รักนี้ที่รอคอย

อย่ามาตีสนิท

"แทน! คุณทำกับมีนาอย่างนี้ได้ยังไง มีนาไม่ยอมหรอก " เธอกรี๊ดออกมาด้วยความ โมโห พร้อมกับพูดขึ้นด้วยใบหน้าไม่พอใจ ขณะที่ทุกคนในห้องต่างพากันเงียบและ ให้ความสนใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น

" อย่ามาสร้างความวุ่นวายที่บริษัทผม

คุณ พลอยฝากส่ง เธอกลับไปด้วย "

"คะ ท่านรอง เชิญคะคุณมีนา "

" อย่าแซ่! มีนาไม่ไปคะ เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง " เธอหันไปด่าพลอยก่อนจะเอ่ยคำยังยืนกรานที่จะไม่ไปขณะที่เธอพูดสายตาเธอก็ตวัดมองน้ำอย่างเกียจชัง

" ถ้าคุณยังไม่ออกไป อย่าหาว่าผมไม่เตือนนะคุณรู้ใช่ไหมว่าผมจะทำยังไง ! "

" แทนคะ! "

" คุณพลอยส่งเธอด้วยครับ "

" คะท่านรอง "

" เชิญคะ "

" ก็ได้คะแทน ! "

เธอตอบแค่นั้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจพร้อมกับเบี่ยงสายตามาทางน้ำด้วยแววตาแค้นก่อนจะเดินออกไปด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟื่องหลังจากที่เธอเดินออกไปทำให้แทนคุณหันไปมองหน้าน้ำด้วยท่าทางเกรงใจพร้อมกับยกมือที่กุมเธอขึ้นมาแล้วใช้มืออีกข้างมาประกบกุมไว้

" ขอโทษนะน้ำที่ทำให้ตกใจ"

" คะ...ไม่เป็นอะไรคะ แต่ที่คุณแทน....."

ขณะเดียวกันมาร์คที่นั่งมองสถาการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่นานด้วยอารมณ์หงุดหงิดแต่ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมาว่าตัวเองหงุดหงิด มาร์คลุกขึ้นเดินออกไปทันทีก่อนที่แทนจะพูดออกมา เขาเดินไปโดยที่ตรงเข่ายังรู้สึกเจ็บอยู่

" ฮยองไปไหน? " บีมเอ่ยถามตามหลังเมื่อเห็นคนพี่เดินออกไปกระทันหัน

ขณะเดียวกันน้ำเมื่อเธอเห็น มาร์คเดินออกไป มันทำให้เธอละความสนใจจากตรงหน้าแล้วมองตามหลังมาร์คจนลับตา

" น้ำ "

" คะ คุณแทน"

" คือเรื่องเมื่อกี้ พี่ไม่อยากให้มีนามาวุ่นวายอีกพี่เลยพูดแบบนั้นไป ขอโทษนะน้ำ "

" ไม่เป็นไรคะ คุณแทน น้ำเข้าใจ เอ่อ เดี๋ยวน้ำมาได้ไหมคะ "

" ครับ " สิ้นสุดการสนทนา แทนคุณจึงปล่อยมือเธอ จากนั้นน้ำเดินออกไปทันที

" ไปไหนของเค้า เข่าเจ็บอยู่นะพี่มาร์ค " เธอพึมพำออกมา ระหว่างที่เดินออกมาแล้วมองซ้าย ขวาเพื่อหาใครอีกคนที่เดินออกมาก่อนหน้านี้ขณะที่เดินมาเรื่อยๆตามทางเดินของ ตึก connect เธอเหลือบไปเห็นคนที่ตามหา ยืนอยู่ตรงกระจก บานใหญ่ที่สามารถเห็นทิวทัศว์ ของเมืองกรุงได้อย่างชัดเจน ด้วยท่าทางเจ็บ โดยใช้มือคล่ำกับกระจกไว้พร้อมกับก้มตัวเล็กน้อยเพื่อใช้มืออีกข้างกุมไว้บริเวณเข่าข้างซ้าย

" พี่มาร์คคะ " มาร์คหันมองมาตามต้นทางเสียงด้วยสีหน้าเรียบเฉยพร้อมกับเดินผ่านหน้าเธอออกมาโดยไม่หันมองคนตรงหน้าแม้แต่น้อย แต่เดินมาได้ไม่กี่ก้าวต้องชะงักอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียง เธอพูดตามหลังมา

