รักนี้ที่รอคอย

ตัวร้าย

หลายวันต่อมา---

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ดึดดี่ๆๆๆๆๆๆๆ นะเวลาเก้านาฬิกา ของวันพุธ " คะ ใครคะ? "

" น้ำพี่เองนะ เป็นยังไงบ้างเห็น เราลางาน ไม่สบายหรือเปล่าพี่เป็นห่วงนะ "

" ขอบคุณนะคะพี่แทนน้ำโอเคคะ วันนี้ช่วงบ่ายน้ำน่าจะเข้าไปทำงานต่อคะ"

" น้ำถ้าไม่สบายยังไม่ต้องมาทำงานก็ได้นะ เดี๋ยวพี่ทำเรื่อง ลาป่วยให้ พี่พาไปหาหมอไหม ? " แทนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงความเป็นห่วง

; )

" ขอบคุณนะคะพี่แทน น้ำไม่เป็นอะไรจริงๆคะขอบคุณอีกครั้งนะคะ "

" โอเคครับถ้ารู้สึกไม่สบายหรืออะไรบอกพี่ได้นะครับ "

" คะ ขอบคุณคะ " หลังจากทั้งคู่ สนทนาทางโทรศัพท์กันเสร็จน้ำก็รีบลุกขึ้นจากเตียงแล้วไปแต่งตัวเพื่อจะเข้างานบ่ายนี้

บริษัท connect

ในห้องรับประทานอาหารขณะที่ get-17 และคนอื่นๆกำลังทานข้าวกันอยู่

"มาร์คนายรู้สึกยังไงกับน้องน้ำเหมือนนายจะดูสนใจเธอเป็นพิเศษนะ ? " แจอิมเอ่ยถามมาร์คเพราะอยากแน่ใจและต้องการจะได้ยินจากปากของเขาเองทั้งๆที่แจอิมก็รู้ว่าตอนนี้ความรู้สึกของเพื่อนรักที่มีต่อเธอนั้นเป็นยังไง

" ถามทำไม ? "

" แค่สงสัย ถ้านายรู้สึกกับน้องเขาจริงๆฉันก็อยากให้นายคิดดีๆก่อนจะทำอะไรลงไปจะได้ไม่เสียใจทีหลัง "

" ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอ " มาร์คตอบแจอิมด้วยน้ำเสียงเย็นชาจากนั้นก็หันไปทานอาหารต่ออย่างไม่สนใจคำถามแและคำเตือนของแจอิมแต่ใครจะรู้ภายในใจเขากับรู้สึกกังวลต่อความรู้สึกของตัวเองมากแค่ไหนทุกคำพูดของแจอิมมันทำให้มาร์คเองต้องคิดหนักไปไม่น้อย

" จะพยายามเชื่อนะ นายไม่อยากรู้หรอว่าทำไมน้องน้ำหายไป? " แจอิมต้องเออ ออ ตามมาร์คไปอย่างไม่เชื่อพร้อมกับแกล้งเอ่ยถามอีกครัั้ง

" ไม่เกี่ยวกับฉัน " มาร์คตอบอย่างขอไปที

" แน่ใจ ? "

" _ "

" เชื่อแล้ว ยิ้มเถอะน่ากลัวนะเวลานายทำหน้านิ่งใส่อ่ะ " แจอิมถึงกับยิ้มแห้งก่อนจะบอกกับมาร์คอย่างรู้สึกเสียวสันหลังกับสายตาและใบหน้าที่นิ่งเฉยอย่างไม่สบอารมณ์ของมาร์ค

" คุยอะไรกันอยู่ฮะ ? " คิมมี่เดินมาอยู่ข้างหลังของรุ่นพี่ทั้งสองพร้อมกัับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี

" เรื่องของผู้ใหญ่ "

"ฮยอง ( พี่ ) ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ "

" มาร์คฮยอง ( พี่มาร์ค ) ดู แจอิมฮยองสิ ( พี่แจอิม ) " คิมมี่หันไปฟ้องพี่ใหญ่อย่างมาร์คที่นั่งทานข้าวอยู่อย่างเอร็ดอร่อยจนเขาต้องหันมามองคิมมี่ด้วยสายตานิ่งๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

" ผมไม่ชอบสายตานิ่งๆของฮยองเลยพูดอะไรหน่อยสิอย่ามองอย่างเดียว "

" หึๆ สายตานิ่่งๆแล้วมันเป็นยังไง? " มาร์คเค้นหัวเราะออกมาเบาก่อนจะเอ่ยถามคิมมี่อย่างไม่จริงจังนัก

" ก็มันน่ากลัวนิขนาดผมเป็นผู้ชายเหมือนกับฮยองยังกลัวเลย "

" จริงอย่างที่คิมบอกนะมาร์ค หึๆ " แจอิมเอ่ยคำเห็นด้วยกับคิมพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆอย่างนึกขำ

