พยายาม...
1006 คำ
เมื่อใยบัวกลับมาถึงห้องเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูข่าวสารก่อนจะพบว่าชายหนุ่มแอดเฟสบุ๊คเธอมาพร้อมกับส่งสติกเกอร์ทักทายมา
ใยบัว: เฮ้อออ คนสวยลำบากใจคิกๆๆๆ
หลายวันผ่านไป
ใยบัวยังคงใช้ชีวิตอย่างมีความสุขเพราะเธอหลีกเลี่ยงการพบหน้าชายหนุ่มและปล่อยให้ชายหนุ่มเป็นฝ่ายพยายามตามหาเธออยู่ฝ่ายเดียว
ยุ่ง: อีบัวเมื่อคืนคุณปรานเรียกกูขึ้นไปถามหามึงด้วยนะ
ใยบัว: อืม
ใจ๋: เอ้าอีนี่ไม่ดีใจหรอผู้ชายติดกับแล้ว
ใยบัว: ก็ดีใจแต่กูไม่อยากไปเป็นเด็กเลี้ยงของคุณปราน กูต้องเป็นเมียตัวจริงเท่านั้น!!
ยุ่ง: หนักแน่นดีอีนี่ ฮ่าๆๆๆ
ใจ๋: เล่นตัวมากระวังคุณปรานเทนะมึง
ใยบัว: กูมีวิธีของกูรับรองว่าคุณปรานไปไหนไม่ได้แน่ๆ
ยุ่ง: บอกกูหน่อยกูอยากรู้
ใยบัว: ไม่บอกไว้ถึงเวลากูจะบอกพวกมึงเองค่ะ
ใยบัวนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก่อนจะหยิบขนมขึ้นมาทานสองเพื่อนซี้ต่างมองหน้ากันก่อนจะถอนหายใจออกมา
บริษัทส่งออก
บี: ไอ้ปรานทำไมน้องใยบัวไม่มาเข้าประชุมด้วยวะ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าพวกเราต้องไปดูผลไม้เพื่อส่งให้ลูกค้านะ
ปราน: ไว้กูจะบอกให้
บี: แล้วมึงเป็นห่าอะไรทำหน้าอย่างกับแมวป่วย
ปราน: เปล่าประชุมต่อเถอะ
บี: เออ
ชายหนุ่มนั่งฟังฝ่ายการตลาดอย่างเงียบๆโดยไม่มีคำถามหรือเสียงค้านใดๆออกมา ทำให้หุ่นส่วนหลายๆฝ่ายต่างพากันสงสัย
ติก!
เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของชายหนุ่มดังขึ้นเมื่อหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นใยบัวที่ส่งข้อความมาหาตน
?ใยบัว: วันนี้หนูมีสอบค่ะคงไม่ได้เข้าประชุม รบกวนคุณปรานสรุปรายละเอียดให้หนูอีกทีนะคะ
?ปราน: ถ้างั้นตอนเย็นเจอกันนะ
?ใยบัว: หนูไม่สะดวกค่ะ ส่งมาทางไลน์หรือเมลหนูก็ได้ค่ะ
?ปราน: ใยบัวอาทิตย์หน้าไประยองนะ ต้องไปดูผลไม้ที่จะส่งออก
?ใยบัว: ค่ะ ขอบคุณที่บอกนะคะหนูจะได้เตรียมตัว
เมื่อสิ้นสุดการสนทนาชายหนุ่มก็หันมาสนใจการประชุมอีกครั้ง จนกระทั่งถึงเวลาที่ใยบัวเลิกเรียน ชายหนุ่มมักจะแอบไปดูเธออยู่เป็นประจำเพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้มีใคร
เมื่อใยบัวนั่งวินมอไซค์ออกมาชายหนุ่มก็รีบขับรถตามไปจนกระทั้งถึงหอพักของใยบัว เมื่อเห็นว่าใยบัวขึ้นห้องไปแล้วชายหนุ่มก็ขับรถกลับมายังผับของตนเอง
23.00น.
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
ปราน: เข้ามา!