" เดี๋ยวก่อนสิคะ พี่มาร์ค น้ำว่าพี่ไม่ควรเดินเร็วแบบนั้นนะคะ พี่เจ็บเข่าอยู่นะ " เธอพูดออกไปด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับยิ้มให้คนตรงหน้าบางๆ

" ไม่ต้องยุ่ง ไปไหนก็ไป " มาร์คตอบกลับคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงเย็นชา

" แล้วพี่มาร์คจะไปไหนคะ? น้ำว่าพี่ไปพักก่อนไหมคะ? " น้ำพูดออกไปอีกครั้ง ด้วยใบหน้าประหม่าเล็กน้อยพร้อมกับเดินไปหาคนตรงหน้าใกล้ขึ้น

" กลับไปทำงานของเธอซะ "

" น้ำทำอยู่ นะคะพี่มาร์ค " เธอตอบคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้มเช่นเดิมถึงแม้คนตรงหน้าจะแสดงสีหน้าและน้ำเสียงเย็นชาก็ตาม

" งานก็คือตามพี่มาร์ค ที่เจ็บอยู่ให้กลับไปพักไงคะจะได้หายไวๆแล้วกลับไปซ้อมต่อ "

" ผมสนิทกับคุณไง ถ้าไม่ก็ไม่ควรมายุ่ง ผมรู้ว่าต้องทำอะไร! อย่ามาทำตัวตีสนิท "

เมื่อได้ยินในสิ่งที่มาร์คพูดออกมามันทำให้เธอหุบยิ้มทันที ด้วยแววตาผิดหวัง เมื่อเธอเป็นห่วงเค้าแท้ๆกลับได้คำตอบที่ทำร้ายจิตใจกลับมาแทน

" น้ำไม่เคย คิดจะตีสนิทกับพี่แต่ที่พูดไป เพราะเห็นว่าพี่เจ็บอยู่ แต่ถ้าคิดอย่างนั้นก็ไม่เป็นไรคะ ขอโทษด้วยนะคะที่วุ่นวาย " หลังจากที่เธอพูดจบ มาร์คจึงหันหลังเดินออกไปทันทีโดยไม่สนใจคนตรงหน้าแม้แต่น้อย

" นี่หรอคนที่ฉันรอคอยเพื่อจะได้เจอมาตลอด 4 ปี น่าผิดหวังชะมัด ทำไมต้องพูดทำร้ายจิตใจกันขนาดนี้ด้วย " _ "

" เมื่อมาร์คเดินออกไป เธอจึงพูดตัดพ้อออกมาด้วยความน้อยใจ

" ไปไหนมามาร์ค?" แจอิมเอ่ยถามทันทีขณะที่มาร์คเดินมานั่งข้างๆด้วยใบหน้าหงุดหงิด

" ไปข้างนอกมา "

" นายเจ็บอยู่นะไม่ควร เดินบ่อย ไปหาหมอไหม "

" ไม่ เดี๋ยวก็หายเหมือนทุกครั้ง"

" ดูเหมือนนายจะเก็บอาการไม่อยู่นะมาร์ค " แจอิมพูดอย่างกับรู้อะไรเกี่ยวกับความรู้สึกของเพื่อนรัก

" หมายความว่าไง? "

" ก็เรื่องเมื่อกี้ นายดูไม่พอใจนะ"

" ก็แค่รำคาญ " มาร์คตอบกลับอย่างขอไปที ทั้งที่ภายในใจร้อนลุ้ม กับเหตุการณ์ เมื่อสักครู่

บริษัท connect

น้ำและดอมมาถึงที่บริษัทสิบโมงเช้าทั้งสองได้ไปเป็น staff ดูแลศิลปินระหว่างออกกองไปถ่าย vdo โปรโมทนอกสถานที่ โดยมีน้ำ ดอมได้ขึ้นรถตู้ร่วมกับ get-17 เพราะ ทั้งสองคนมีหน้าที่ประจำคือดูแลทุกอย่างเกี่ยวกับศิลปิน

" สองคนรออยู่หน้าบริษัท ตรงนี้ นะรอน้องศิลปินมาค่อยขึ้นรถไปพร้อมกัน "

" คะพี่พลอย " น้ำและดอมตอบรับพลอยพร้อมกัน

ขณะเดียวกัน น้ำ เธอมีความรู้สึกที่ไม่กล้าที่จะเจอหน้ามาร์คหลังจากเหตุการณ์เมื่อวานที่ถูกชายหนุ่มคนนั้นหงุดหงิดใส่แต่ก็ต้องฝืนไว้เพราะมันคืองาน

