พยายาม...

1006 คำ
เมื่อใยบัวกลับมาถึงห้องเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูข่าวสารก่อนจะพบว่าชายหนุ่มแอดเฟสบุ๊คเธอมาพร้อมกับส่งสติกเกอร์ทักทายมา ใยบัว: เฮ้อออ คนสวยลำบากใจคิกๆๆๆ หลายวันผ่านไป ใยบัวยังคงใช้ชีวิตอย่างมีความสุขเพราะเธอหลีกเลี่ยงการพบหน้าชายหนุ่มและปล่อยให้ชายหนุ่มเป็นฝ่ายพยายามตามหาเธออยู่ฝ่ายเดียว ยุ่ง: อีบัวเมื่อคืนคุณปรานเรียกกูขึ้นไปถามหามึงด้วยนะ ใยบัว: อืม ใจ๋: เอ้าอีนี่ไม่ดีใจหรอผู้ชายติดกับแล้ว ใยบัว: ก็ดีใจแต่กูไม่อยากไปเป็นเด็กเลี้ยงของคุณปราน กูต้องเป็นเมียตัวจริงเท่านั้น!! ยุ่ง: หนักแน่นดีอีนี่ ฮ่าๆๆๆ ใจ๋: เล่นตัวมากระวังคุณปรานเทนะมึง ใยบัว: กูมีวิธีของกูรับรองว่าคุณปรานไปไหนไม่ได้แน่ๆ ยุ่ง: บอกกูหน่อยกูอยากรู้ ใยบัว: ไม่บอกไว้ถึงเวลากูจะบอกพวกมึงเองค่ะ ใยบัวนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก่อนจะหยิบขนมขึ้นมาทานสองเพื่อนซี้ต่างมองหน้ากันก่อนจะถอนหายใจออกมา บริษัทส่งออก บี: ไอ้ปรานทำไมน้องใยบัวไม่มาเข้าประชุมด้วยวะ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าพวกเราต้องไปดูผลไม้เพื่อส่งให้ลูกค้านะ ปราน: ไว้กูจะบอกให้ บี: แล้วมึงเป็นห่าอะไรทำหน้าอย่างกับแมวป่วย ปราน: เปล่าประชุมต่อเถอะ บี: เออ ชายหนุ่มนั่งฟังฝ่ายการตลาดอย่างเงียบๆโดยไม่มีคำถามหรือเสียงค้านใดๆออกมา ทำให้หุ่นส่วนหลายๆฝ่ายต่างพากันสงสัย ติก! เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของชายหนุ่มดังขึ้นเมื่อหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นใยบัวที่ส่งข้อความมาหาตน ?ใยบัว: วันนี้หนูมีสอบค่ะคงไม่ได้เข้าประชุม รบกวนคุณปรานสรุปรายละเอียดให้หนูอีกทีนะคะ ?ปราน: ถ้างั้นตอนเย็นเจอกันนะ ?ใยบัว: หนูไม่สะดวกค่ะ ส่งมาทางไลน์หรือเมลหนูก็ได้ค่ะ ?ปราน: ใยบัวอาทิตย์หน้าไประยองนะ ต้องไปดูผลไม้ที่จะส่งออก ?ใยบัว: ค่ะ ขอบคุณที่บอกนะคะหนูจะได้เตรียมตัว เมื่อสิ้นสุดการสนทนาชายหนุ่มก็หันมาสนใจการประชุมอีกครั้ง จนกระทั่งถึงเวลาที่ใยบัวเลิกเรียน ชายหนุ่มมักจะแอบไปดูเธออยู่เป็นประจำเพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้มีใคร เมื่อใยบัวนั่งวินมอไซค์ออกมาชายหนุ่มก็รีบขับรถตามไปจนกระทั้งถึงหอพักของใยบัว เมื่อเห็นว่าใยบัวขึ้นห้องไปแล้วชายหนุ่มก็ขับรถกลับมายังผับของตนเอง 23.00น. ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! ปราน: เข้ามา! ใยบัว: คุณปรานขาาา น้ำเสียงที่ออดอ้อนพร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ที่คละคลุ้งทำเอาชายหนุ่มถึงกับต้องรีบเข้ามาประคองตัวของใยบัวไว้ ปราน: ทำไมเมาแบบนี้ฮะใยบัว ใยบัว: คุณปรานจ๋า~ ปราน: หืม...