ครั้นอยู่เพียงลำพังแค่อินลี่ซานและหนิงฮูหยินเท่านั้น เสียงของผู้สูงวัยเอ่ยทำลายความเงียบงันขึ้นมา
“ท่านแม่ทัพคงมีเรื่องสำคัญที่ต้องการจะหารือกับข้าใช่ไหม”ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ยถามดักคอ
ร่างใหญ่กำยำหันกลับมามองหนิงฮูหยินครั้นเมื่อได้ยินเช่นนั้น
“ขอรับ! ข้ามีเรื่องที่อยากจะร้องขอกับฮูหยินผู้เฒ่า”แม่ทัพหนุ่มเปิดฉากสนทนาอย่างไม่รีรอ
และนั่นทำให้รอยยิ้มบางเบาปรากฏขึ้นอยู่บนใบหน้าของหนิงฮูหยินครั้นได้ยินประโยคดังกล่าวที่นางกำลังรอให้อีกฝ่ายกล่าวขึ้นมาด้วยตัวเอง
“ท่านแม่ทัพเชิญกล่าวออกมาได้เลย ข้ากำลังรอฟังท่านอยู่”ฮูหยินผู้เฒ่ากล่าวกับอินลี่ซานเสียงเบา
และเมื่อหนิงฮูหยินตอบกลับมาเช่นนั้นอินลี่ซานทรุดกายลงนั่งบนตั่งติดกับฮูหยินผู้เฒ่าพร้อมเริ่มต้นเอ่ยในสิ่งที่ต้องการและคาดหวังอยู่ภายในใจออกมา
ภายหลังจากได้รับสาสน์ซึ่งเขียนจากการถอดข้อความของแม่นมเหลียน ส่งรายละเอียดของฮูหยินผู้สาบสูญที่กลับมาพ
