หนูจะเป็นเด็กดีของพี่ไหม

ภาพระทึกใจ

        วันถัดมา

          ริสาและแม่ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของลุงวิชัยเรียบร้อย บ้านหลังใหญ่สองชั้นมีห้องเป็นสิบ แถมยังมีบริเวณกว้าง มีรถสี่ห้าคัน มีคนรับใช้อีกสองคนต่างหาก ถึงว่าสิ แม่ของเธออยากเหลือเกินที่จะย้ายเข้ามา มันสะดวกสบายอย่างนี้นี่เอง

          “ ที่นี่คือบ้านของหนูนะริสา หนูเป็นเจ้านาย คนรับใช้ที่นี่ก็ใช้ได้เต็มที่ อยากทำอะไรก็ทำเลย ไม่ต้องเกรงใจลุง ”

          ลุงวิชัยบอกกับเธอเช่นนี้ แต่เธอก็ไม่กล้าจะไปใช้ใครเขาหรอก ถึงเป็นเหตุให้ต้องลุกขึ้นมากลางดึกเช่นนี้เพราะหิวน้ำ

          ทว่ายังไม่ทันได้ไปถึงตู้เย็นชั้นล่าง หูของเธอก็แว่วยินเสียงอะไรบางอย่าง มันน่าจะมาจากห้องรับแขก เสียงคล้ายกับการครางเครือเหมือนใจจะขาด

          ริสาใจหายวาบ หันไปหาอาวุธมาหยิบไว้ในมือก็ฉวยได้เพียงแจกันใบเหมาะมือ ค่อยย่องไปยังต้นเสียงแล้วภาพที่เธอเห็นก็ทำให้ต้องผงะ

          ไฟหลักในห้องรับแขกถูกปิดลงเรียบร้อย เหลือเพียงดาวไลท์สีส้มนวลสลัวราง ทว่ามันยังคงสาดส่องให้เธอเห็นรายละเอียดของชายร่างสูงใหญ่ที่ยืนผงาดง้ำเปลือยเปล่า กล้ามเนื้อกำยำเครียดครัดทุกส่วนสัด ตั้งแต่ต้นแขน แผงอก ต้นขา ที่งดงามเหมาะเจาะคือแผงหน้าท้องหกลอนน่าลูบไล้ที่มีเส้นขนสีดำประปรายปกคลุมที่ส่วนล่าง ก่อนจะรกครึ้มบริเวณเป้าที่ต่ำลงไป และมีหญิงสาวผมยาวนางหนึ่งคุกเข่า สองมือกุมท่อนเนื้ออวบใหญ่เอาไว้แล้วอ้าปากโยกศีรษะเข้าออก ส่งเสียงจ๊วบจ๊าบอึกอักด้วยว่ามันทั้งใหญ่ยาวคับปากคับคอ

          ใบหน้าของชายคนนั้นแหงนเริ่ด เสียงแหบห้าวคำรามครางราวสัตว์ป่า มือขวาจิกผมบนศีรษะหญิงสาวนั้นไว้ก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายเด้งเด้าลำรักเข้าใส่โพรงปากของสาวคนนั้นเสียเอง

          หัวใจของริสาเต้นรัว หล่อนอ้าปากค้าง ไอ้เรื่องแบบนี้ก็พอเคยเห็นในหนังรัก หนังโป๊ก็เคยดูมาบ้างแต่ก็ไม่ได้นิยมชมชอบ ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้มาเห็นจะ ๆ ต่อหน้าต่อตาแบบนี้

          น่ารังเกียจ บัดสีบัดเถลิง ทำกันได้กลางห้องรับแขก บ้าที่สุด !

          กลับขึ้นห้องสิริสา จะมายืนดูทำไม ในเมื่อมันเป็นสิ่งน่าละอาย... เธอบอกตัวเอง

          ทว่าขากลับแข็งทื่อ ไม่อาจละสายตาจากบทรักอันร้อนแรงตรงนั้นได้ และเมื่อชายคนนั้นก็ก้มหน้าลงมาปกติ ทำให้หล่อนเห็นหน้าเขาชัดเจน

          “ พี่ธาวิน ! ” เธอหลุดปากเรียกชื่อเขาออกมา เคราะห์ดีที่ทั้งคู่คงจดจ่อกับกิจกรรมนั้นเหลือเกิน ทั้งยังมีเสียงครางประสานกัน ทำให้ไม่ได้ยินเสียงของเธอเมื่อครู่

          ทำไมพี่ธาวินมาอยู่ในบ้านของลุงวิชัยได้ ?