" จะพยายามไม่ทำหน้านิ่งล่ะกันนะ : ) " หลังจากการสนทนาของทั้งสามขบลงไม่นาน ก็ถึงเวลาที่น้ำ มาทำงานเธอลงมาจากแท็กซี่ เดินตรงไปยังห้องนักศึกษาฝึกงาน ด้วยสีหน้าชืดแต่มีริมฝีปากที่ยังมีสีชมพูอยู่อ่อนๆ

" เอ้าน้ำ มาทำงานแล้วหรอถ้ายังไม่หายดีพักก่อนก็ได้น" ดอมเอยถามขึ้นอย่างเป้นห่วงเมื่อเห็นน้ำเดินเข้ามา

" ไม่เป็นไรสบายดีกูแข็งแรงกว่าที่คิด " ✌️✌️✌️

" โอเคเดียวพวกเราต้องไปช่วยพี่ๆ staff คนอื่นที่อยู่หน้าเวทีนะ " น้ำพยักหน้าเบาๆเป็นเชิงเข้าใจจากนั้นทั้งคู่ก็เดินไปยังหน้าเวที ขณะเดียวกัน วง get-17 กำลังซ้อมการแสดงอยู่ตรงเวที ( เสียงเพลง calling me ) ชายหนุ่มทั้งเจ็ดที่กำลังซ้อมอยู่นั้น จู่ๆๆ เสียงของมาร์คก็ขาดหายไปตรงท่อนร้องของตัวเองพอดีเขามองมาทางด้านหน้าเวทีด้วยสายตาวูบไหวพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปากเพียงนิด

( ไม่มีทาง แล้วจะยิ้มทำไม ) คิดในใจ มาร์คส่ายหัวเบาๆเพื่อเรียกสติของตัวเองกัับมา

" ฮยองๆๆ " เจซีเดินเข้ามาเรียกพร้อมกับแตะที่ไหล่มาร์ค

" อือๆ "

" เป็นอะไรหรือเปล่า พี่ลืมเนื้อร้อง หรอ? " เจซีเอ่ยถามพร้อมกับหันหน้าไปดูตามสายตามาร์ค ก็เห็นน้ำนักศึกษาฝึกงานยืนอยู่เจซีถึงกับยิ้มออกมาอย่างรู้ว่าทำไมมาร์คถึงลืมเนื้อร้องของตัวเอง

" เพราะน้องน้ำนี้เอง ถึงได้ทำให้ ฮยองลืมเนื้อร้อง หึๆๆๆๆ " เจซี่เอ่ยแซวพี่ใหญ่อย่างนึกขำส่วนเพื่อนคนอื่นๆก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะและยิ้มตาม

ส่วนน้ำเองก็ยังมองไปยังด้านเวที เช่นกัน เธอเห็นสายตามาร์คที่มองมาแต่เธอทำราวกับไม่เห็นพร้อมกับหันหน้าไปทางอื่นอย่างไม่สนใจพร้อมกับพึมพำออกมาเบาๆด้วยน้ำเสียงเศร้า

" คงเกลียดฉันแล้วสินะ"

" _ "

" แกอยู่นี่เอง อีตัวดี! " น้ำเสียงแหลมของใครบางคนดังเข้ามาพร้อมกับการปรากฎตัวของเธอที่เดินปรี่เข้ามาทางน้ำด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียด

" หน้าด้านชอบแย่งของคนอื่นหน้าไม่อาย "

" เออคุณมีนาคะใจเย็นๆก่อนนะคะ คุณแทน ไม่ได้อยู่ที่นี้นะคะ " พลอยหัวหน้าฝ่ายบุคคลเอ่ยห้ามปรามเพื่อที่จะหยุดเสียงโวยวายนั้นสายตาทุกคนจับจ้องมาทางมีนาเป็นตาเดียว

" อย่าเสือก ! หลบไป "

พรึบ ! " อ๊ะ ! ขอบคุณดอม "

เพี๊ยะ

มีนาผลักพลอยจนเกือบล้มดีที่ดอมรับไว้ทันเธอง้างมือตบเข้าที่แก้มของน้ำอย่างจังมันเร็วมากทำให้เธอไม่ทันได้ตั้งตัวใบหน้าขาวเนียนของเธอหันไปตามแรงตบทุกคนเห็นต่างพากันอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ชายหนุ่มทั้งเจ็ดคนก็ตกใจกับภาพที่เห็นไม่น้อยต่างพากันวิ่งลงมาเพื่อจะมาห้ามสถานการณ์

" เดี๋ยวก่อนนะครับ ใจเย็นๆนะครับค่อยพูดกันดีกว่า อย่าใช้ความรุนแรงเลยครับ " บีมเอ่ยคำห้ามปรามอย่างตกใจขณะที่วิ่งมาถึง

" ไม่ต้องยุ่งได้ไหม นี้มันเป็นเรื่องของฉันกับยายนี่ ! " คำโต้ตอบของเธอมันทำให้บีมถึงกับพูดไม่ออก

" มึงเป็นไรหรือเปล่าน้ำ " ดอมถามอย่างเป็นห่วงที่เห็นแก้มซ้ายของเพื่อนเป็นรอยแดงใหญ่