" ซึมอะไรอีน้ำ? " ดอมที่สังเกตุเห็นอาการเพื่อนดูซึมๆจึงเอ่ยถามขึ้น

" ซึมอะไรอีดอมก็ปกติ "

" หึ ปกติบ้ามึงสิ! แววตามึงอย่างกับจะร้องไห้ยังมาบอกว่าปกติอีก "

" เออไม่มีอะไรหรอกอีดอมคิดมากมึงอ่ะ "

" งั้นเปลี่ยนเรื่องถามเมื่อวานยังไงมึงกับคุณแทน? " ดอมถามพร้อมกับจ้องหน้าเพื่อนรักอย่างต้องการเค้นเอาคำตอบ

" ไม่ได้เป็นอะไรกันแม้แต่น้อย ที่พี่เขาทำแบบนั้น ฉันว่าเขาแค่อยากจะกันแฟนเก่า ให้ออกห่างเท่านั้นแหละ "

" โอเคจะพยายามเชื่อล่ะกัน "

" พยายามเชื่อนี่ คือไม่เชื่อซะ ? "

" ใช่กูไม่เชื่อ " ดอมตอบลอยหน้าลอยตา

" แล้วแต่มึงคะ " พอจบการสนทนา ทั้งคู่ก็รอต่อไป หลังจากนั้นไม่นาน get-17 ทุกคนก็มาถึง น้ำเองไม่กล้าที่จะหันไปมองเหมือนกัน เพราะว่าเธอกลัวที่จะเห็นสายตาของหนุ่มที่ทำลายความหวังดีของเธอเธอยืนนิ่งๆ และกวาดตามองทั่วๆ ถนนจนเห็นว่ารถตู้มาถึง

" อันยองฮเซโย น้ำ ดอม " คิมเมื่อมาถึงจึง ทักทายสองคนที่ยืนรออยู่นาน พร้อมกับเอ่ยถาม

" รอพวกผมนานไหมครับ เด็กๆ? "

" ไม่นานเลยคะ ถึงนานก็รอได้คะ พี่คิมสุดหล่อ " ดอมตอบด้วยน้ำเสียงสองพร้อมกับขยิบตาให้คิมทีหนึ่งอย่างหยอกเล่น

" ครับ " คิมตอบแค่นั้นด้วยรอยยิ้มและไม่นานคนขับรถตู้ก็ลงมาเปิดประตูให้

มาร์คที่เห็นน้ำ เขาเพียงแค่เหลือบสายตามองเธอเพียงนิดใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความเย็นชา แต่เธอกลับทำเป็นไม่สนใจเขาแม้แต่นิด

( ดี ไม่สนใจแล้วก็ดี เพราะผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเลยกับคำพูดพวกนั้น เธอก็ แค่นักศึกษาฝึกงานคนหนึ่ง ทำไมต้องใส่ใจ ) มาร์คได้เพียงแต่คิดในใจ

น้ำก็รอให้ศิลปิน ขึ้นไปให้หมดก่อนพอเธอเห็นมาร์คเดินขึ้นไปเธอก็หันมองชายหนุ่มเพียงนิด เธอก็ได้แต่คิดในใจเช่นกัน ( ฉันไม่ควรจะคาดหวังอะไรเลยเพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน ) จากนั้นสีหน้าเธอก็หม่นหมองลงอีกครั้ง " _ " จากนั้นเธอก็ขึ้นไปนั่งข้างๆดอมใกล้กับประตู ทั้งคันรถมีเสียงชายหนุ่มคุยกันอย่างสนุกเป็นภาษาเกาหลี

" น้องน้ำครับ "

" คะ มีอะไรหรือเปล่าคะ? "เธอตอบรับเสียงเรีียกจาแจอิมขณะเดียวกันสายตาเจ้ากรรมกับเหลือบมองไปทางมาร์คที่กำลังมองเธอเช่นกันจึงทำให้ทั้งคู่สบตากันเพียงนิดแต่น้ำก็รีบหันกลับมามองแจอิม เหมือนเดิม

