ข้าเนี่ยนะ มารดาของนางร้าย!

ตอนที่ 6 มีบางสิ่งเปลี่ยนไป

“จับตาดูนางให้ดี” เขารู้สึกว่านางแปลกไปจากเดิม โดยเฉพาะเมื่อคืนที่นางกล้าขับไล่ไสส่งเขา ทั้งที่เมื่อก่อนต่อให้เขารุนแรงกับนางมากเพียงใดนางก็จะยินยอมแต่โดยดี และเมื่อเช้าวันใหม่นางจะเลือกไประบายความโกรธที่บ่าวไพร่แทน

“ข้าน้อยจัดการเรียบร้อยแล้วขอรับ” เพราะเขาเองก็กังวลความปลอดภัยของคุณหนูเช่นกัน แม้พี่เลี้ยงจะแอบทำลับหลังจนเล็ดลอดหูตาของเขา แต่สำหรับนายหญิงที่มักโมโหร้ายแล้วเขาก็ไม่อาจวางใจได้

“ออกไปได้” เมื่อสั่งงานทุกอย่างแล้วเขาจึงไล่ทุกคนให้ออกไปเพราะต้องการขบคิดเรื่องนี้ ภาพยามนางจูบที่หน้าผากบุตรสาวพร้อมแย้มยิ้มหวานทำให้เขารู้สึกแปร่งแปลกในอก

“หึ ข้าจะคอยดูว่าเจ้าจะเสแสร้งไปได้อีกนานแค่ไหน” สุดท้ายชายหนุ่มจึงเลือกสรุปการกระทำของสตรีนางนั้นว่าเป็นการเรียกร้องความสนใจเท่านั้น

“จูจูน้อยของแม่หอมจังเลย”

“คิกๆ ท่านแม่”

เสียงหัวเราะหยอกล้อดังออกมาจากห้องนอนทำให้ร่างแกร่งชะงักงัน ปกติที่นี่มีเพียงความเงียบและความอึดอัด สาวใช้หน้าห้องทำท่าจะเข้าไปแจ้งฮูหยินแต่ถูกห้ามเอาไว้

“ท่านแม่ ฮ่าๆ” เจ้าก้อนนุ่มถูกจั๊กจี้จนหัวเราะออกมาไม่หยุด วันนี้เป็นวันที่นางมีความสุขที่สุดตั้งแต่จำความได้ ท่านแม่ดูแลเอาใจใส่นางทั้งวัน คอยสอนคำง่ายๆ ให้นางท่องจำ แม้นางจะจำไม่ได้แต่ก็ไม่โดนดุด่าเหมือนเมื่อก่อน นางรักท่านแม่มากที่สุด

“เอ…เจ้าตัวนุ่มของแม่เอาขนมซ่อนไว้ตรงไหนรึเปล่านะ มาให้แม่ค้นตัวก่อนเร็ว” สายฝนหรือตอนนี้เธอได้กลายเป็นฟางเสวี่ยเจี๋ยกำลังเล่นกับลูกสาวหมาดๆ อย่างมีความสุข เธอรู้สึกขอบคุณที่อย่างน้อยก็โผล่มาในช่วงที่เจ้าของร่างเดิมยังไม่ได้เลวร้ายถึงขั้นตบตีบุตร มิเช่นนั้นเธอคงทำใจไม่ได้แน่ถ้าต้องถูกมองอย่างหวาดระแวง

“แฮ่ก แฮ่ก” เจ้าตัวเล็กขำจนเหนื่อย ก่อนจะกกกอดมารดาที่ตัวหอมไม่แพ้กันแล้วหลับไปอย่างรวดเร็ว

“เล่นไม่ทันไรก็เหนื่อยซะแล้ว” เสียงหวานกลั้วขำด้วยความเอ็นดู มือบางลูบกลุ่มผสมยาวสลวยแผ่วเบาคล้ายกับกล่อมให้อีกฝ่ายหลับฝันดี ก่อนจะนึกไปถึงเพลงที่แม่ของเธอเคยร้องกล่อมครั้งยังเป็นเด็ก

