บรรยากาศภายในบ้านหลังใหญ่ดูเงียบเหงา หลังจากคืนนั้นที่บาสเตียนอุ้มมินธิรากลับไปที่ห้องพัก เขาก็คอยหลบหน้าหลบตาเธอตลอด ส่วนมินธิราเองก็เอาแต่คิดว่าคืนนั้นตนกลับไปที่ห้องของตัวเองได้อย่างไร และด้วยความที่จมอยู่แต่กับความคิดของตัวเอง จึงทำให้เธอกลายเป็นคนเงียบไป ไม่ค่อยพูดค่อยจาดังแต่ก่อน โดยเธอหารู้ไม่ว่าทั้งการกระทำของเธอและบาสเตียน ทำให้อลิซรู้สึกอึดอัดเพราะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผู้ใหญ่ทั้งสองคน จนสุดท้ายหนูน้อยก็เก็บความรู้สึกอึดอัดไว้ไม่ไหวอีกต่อไป
บนเตียงนอนใหญ่ของหนูน้อย เธอกำลังนอนฟังนิทานจากพี่เลี้ยงสาว ทว่าเธอไม่ได้สนใจฟังเลยแม้แต่น้อย มินธิราเองที่กำลังก้มหน้าก้มตาอ่านนิทานจึงไม่ทันได้สังเกต จนกระทั่ง....
"ฮึก! ฮือ..."
"อลิซ! ร้องไห้ทำไมคะ" พี่เลี้ยงสาวตกใจที่อยู่ๆ อลิซก็ร้องไห้
"ไม่มีใครรักหนูเลย..." หนูน้อยพูดทั้งน้ำตา
"ทำไมถึงคิดแบบนั้นละคะ อลิซ" มินธิราถามหนูน้อยอย่างอ่อ
