เจ้าของผับหรูอุ้มเธอเข้าในห้อง วางร่างเล็กบางตรงโซฟาในห้องรับแขกตัวใหญ่ มองใบหน้าที่มีคราบน้ำตาน้อย ๆ แล้วอดสงสารไม่ได้ มือหนาลูบผมของเธอเบา ๆ เธอขยับกายพลิกนอนตะแคง เขานอนลงข้าง ๆ เธอ ดวงตาคมยังจ้องมองผนังห้องเบื้องหน้า
ดึงเธอเข้ามากอดไว้ สับสนกับความรู้สึกของตัวเอง รู้แค่เพียงว่าตอนนี้อยากกอดเธอเท่านั้น ความรู้สึกของเขาปะปนไปหมด ทั้งเป็นห่วง ทั้งสงสาร ทั้งหวงแหน
เสี่ยวันหรือว่าที่ส.ส.วันเฉลิม ถามว่าเขากลัวไหม ถ้าเล่นกัน ซึ่ง ๆ หน้าเขาไม่กลัวอยู่แล้ว แต่ถ้าแว้งกัดแบบไม่ได้ตั้งตัวนี่สิ เขาต้องระวังยายทอมของเขาไว้แล้วสิ ถ้าไกลหูไกลตาอาจไม่ปลอดภัย
“นี่จะนอนกอดกันทั้งวันไม่ไปทำงานเลยหรือไง” เสียงพลอยใสเรียกคนทั้งสองให้ตื่นขึ้นมา เจนิตาขยับตัวออกห่างจากชวี และนั่นทำให้เขาไม่พอใจ ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องทำเหมือนไม่อยากให้พลอยใสรู้ว่าเขาเป็นอะไรกับเธอ
“มาทำไม” ชวีงัวเงียลุกขึ้นมองยายน้องสาวตั