" แสบว่ะ "

" แก่คิดหรอว่าคนอย่างแกจะได้แทนเป็นแค่นักศึกษาฝึกงานคิดใฝ่สูงแกมันก็แค่ผู้หญิงหน้าด้านที่แย่งแฟนคนอื่นไปอย่างหน้าตาเฉย "

" คุณน้ำคะที่พูดไม่เกินไปหน่อยหรอคะ " พลอยที่ฟังอยู่อดที่จะฟังไม่ได้จึงตอบกลับมีนาด้วยน้ำเสียง เอียมระอาแทนน้ำที่ยืนฟังอย่างเงียบๆ

" อย่าสอด ถ้าไม่อยากโดนอีกคน "

" หึ ชอบแย่งของคนอื่นอย่างนี้ ทางบ้านเธอคงสอนกันให้หน้าด้านสินะ " มีนาตวัดสายตามองพลอยด้วยสายตาจิกกัดอย่างไม่พอใจพร้อมกับแวดเสียงใส่ก่อนจะหันมาสาดคำพูดดูถูกและเหยียดหยามใสน้ำต่อ

" หึ เธอ กล้าดียังไง มาว่าครอบครัวฉัน คิดดีแล้วใช่ไหมที่พูดออกมาสูงนักหรอก็ไม่นะ ตัวก็เท่ากันถ้าเธอถอดรองเท้าส้นสูงนี้ เผลอๆเธออาจจะ ต่ำ กว่าฉันด้วยซ้ำ " เธอตอบกลับอย่างอดไม่ได้ที่ใครที่ไหนไม่รู้มาดูถูกครอบครัวของเธอด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบจนคนฟังต้องรู้สึกเสียวสันหลัง

" นี่แก! "

" หยุด!!!!!!! " น้ำพูดขึ้นพร้อม กับยกนิ้วชี้หน้ามีนาด้วยความโมโห

" ฉันยังพูดไม่จบอย่าเสียมารยาท ฉันอุส่าห์ไม่ตอบโต้นะแต่มึงยังเสือกจะมาว่าครอบครับกูอีกมึงนะเอาใช่ไหม! แต่กูว่ามึงประเมินกูต่ำเกินไป เพราะถ้ากูทำกูไม่แค่ตบแน่ " ขณะที่น้ำสาดคำโมโหใส่มีนาขณะเดียวกัันเธอก็ค่อยๆเดินเข้าไปหามีนาจนมีนาถึงกับหน้าเสียพร้อมกับถอยหนี

" หยุดนะ ! "

" หึ อ่อพี่แทนเขาเลิกกับมึงแล้วนิ เขามีสิทธิ์ที่จะคบใครก็ได้มีแค่มึงที่วิ่งตามอย่างกับหมา เอ้!!!!ว่าแต่ที่พี่แทนเลิกกับ เธอเพราะว่าอะไรน่า อ๋อ เธอไปนอนกับคนอื่นนิ แต่พี่แทนจับได้ไม่ใช่หรอ? หว้าแย้จัง " น้ำแฉะยิ้มออกมาอย่างเย้ยหยันหลังจบประโยคด้วยสายตาจิตเล็กน้อย จนหน้าของมีนาถึงกับซีดไปเลย

กรี๊ดๆๆๆๆๆ

มีนา ส่งเสียงกรีี๊ดออกมาอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับง้างมือขึ้นจะตบน้ำอีกครั้งแต่มีมือชายคนหนึ่งจับที่ข้อมือมีนาไว้

" หยุด!!!!! " มาร์คสั่งด้วยน้ำเสียงนิ่่งพร้อมกัับใบหน้านิ่งจนคนฟังถึงกับเสียวสัันหลัง

" อย่าทำให้คนอื่นเสียงานเพราะคุณ " หลังจบประโยคมาร์ครีบแหว่งมีนาไปข้างหลังอย่างแรง

" โอ้ย! ไอ้บ้ากล้าดียังไงมาผลักฉัน !"

" คุณมีนาคะ ถ้าไม่อยากให้คุณแทน รู้ คุณกับไปเถอะ คะ ถ้าคุณแทนรู้ไม่ปล่อยให้คุณมาทำกิริยา แย่แน่คะ " พลอยพูดแทรกขึ้นขณะที่ พลอยพูดอยู่นั้นมาร์คก็เดินเข้าไปดึง แขนน้ำพร้อมกับเดินออกไปเธอต้องเดินตามอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะแรงดึึงของชายหนุ่ม................

------------------------------------------------------------

วันนี้แอดมาดึกคะ แต่ก็มานะ5555 มีใครรออยู่ไหมเอ่ยคอมมเม้นท์กันมาหน่อยนะคะ

มีคำผิดหรือตรงไหนอ่านแล้วติดขัดต้องขอโทษนักอ่านด้วยนะคะหรือคอมเม้นท์เข้ามาบอกแอดได้คะ คืนนี้ฝันดีคะ