเฮือก
“ปล่อยนะ…อ๊า” ใครจะรู้ว่าในใจของเธอยามนี้แทบกรีดร้องด้วยความพอใจ ถึงผู้ชายคนนี้จะไม่รักเธอแล้วยังไง ในเมื่อมีของดีขนาดนี้เธอต้องเอามาปรนเปรอตนเองให้หายอยากสิ!
“ร้องอีกสิ ข้าชอบเสียงทรมานของเจ้า”
โธ่ พ่อคุณ! ฟังยังไงให้เหมือนทรมานเนี่ย!! แต่เอาเถอะเธอก็จะปล่อยให้เขาคิดแบบนั้นไปแล้วบีบเคล้นอกอิ่มนุ่มฟูจนเต็มมือ เขาที่เห็นเช่นนั้นจึงอดที่จะอ้าปากงับยอดอกสีชมพูตรงหน้าไม่ได้ ในท่านั่งนี้มันทำให้พวกเขาแนบสนิทชิดใกล้กันมากกว่าเดิมอีก
มือหนาปัดมือเล็กออกจากเต้าหู้นุ่มอีกข้างก่อนจะคลึงเคล้นมันด้วยตนเอง ความรู้สึกนุ่มนิ่มติดมือทำเอาเขาเริ่มติดใจเสียแล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาทำเพียงระบายอารมณ์ใส่นางเสร็จแล้วก็ออกจากห้องไปนอนที่ห้องหนังสือ ไม่มีคืนไหนเลยที่เขาอยากจะนอนกับสตรีมากเล่ห์เช่นนาง
“อ๊ะ…ดูดแรงอีก…อ้าส์…รู้สึกดีจัง” ถึงจะดูเป็นมือใหม่ที่ประสบการณ์น้อยนิด แต่ก็บอกได้เลยว่าสัมผัสจากเขานี่ดิบเถื่อนถึงใจเธอมาก
แผล่บ แผล่บ จ๊วบ จ๊วบ
ยิ่งร่างเล็กดิ้นเร่าเพราะการกระทำของเขา ลิ้นร้อนจึงระรัวปาดไปมาที่ยอดถันชูชันเร็วรี่ สลับกับขบเม้มเพิ่มความเสียวให้กับคนทั้งคู่ ยามฟันขาวงับลงมาช่องทางด้านในก็บีบรัดราวกับอีกฝ่ายใกล้จะเสร็จ
ตับ ตับ ตับ
ร่างบางยกตัวขึ้นก่อนจะกระแทกกายลงด้วยความเมามัน สะโพกมนร่อนซ้ายร่อนขวาจนเขาต้องเพิ่มแรงดูดดึงเจ้าก้อนเต้าหู้ระบายความเสียว เท่านั้นยังไม่พอเมื่อสตรีแสนเจ้าเล่ห์ควงเอววนเป็นวงกลมพลางบดบี้ไปมาให้ท่อนลำเอ็นเสียดแทงไปเสียทุกส่วนจนในที่สุดพวกเขาทั้งสองก็จูงมือกันขึ้นสวรรค์อีกครั้ง
แน่นอนว่าหลังจากนั้นฟางเสวี่ยเจี๋ยก็ไม่ยอมปล่อยเหยื่อของเธอไปง่ายๆ คิดจะมาทำร้ายจิตใจของสตรีนี่มันเกินไปแล้ว ถึงจะเข้าใจความรู้สึกของเขาที่ถูกวางแผนชั่วใส่ แต่ถ้าจะไม่รักขนาดนั้นทำไมไม่หย่าๆ ไปเสียเลย มัวแต่กังวลเรื่องชื่อเสียงของตระกูลไปอีก แต่ก็ว่ามากไม่ได้…คนสมัยนี้ถือเรื่องชื่อเสียงที่บรรพบุรุษสร้างมาเป็นสิ่งสำคัญมากกว่าความสุขชั่วชีวิตของตนเอง คืนนั้นทั้งคืนไม่รู้ว่าใครเป็นฝ่ายปรนนิบัติใครกันแน่เพราะสุดท้ายแล้วกว่าพวกเขาจะได้นอนก็เกือบฟ้าสาง หลี่หานเย่ที่ไม่เคยโหมกายหนักเช่นนี้มาก่อนถึงกับหมดแรงนอนกอดเนื้อนวลนุ่มนิ่มทั้งคืนไม่ปล่อย
“ท่านพี่ ถ้าท่านไม่รีบตื่นจะสายนะเจ้าคะ” เสียงแหบแห้งทักทายอย่างสดใส เมื่อคืนเธอได้กินจนอิ่มหนำจึงอารมณ์ดีเป็นอย่างมาก
“อือ…” ดวงตาคมปรือตามองดวงตากลมที่จ้องมองเขาอย่างไม่ลดละ ประกายสดใสในนั้นช่างดึงดูดให้เข้าโน้มกายเข้าหาจนเกือบจุมพิตนางอยู่แล้วถ้าไม่โดนท้วงเสียก่อน
“ไม่เอาเจ้าค่ะ ตอนเช้าปากเหม็น” มือบางปิดปากตนเองก่อนจะผุดลุกแล้วไปล้างหน้าล้างตา ให้มาแลกแบคทีเรียกันตอนเช้านี่เธอไม่เอาด้วยหรอกนะ
“ปากเหม็น…ข้าหรือ” จากที่กำลังอยู่ในภวังค์อันแสนหวาน กุนซือหนุ่มได้สติจนตื่นเต็มตาทันที ก่อนจะลุกตามกลิ่นกายหอมอ่อนๆ ที่เขานอนกอดทั้งคืนไป เมื่อคืนมันเป็นอะไรที่ดีมากจริงๆ ดีจนเขาอดที่จะพึงพอใจไม่ได้ หากมิใช่ว่านางคือสตรีแพศยาที่วางยาเขาแล้วล่ะก็…
- ผู้เขียน