“…” ร่างสูงยืนมองแผ่นหลังเล็กที่นอนตะแคงข้างขับกล่อมออกมาเป็นเพลงที่เขาไม่เคยฟังมาก่อน

เสียงร้องแว่วหวานคละเคล้าไปด้วยท่วงทำนองเรียบเรื่อยชวนง่วงนอน แม้แต่ผู้ใหญ่ที่ยืนฟังยังอดรู้สึกเคลิบเคลิ้มไม่ได้ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลฟางจะมีความสามารถเช่นนี้ เพราะนางไม่เคยแสดงความสามารถใดๆ เลยนอกเสียจากท่าทางหยิ่งผยองดูถูกดูแคลนผู้อื่น

“ในเมื่อหลับแล้วก็ให้พี่เลี้ยงมาอุ้มไปไว้ที่เรือนข้าง” เสียงทุ้มด้านหลังทำให้กายบางสะดุ้งสุดตัว ไม่คิดเลยว่าวันทั้งวันไม่ได้พบ พอจะได้พบก็โผล่มาราวกับภูติผี

“จะเสียงดังทำไม ไม่เห็นรึไงว่าลูกเพิ่งจะหลับ” แม้จะตกใจแต่คนงามกลับหันไปกระซิบดุชายหนุ่ม ดวงตากลมตวัดมองอย่างไม่พอใจนักนั่นทำให้เขาอดที่จะสับสนมากกว่าเดิมไม่ได้

“เอาคุณหนูไปนอนที่ห้อง” สาวใช้ที่ละล้าละลังรีบเข้ามาในห้องเพื่อทำตามคำสั่งทันที แต่ก็ต้องหยุดเมื่อโดนอีกคนห้าม

“ไม่ต้อง วันนี้ลูกจะนอนกับข้า” ร่างขาวผ่องในชุดนอนบางเบาค่อยๆ ขยับกายจนเนื้อผ้าแนบไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งทำเอาดวงตาคมต้องเสมองไปทางอื่น

“เจ้าคิดจะฟังคำสั่งใคร” ใบหน้ามืดครึ้มเหมือนต้องการสังหารคนของผู้นำตระกูลหลี่กดดันสาวใช้ตัวน้อยที่น่าสงสารซึ่งอยู่ท่ามกลางสงครามเย็นของสามีภรรยาคู่นี้

“ไฉ่ฝู ดูแลนางให้ดี” เธอตัดสินใจให้คนรับใช้ของตนเป็นผู้ดูแลบุตรีเพื่อความสบายใจ

“เจ้าค่ะ” ไฉ่ฝูส่งสัญญาณให้สาวใช้นางนั้นรีบออกไปข้างนอก ก่อนที่ตนจะเข้ามารับร่างเล็กจากนายหญิงแล้วรีบถอยออกไปโดยเร็ว

“…” หลี่หานเย่ยังคงยืนนิ่งไม่ไหวติงเพื่อรอให้อีกฝ่ายมาปรนนิบัติเช่นเดิม การถอดเสื้อคลุม ล้างเท้า และอุ่นเตียงคือสิ่งที่นางต้องทำให้เขา

แต่เหมือนจะมีบางสิ่งเปลี่ยนไป นอกจากร่างบางจะไม่ลุกขึ้นมารีบดูแลเขาเช่นที่เคย ยังเข้าไปนอนด้านในแล้วหันหลังให้เขาอีก! ปกตินางต้องนอนริมด้านนอกเพื่อตื่นก่อน นอนทีหลังสามี แล้วนี่มันอะไรกัน…หรือจะเป็นการเรียกร้องความสนใจแบบใหม่

“ว้าย!” แขนข้างหนึ่งของเธอถูกกระชากอย่างแรงจนต้องนอนหงาย และเพียงครู่เดียวกายแกร่งของเขาก็โถมทับลงมา ดูท่าทางเขาจะโกรธเธอไม่น้อย

“ปล่อย” ฟางเสวี่ยเจี๋ยจำได้ขึ้นใจว่าในนิยายเจ้าของร่างเดิมต้องกัดฟันยอมจำนนมาโดยตลอดเพราะไม่อยากสูญเสียตำแหน่งฮูหยินตระกูลหลี่ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่ผิด ต้องผู้หญิงที่ขัดขืนสิถึงจะเรียกความสนใจจากฝ่ายชายได้

“เจ้ากล้าดียังไงมาสั่งข้า” ชายหนุ่มเริ่มมีโทสะเพราะนางเป็นคนต้องการเขามากจนถึงขั้นใช้แผนต่ำตมมิใช่หรือ แล้วเหตุใดมาตอนนี้ถึงแสร้งทำเป็นไม่พอใจล่ะ

“ก็เพราะข้าไม่ต้องการท่านแล้วยังไงล่ะ ปล่อยข้าได้แล้ว” โฉมสะคราญสะบัดมือออกแต่ก็ต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บเมื่อมือหนาบีบแน่นกว่าเดิม

“เจ้ามันสตรีไร้ยางอาย” เมื่อก่อนทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ครอบครองเขา มาตอนนี้บอกไม่ต้องการเขาแล้ว เป็นเรื่องตลกที่ทำเอาขำไม่ออกเสียจริง

เห็นคนตัวเล็กจะอ้าปากเถียงอีกครั้งสุดท้ายเขาจึงใช้ริมฝีปากของตนปิดปากอีกฝ่ายเสีย ลิ้นร้อนสอดเข้าไปกวาดต้อนฉกชิมน้ำหวานอย่างไม่อ่อนโยนสักนิด แต่นั่นกลับเหมือนยิ่งปลุกเร้าฟางเสวี่ยเจี๋ยคนใหม่ให้หื่นกระหายจนทนไม่ไหว ลิ้นเล็กเกี่ยวรัดพันไล้เลียจนคนตัวโตถึงกับครางในลำคอ ทั่วทั้งกายเขาร้อนวูบวาบเมื่อถูกมือบางลูบคลำจนไล่ไปถึงหน้าอกหนั่นแน่น ตุ่มไตสีกลีบบัวยั่วเย้าอดีตนางเอกหนังโป๊ให้อดใจไม่อยู่ นางใช้จังหวะที่เขาพลั้งเผลอไปกับรสจูบแสนเร่าร้อนพลิกเขามาไว้ใต้ร่างนางเสีย

“อึ่ก…ทำอะไร” เสียงทุ้มดุดันเมื่ออยู่ๆ ตนก็เหมือนโดนลูบคม ทันทีที่เขากำลังจะตวาดดวงตาคมกลับได้เห็นภาพลิ้นเล็กที่ดูดดึงเขากำลังเลียไปตามขอบปากด้านบนของหญิงสาว ดวงตากลมสีน้ำตาลทอประกายเจิดจ้าจนคำพูดมากมายหายไปไหนก็ไม่อาจทราบได้

“อ่าส์” เธอไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายรอนานเพราะกลางกายสาวยามนี้ก็คันยุบยิบไปหมดแล้ว

ริมฝีปากอิ่มโน้นลงไปละเลงลิ้นที่ยอดตุ่มไตตรงเนินอกอันแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อจนร่างแกร่งถึงกลับเกร็งไปทั้งตัว มือบางเอื้อมไปปลดสายคาดเอวของเขาพลางลูบไล้แก่นกายแสนร้อนระอุที่กระตุกหัวราวกับรอให้สัมผัส

‘โอ้มายกอต! นี่มันใหญ่เกินไปแล้ว!’