ใยบัวอย่าอ้อนแบบนี้สิ ใยบัว: หนูอยากกลับหอแล้วค่ะ...แต่หนูกลับม่ายหวายย ปราน: จะให้ฉันไปส่งหรือไงล่ะ ใยบัว: ค่ะ! ปราน: ฉันยังทำงานไม่เสร็จเลย รอก่อนได้ไหม ใยบัว: รอนานไหมคะ ปราน: ไม่เกินชั่วโมงถ้าง่วงก็นอนก่อนได้เลยนะ ใยบัว: แล้วรอคุณปรานเลิกกับทุกคนนานนน....ไหมคะอึก! ปราน: ฉัน...ก็พยายามเคลียร์อยู่นะ....เฮ้อออ ใยบัวเดินมาที่เตียงนอนก่อนจะทิ้งตัวลงนอนแล้วดึงผ้ามาคลุมโปงพร้อมกับรอยยิ้มที่น่ามันไส้ การแกล้งเมาในครั้งนี้ทำให้เธอเห็นความพยายามของชายหนุ่มที่กำลังเคลียร์เรื่องผู้หญิงเพื่อให้เธอยอมรับข้อตกลงที่ชายหนุ่มเคยยื่นข้อเสนอไว้ เวลาผ่านไปชายหนุ่มรีบเคลียร์งานจนเสร็จแต่กลับพบว่าใยบัวหลับสนิทไปแล้วตนจึงปิดไฟแล้วลงมานอนข้างๆใยบัว ปราน: ฝันดีนะใยบัวตัวแสบ จุ๊บ.. ก่อนวันเดินทาง แม้ชายหนุ่มจะพยายามตัดพันธะกับสาวๆที่เคยควงเคยเล่นแต่ก็ยิ่งทำให้ตัวแม่อย่างเดียร์เริ่มสงสัยเมื่อเหล่าน้องๆที่ถูกบอกเลิกเข้ามาขอความช่วยเหลือ เหมียว: คุณปรานมีผู้หญิงคนใหม่หรอเดียร์! เดียร์: ใช่นะสิ เด็กกว่าพวกเราอีก! เหมียว: พวกเราจะทำยังไงกันดีล่ะเดียร์ เดียร์: ฉันให้เด็กไปสืบแล้วล่ะรอฟังข่าวถ้ารู้ตัวเราค่อยจัดการมัน ติก! เมื่อเสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของเดียร์ดังขึ้นเธอก็หยิบขึ้นมาเปิดดูก่อนจะมองด้วยสายตาอาฆาต เดียร์: มึงนี่เองอีใยบัว! เหมียว: ใยบัว? เดียร์: อีนี่ไงที่พี่บีพามานั่งด้วย คงอยากได้คุณปรานจนตัวสั่น! เหมียว: แกจะเอายังไงเดียร์ เดียร์: ได้ที่อยู่กับที่เรียนมันมาแล้วเราไปกันเลยดีกว่า เหมียว: แล้วถ้าคุณปรานรู้จะทำยังไงเดียร์ เดียร์: ก็ทำให้มันไม่มีปากไปฟ้องสิอีโง่! เหมียวถึงกับหน้าเสียเมื่อโดนเดียร์ดุด่า เพราะเธอมักจะเป็นลูกไล่ของเดียร์อยู่เสมอ ครั้งแรกที่เธอเจอคุณปรานเธอยอมปล่อยกายให้คุณปรานแต่เมื่อเพื่อนรักอย่างเดียร์เข้ามาเจอก็เลยทำให้เดียร์ยอมไม่ได้ที่จะให้เพื่อนได้ดีกว่า เดียร์จึงพยายามเข้าหาคุณปรานจนสำเร็จ มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง เมื่อถึงเวลาเลิกเรียนใยบัวก็เดินลงมาพร้อมกับใจ๋จนมาเจอเข้ากับสองสาวซึ่งใยบัวคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดี เดียร์: นี่เธอ! เหมียว: เรามีเรื่องต้องคุยกัน! ใยบัว: มีธุระอะไรคะ? ใจ๋: นี่มันผู้หญิงของคุณปรานนี่ ใยบัว: อืม!
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม