ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไร เมื่อฟื้นคืนสติกลับมา เจนิตาก็ได้แต่นอนร้องไห้อยู่ตรงนั้นกับความเจ็บปวดทั้งร่างกายและจิตใจ เธอคิดถึงเพื่อนรัก หรืออดีตคนรักอย่างรริดา เจนิตาลุกขึ้นมานั่งมองเบอร์โทรศัพท์นั้นอยู่นาน จากนั้นจึงตัดสินใจส่งข้อความไปหารริดา ถ้าอีกฝ่ายเห็นข้อความนี้ เธอเชื่อมั่นว่าเพื่อนจะไม่มีทางทิ้งเธอแน่ แต่ถ้าทิ้งล่ะ เธอยิ้มขำให้กับความคิดของตัวเอง
เมื่อข้อความแจ้งกลับว่าไม่สามารถส่งข้อความได้ คงเพราะ รริดาบล็อกเธอแล้วสินะ เจนิตาได้แต่หัวเราะให้กับตัวเอง ไม่อยากเชื่อว่าคนอย่างรริดาจะทิ้งเธอได้ สงสัยเธอจะเลวจนไม่มีใครเอาจริง ๆ
ตัดใจจากอดีตเพื่อนและคนรักก็แล้วกัน ยังดีที่ข้อความยังสามารถส่งหาพลอยใสได้
‘พลอย ฝากบอกด้าด้วยว่ากูขอโทษสำหรับทุกอย่าง ลาก่อน กูจะไม่มากวนใจพวกมึงอีก’
หลังส่งข้อความให้พลอยใส เจนิตาทิ้งโทรศัพท์ไว้อย่างไม่ไยดี เธอไม่ต้องติดต่ออะไรกับใครอยู่แล้ว
วันต่อมา