ใยบัว: คุณปรานขาาา
น้ำเสียงที่ออดอ้อนพร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ที่คละคลุ้งทำเอาชายหนุ่มถึงกับต้องรีบเข้ามาประคองตัวของใยบัวไว้
ปราน: ทำไมเมาแบบนี้ฮะใยบัว
ใยบัว: คุณปรานจ๋า~
ปราน: หืม...ใยบัวอย่าอ้อนแบบนี้สิ
ใยบัว: หนูอยากกลับหอแล้วค่ะ...แต่หนูกลับม่ายหวายย
ปราน: จะให้ฉันไปส่งหรือไงล่ะ
ใยบัว: ค่ะ!
ปราน: ฉันยังทำงานไม่เสร็จเลย รอก่อนได้ไหม
ใยบัว: รอนานไหมคะ
ปราน: ไม่เกินชั่วโมงถ้าง่วงก็นอนก่อนได้เลยนะ
ใยบัว: แล้วรอคุณปรานเลิกกับทุกคนนานนน....ไหมคะอึก!
ปราน: ฉัน...ก็พยายามเคลียร์อยู่นะ....เฮ้อออ
ใยบัวเดินมาที่เตียงนอนก่อนจะทิ้งตัวลงนอนแล้วดึงผ้ามาคลุมโปงพร้อมกับรอยยิ้มที่น่ามันไส้ การแกล้งเมาในครั้งนี้ทำให้เธอเห็นความพยายามของชายหนุ่มที่กำลังเคลียร์เรื่องผู้หญิงเพื่อให้เธอยอมรับข้อตกลงที่ชายหนุ่มเคยยื่นข้อเสนอไว้
เวลาผ่านไปชายหนุ่มรีบเคลียร์งานจนเสร็จแต่กลับพบว่าใยบัวหลับสนิทไปแล้วตนจึงปิดไฟแล้วลงมานอนข้างๆใยบัว
ปราน: ฝันดีนะใยบัวตัวแสบ
จุ๊บ..
ก่อนวันเดินทาง
แม้ชายหนุ่มจะพยายามตัดพันธะกับสาวๆที่เคยควงเคยเล่นแต่ก็ยิ่งทำให้ตัวแม่อย่างเดียร์เริ่มสงสัยเมื่อเหล่าน้องๆที่ถูกบอกเลิกเข้ามาขอความช่วยเหลือ
เหมียว: คุณปรานมีผู้หญิงคนใหม่หรอเดียร์!
เดียร์: ใช่นะสิ เด็กกว่าพวกเราอีก!
เหมียว: พวกเราจะทำยังไงกันดีล่ะเดียร์
เดียร์: ฉันให้เด็กไปสืบแล้วล่ะรอฟังข่าวถ้ารู้ตัวเราค่อยจัดการมัน
ติก!
เมื่อเสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของเดียร์ดังขึ้นเธอก็หยิบขึ้นมาเปิดดูก่อนจะมองด้วยสายตาอาฆาต
เดียร์: มึงนี่เองอีใยบัว!
เหมียว: ใยบัว?
เดียร์: อีนี่ไงที่พี่บีพามานั่งด้วย คงอยากได้คุณปรานจนตัวสั่น!
เหมียว: แกจะเอายังไงเดียร์
เดียร์: ได้ที่อยู่กับที่เรียนมันมาแล้วเราไปกันเลยดีกว่า
เหมียว: แล้วถ้าคุณปรานรู้จะทำยังไงเดียร์
เดียร์: ก็ทำให้มันไม่มีปากไปฟ้องสิอีโง่!
เหมียวถึงกับหน้าเสียเมื่อโดนเดียร์ดุด่า เพราะเธอมักจะเป็นลูกไล่ของเดียร์อยู่เสมอ ครั้งแรกที่เธอเจอคุณปรานเธอยอมปล่อยกายให้คุณปรานแต่เมื่อเพื่อนรักอย่างเดียร์เข้ามาเจอก็เลยทำให้เดียร์ยอมไม่ได้ที่จะให้เพื่อนได้ดีกว่า เดียร์จึงพยายามเข้าหาคุณปรานจนสำเร็จ
มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง
เมื่อถึงเวลาเลิกเรียนใยบัวก็เดินลงมาพร้อมกับใจ๋จนมาเจอเข้ากับสองสาวซึ่งใยบัวคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดี
เดียร์: นี่เธอ!
เหมียว: เรามีเรื่องต้องคุยกัน!
ใยบัว: มีธุระอะไรคะ?
ใจ๋: นี่มันผู้หญิงของคุณปรานนี่
ใยบัว: อืม!
- ผู้เขียน