" วันนั้นที่ห้องซ้อมน้องน้ำ กับ คุณแทน เป็นแฟนกันจริงๆหรอครับขอโทษนะที่ถามเรื่องส่วนตัว แต่มีคนแถวนี้ น่าจะไม่ค่อยชอบใจนักกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พี่เลยถามให้แทนเผื่อใครบางคนหนะจะได้เลิกหงุดหงิดซะที " แจอิมถามเธอตรงๆเขาไม่ได้อยากรู้เรื่องของคนอื่นเลยชักนิดเพียงแต่ต้องการคำตอบให้กับเพื่อนรักจอมขี้หงุดหงิดก็เท่านั้น

" ไม่ได้เป็นอะไรเลยค่ะ พี่แทนแค่ไม่อยากให้แฟนเก่ามาตาม ตื้อ อีก เลยขอให้น้ำช่วยโกหกคะ ขอโทษนะคะ ที่ทำให้ใครหลายคนเข้าใจผิด" น้ำเมื่อได้ยินคำถามเธอชะงักไปเพียงนิดไม่คิดว่าแจอิมจะถามออกมาตรงๆแต่เธอก็อธิบายให้เข้าใจพร้อมกับมอบรอยยิ้มให้บางๆ

" ครับ " แจอิมตอบแค่นั้นเมื่อเห็นเธอหันกลับไปจึงหันมามองหน้ามาร์คที่กำลังนั่งอมยิ้มอยู่ จึงแอบยิ้มตามเพื่อนรัก

พัทยา

มาถึงที่กองถ่าย ทุกคนลงจากรถและเดินตรงไปที่ห้องแต่งตัวของรีสอร์ททันทีหลังจากอะไรพร้อมทุกอย่างผู้กำกับก็เริ่มถ่ายงานทันทีที่บริเวณชายหาดถ่ายไปไม่นานนักดันเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันมีฝนฟ้าลมกระโชกแรงพร้อมกับสายฝนกระหน่ำลงมาทันทีทำให้ทุกคนวุ่นวายกับการเก็บของทันที

ซ่าาาาา ซ่าาาา

" น้ำเอาล่มไปให้มาร์คหน่อย ยังไม่มีใครไปเร็วๆเดี๋ยวน้องเค้าจะไม่สบายลมมันเริ่มแรงกว่าเดิมแล้ว"สตาร์ฟยื่นร่มให้น้ำพร้อมกับสั่งด้วยน้ำเสียงร้อนรน

" อ๋อๆคะๆ" เธอตอบรับด้วยน้ำเสียงตกใจพร้อมกับวิ่งไปหามาร์คที่กำลังวิ่งมาเช่นเดียวกัน

" ล่มมาแล้วฝนตกเริ่มตกหนัก " เธอวิ่งเอาร่มเข้าหามาร์คทันทีทำให้ทั้งสองคนนั้นอยู่ในร่มเดียวกันเธอเงยหน้ามองชายหนุ่มเพียงนิดแต่เห็นว่ามาร์คกำลังมองเธออยู่เหมือนกันจึงก้มหน้าลงทันที

" รีบไปเถอะคะ ลมเริ่มแรงแล้วคะ "

เพล้ง ! ปัง !

" อ้ายย กรี๊ดดดดด "น้ำกรี๊ดออกมาทันทีที่ฟ้าร้องเสียงดังจนโผล่เข้ากอดชายหนุ่มข้างๆ

" ตามมานี่ " มาร์คพูดแค่นั้นก็ดึงข้อมือเธอให้วิ่งไปที่รีสอร์ททันทีแต่เขากลับไม่ได้วิ่งไปที่เดียวกับทุกคนกลับวิ่งมาอีกทางของรีสอร์ทเป็นรีสอร์ทหลังเล็กๆซึ่งใกล้กับที่ทั้งคู่อยู่มากกว่า

" ทำไมไม่ไปรวมกับทุกคนล่ะคะ ? '

" เห็นไหมล่ะ ที่นี่ใกล้กว่าตรงนู้นอีกขืนวิ่งไปโดนฟ้าฝ่าพอดี " มาร์คตอบเธอด้วยเสียงเรียบพร้อมกับเดินเข้าไปนั่งตรงโต๊ะหน้าประตูของบ้านพัก

" ก็ถ้าพี่ไม่ช้าเราก็ทันพี่ๆเขาแหละคะ "

" เงียบปากได้ไหมตรงไหนก็ได้หมดแหละ "

" แต่.... "

" เรื่องมากนักก็เดินไปคนเดียวเลยไป ! " เธอไม่ทันที่จะได้พูดต่อคำพูดเหล่านั้นกลับหายเข้าไปในคอทันทีเมื่อมาร์คพูดแทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงโมโห

" ไปแน่คะ ! " เธอกระแทกเสียงตอบมาร์คด้วยใบหน้าบึ้งตึงพร้อมกับทำท่าจะเดินออกไปแต่มาร์คดันขว้าต้นแขนไว้ชะก่อน

พรึบ !

" อ๊ะ ! พี่มาร์ค " ทำให้ใบหน้าของเธอซบเข้ากับแพงอกแกร่งทันที

" บ้าหรือไง ! ไม่เห็นไงลมแรงขนาดนั้น ! "

" ก็พี่บอกให้ไปไม่ใช่หรอ ? " เธอผละออกจากแพงอกแกร่งพร้อมกับเถียงกับอย่างไม่ยอม

" ประชดไม่เข้าใจ? "

" ทำไมต้องประชดด้วยคะ ? "

" ทำไมผมต้องตอบคุณ ? "

" พี่มันน่าผิดหวังจริงๆ ฉันไม่น่าชอบพี่เลย " น้ำชักสีหน้าใส่ชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่พอใจพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทาแววตาเต็มไปด้วยความผิดหวัง

" ผมขอให้คุณมาชอบผมหรือไง ! "

" ใช่ไม่ได้ขอ แต่ถ้ารู้ว่าปากร้ายขนาดนี้คงไม่ชอบหรอกภายนอกทำเป็นเย็นชาแต่ที่จริงชอบทำร้ายจิตใจคนอื่น ! " น้ำตวาดคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงโมโหพร้อมกับจ้องหน้ามาร์คอย่างเอาเรื่อง

" หยุดพูด ! "

" ไม่ ! อ่อเมื่อวานพี่หึงน้ำใช่ไหมล่าที่เดินออกมาแบบนั้น? "

" อย่าสำคัญตัวเองผิดผมไม่เคยหึงคุณ อย่าคิดไปเอง "

" ไม่หึงแล้วจะโมโหใส่ฉันทำไมล่าคะ? "

" เลิกเซ้าซี้ได้ไหม ! "

" ก็ตอบความจริงมาสิ ! ตอบมาว่าหึงน้ำ "

" บอกให้หยุดพูดไงว่ะ ! " มาร์คตวาดใส่น้ำอย่างเดือดพล่านด้วยอารมณ์โมโหขั้นขีดสุด

" ไม่หยุดดดดดดดดดด ! " เธอเองก็ตวาดใส่คนตรงหน้าอย่างโมโหเช่นกันพร้อมกับน้ำตาที่ลินไหลออกมาด้วยความผิดหวังกับการกระทำของชายหนุ่มที่เธอชอบและรอเขามานานจึงทำให้สติหลุดออกมาอย่างที่เห็น

" โถ่โว้ย ! "

พรึบ !

" อื้อออออออ อ่อย ( ปล่อย ) " มาร์คกระชากท้ายทอยของคนตรงหน้าเข้ามาจูบทันทีทำให้น้ำเองใช้มือทุบที่หัวไหล่เพื่อให้คนตรงหน้าปล่อย แต่มาร์คกลับขบเม้นริมฝีปากของเธออย่างแรงจนเธอต้องผละริมฝีปากออกเล็กน้อยด้วยความเจ็บพร้อมกับได้กลิ่นคราวเลือดคละคลุ้งในโพรงปากเขาสอดเรียวลิ้นสากเข้าไปตวัดเลียน้ำหวานในโพลงปากจากนั้นจึงกลับมาขบเม้นริมฝีปากของเธออีกครั้งสลับขึ้นลงจนคนโดนกระทำหยุดนิ่งปล่อยให้คนตรงหน้ากระทำจนพอใจมาร์คพอรู้สึกว่าอีกคนเริ่มนิ่งไป จึงถอนจูบออกคนโดนกระทำได้แต่ยืนนิ่งราวกับสติหลุดหายไปแล้วพร้อมกับน้ำตาแห่งความผิดหวังที่ลินไหลออกมาอาบแก้มนวลทั้งสองข้าง

" ชอบไหมล่า ที่ได้จูบจากผมเพราะหลายๆคน ไม่เคยได้มันไปนอกจากคุณ " แต่มาร์คเองก็ยังคงพูดจาใส่เธอด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันเมื่อเห็นว่าอีกคนเอาแต่ร้องไห้จึงหันหน้าไปทางอื่นทันที

-----------------------------------------------------------

หว้าาาจูบกันซะล่ะ