“แฟนหลอก ๆ แล้วฉันจะได้อะไร” เจนิตามองหน้าเขา ถึงเธอจะยังไม่มีที่ไป แต่อย่างน้อยก็ควรต้องต่อรองกันบ้าง
“พ่อกับไอ้พี่ชายนั่นจะไม่ได้แตะเธอแม้แต่ปลายก้อย” คำพูดของชวีทำให้เจนิตาคิดถึงสิ่งที่พลอยใสบอกก่อนที่เธอจะมานั่งอยู่ตรงนี้
‘ถ้ามึงอยากเอาชนะที่คนบ้านมึงได้ มึงต้องพึ่งพี่ชายกู’
“เฮียจะช่วยฉันได้แน่เหรอ” เจนิตาหรี่ตามองชายหนุ่มตรงหน้า เธอพอรู้ว่าเขามีอิทธิพลระดับหนึ่ง แต่ไม่แน่ใจว่ามีมากพอจะคุ้มครองให้หลุดพ้นจากคนที่เป็นครอบครัวเธอได้หรือเปล่า
“ถ้าอยากให้ช่วยก็จะช่วย แต่คนอย่างชวีไม่เคยช่วยใครฟรี ๆ” ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อร้ายมองผู้หญิงตรงหน้า คงต้องเล่นละครให้ยายแมวน้อยขวัญเสียตัวนี้ตกหลุมพรางสักหน่อย
“แล้วเฮียต้องการอะไร”
“ก็อย่างที่บอก แกล้งเป็นแฟนกันสักหกเดือน”
“บ้าเปล่าเนี่ยเฮีย สติ ๆ ใครจะเชื่อว่าคนอย่างฉันจะเป็นแฟนเฮีย” เจนิตามั่นใจว่าคนอย่างภาคคงไม่โง่ขนาดนั้น หรือว่าจ
