จวนตระกูลอิน
เรือนเฟิงหวง
เสี่ยวเปาเปาก้าวเดินมาตามทางที่ทอดยาว มุ่งหน้าไปยังเรือนเฟิงหวง เมื่อนางเพิ่งได้รับคำสั่งให้มาคอยดูแลปรนนิบัติฮูหยินฮัว ท่านหญิงน้อยของนางที่หายสาบสูญไปนานกว่าหกปี และเพิ่งจะปรากฏกายขึ้นมาพร้อมกับแม่นมเหลียน บ่าวคนซื่อพี่เลี้ยงผู้ใจดีเดินอมยิ้มไปตลอดทางด้วยความดีใจที่จะได้เข้าไปรับใช้คอยดูแลฮูหยินคนงามดั่งเช่นกาลก่อน
ร่างเล็กมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าประตูทางเข้าเรือนใหญ่อันโออ่าที่เคยพำนักอยู่เรือนข้างเมื่อหกปีก่อน ภายหลังเรือนดังกล่าวขุนพลเทพมีคำสั่งให้ปิดเรือนหอไม่ให้ผู้ใดเข้าไปอาศัย หากแต่กำชับให้บ่าวไพร่คอยดูแลและทำความสะอาดอยู่อย่างสม่ำเสมอ เพื่อรอคอยฮูหยินคนงามหวนคืนกลับมา นางสูดลมหายใจเข้าปอดจนลึกพร้อมกวาดสายตาไปทั่วบริเวณ ใบหน้าเต็มไปด้วยความแย้มยิ้มอยู่ตลอดเวลา
“ในที่สุดข้าก็ได้กลับมารับใช้ฮูหยิน นึกว่าจะหลงลืมเสี่ยวเปาไปเสียแล้ว”นางพูดพึมพำพลางก้าวเท้าข้า
