“ฮึก ๆ ฮืออออ ฉันเหนื่อยนะทั้งทำงานทั้งหาเงินอ่ะแล้วทำไมฉันต้องมาเป็นรองรับความสะใจของใครด้วย ฮืออออออ” ฉันแหกปากออกมาอย่างอึดอัดฉันไม่ชอบเลยสักนิที่ต้องโดนทุกคนอื่นดูถูกอ่ะ
“เอ่อ เฟรปเป้...” เขาลงมานั่งตรงหน้าฉันด้วย
“ฮือออ ทำไมนายต้องพูดเรื่องหนี้นายอยากให้ฉันขายหน้าใช่ไหมฮะ?! นายจะใจร้ายเกินไปแล้วเพราะนายพูดแบบนั้นพวกแซนดี้ถึงมองว่าฉันเหมือนขยะ!!และนายก็คงมองฉันเป็นแบบนั้นเหมือนกัน ฮึก ๆ ฮือออออ” ฉันปาดน้ำตาที่ไหลออกมาเป็นทาง
“เฮ้ออ ฉันไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเลยนะที่พูดไปแบบนั้น...”
“ฮึก ๆ ฮือออ T^T”
“ฉันขอโทษนะ” กึก! ฉันชะงักเพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดมันออกมาเขายื่นมาก่อนจะเช็ดให้ฉันอย่างอ่อนโยนซึ่งมันเป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะให้ฉัน
“ฉันแค่อยากแกล้งเธอเล่นขอโทษที่แกล้งแรง ฉันไม่ได้ตั้งใจทำให้แซนดี้มองเธอแบบนั้น และฉันก็ไม่คิดด้วยว่าแซนดี้จะเป็นคนแบบนั้น ฉันขอโทษนะ ขอโทษจริง ๆ ”
