บทที่ 17

1229 คำ

เจนิตามองเพื่อนอย่างคาดโทษ เผลอไม่ได้ แอบนินทากันดีนัก เอาเกลือโรยข้าวผัดเพิ่มอีกดีไหม ให้เค็มจนโรคไตถามหาเลย “เฮีย ไอ้พลอยมันนินทาเจ” เจนิตาหันไปอ้อนชวี ขณะชวีกำลังวุ่นวายกับการตักข้าวผัดลงจานจนไม่ได้ใส่ใจคำพูดของอีกฝ่าย “เฮีย!” “โอ๊ย! ไอ้เจ แกจะตะโกนทำไมเนี่ย” “ก็เฮียไม่ยอมฟัง” เจนิตาทำหน้าย่นอย่างไม่สบอารณ์ เพิ่งรู้ว่าตัวเองมีอารมณ์มุ้งมิ้งแบบนี้ด้วย ทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนแทบไม่เคยแสดงออกมาเลย ชวีมองหน้าคนหัดอ้อนก็ถึงกับยิ้มและละมือจากกระทะ “ฟังแล้ว ๆ มีเรื่องอะไรครับ” “ไอ้พลอยมันเอาเจไปนินทาในกลุ่มไลน์” เจนิตากอดแขนแน่นไปด้วยมัดกล้ามของเขา ใช้นมไม่มากไม่น้อยของเธอถูแขนของเขา แต่ส่งผลให้ขนในกายชวีลุกไปทั้งร่างเพียงแค่สัมผัสนุ่มตรงแขน “ไอ้พลอยนินทาอะไรเจ” “นินทาที่ไหนล่ะ แค่บอกว่าพี่ชวีกับเจคงเป็นมากกว่าแฟนหลอก ๆ ไม่รู้ป่านนี้หยอกกันไปกี่ท่าแล้ว” พลอยใสยิ้มแซวคู่รักใหม่หมาด

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม