“ซะโซ่หมายความว่าอะไรเหรอ?” เธอเลือกจะเมินฉันและไปถามนายโซ่เอง ชิ! ไม่เชื่อว่าฉันอยู่กับนายนั่นหรือไง?
“ก็ตามนั้นแหละแต่ไม่มีอะไรยัยนี่แค่ติดหนี้และมาชดใช้ก็เท่านั้น” เขารีบอธิบายคงกลัวว่าเธอจะเข้าใจผิดสินะ
“ติดหนี้?”
“นายจะไปบอก...”
“นี่เฟรปเป้คงลำบากมากสินะ น่าสงสารจังเลยอะถ้าต้องการเงินบอกกับพี่ได้นะพี่มีงานให้ทำพวกทำความสะอาดอะไรแบบนั้นอ่ะ ^^” เธอยิ้มกว้างทันทีเมื่อรู้ว่าฉันไปอยู่นั่นทำไมแต่ตอนนี้ฉันพูดอะไรไม่ออกเลย
“...”
“งั้นเราไปก่อนนะ” หมับ! ตอนนี้เป็นเขาที่เดินนำและจับมือของฉันไป
ตลอดทางคิดว่าเขาทำไมต้องพูดด้วยว่าฉันเป็นหนี้เขาอยากให้พี่แซนดี้รู้หรือไงว่าฉันมันน่าสมเพชและน่าเวทนาแค่ไหน หรือไม่เขาก็คงอยากทำให้พี่แซนดี้รู้ว่าฉันไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับเขาเลยสักนิด
กึก!!
“เงียบทำไม?” เขาถามฉัน
“นายจะพูดทำไมว่าฉันเป็นหนี้นาย?” ฉันถามเงยหน้าถามเขาอยากรู้ว่าจุดประสงค์ที่เขาพูด