          เธอยังไม่ทันได้หาคำตอบ เพราะภาพตรงหน้ามันตรึงให้หยุดคิดถึงทุกสิ่งอย่าง เพราะธาวินก้มลงไปช้อนอุ้มผู้หญิงคนนั้นขึ้นนั่งบนเคาท์เตอร์ จับขาทั้งของเจ้าหล่อนแหกอ้าออกแล้วอัดท่อนเนื้อยาวใหญ่ของตนเข้าสู่เธออย่างแรง           จนเกิดเสียงดังของเนื้อกระทบเนื้อดังตั้บ !

          “ อ๊า ” หญิงสาวคนนั้นร้องดังทันทีที่โดนล่วงล้ำ ทำให้ริสาเงยหน้าไปมองหน้าของหล่อน

          นั่น นางพยาบาลที่มหาวิทยาลัยนี่นา !

          แล้วธาวินก็หวดโหมเข้าใส่เจ้าหล่อนอย่างรุนแรงราวกับเคียดแค้นโกรธขึ้งกันมานักหนา แม้ว่าหล่อนจะวอนขอให้เบาหน่อย แต่เขาก็ไม่ฟัง ดันเข้า สาวออก หนักแน่น ทุกดอก ทุกจังหวะจะโคน เสียงจังหวะรักเร่าร้อนตั้บๆๆ ผสานเสียงครางเครืออืออาไม่หยุดหย่อน

        นางพยาบาลสาวทุรนทุรายอยู่พักหนึ่ง ก่อนเธอจะกรีดร้องออกมานิดหนึ่งแล้วยกมือขึ้นปิดปากไว้คล้ายนึกได้ว่ากลัวคนอื่นได้ยิน

          กล้ามเนื้อทุกส่วนสัดบนแผ่นหลังแกร่งกำยำขมวดเกร็ง เม็ดเหงื่อเกาะผุดพราย เสียงลมหายใจเร่าร้อนรุนแรงผสานเสียงครางต่ำอย่างหื่นกระหายราวสัตว์ป่าที่กำลังขบกินเหยื่ออย่างมูมมาม

          มันน่ากลัวจัง แต่ทำไมหัวใจของเธอกลับเต้นแรง ความร้อนแปลก ๆ วิ่งพล่านไปทั่ว ก่อนจะหลอมรวมละลายลงไปยังจุดกึ่งกลางกายสาว จนกางเกงชั้นในเปียกไปหมด

          “ นั่นแกทำอะไรของแก ธาวิน ! ” เสียงดังจากบนบันไดส่งให้ทุกกิจกรรมอันร้อนแรงต้องหยุดลง รวมทั้งตัวริสาเองด้วย หล่อนมองขึ้นไปก็เห็นลุงวิชัยและแม่ของตนยืนอยู่ตรงนั้น

          ร่างสูงใหญ่ไม่ได้ตื่นเต้นเท่าพยาบาลสาวที่ลนลานหาเสื้อผ้ามาสวมอย่างรวดเร็ว เขาค่อย ๆ สวมใส่บ็อกเซอร์แล้วตามด้วยกางเกงสแล็คนักศึกษาสีดำก่อนจะค่อย ๆ หันหน้าไปหาผู้ขัดจังหวะ

        “ ทำอะไร ก็ทำอย่างที่คุณพ่อทำไง ”

          “ พ่อไม่เคยทำอะไรทุเรศทุรังบัดสีอย่างที่แกทำ มีมารยาท มีกาลเทศะบ้าง ไม่ใช่อยากจะพาผู้หญิงชั้นต่ำที่ไหนมาสมสู่ก็ทำตามอำเภอใจ แกไม่ได้อยู่ในบ้านนี้คนเดียว มีคนอื่นอยู่ร่วมอีกหลายคน แล้วนี่รมย์รดีกับลูกสาวก็ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านนี้แล้ว ” อีกฝ่ายเลิกคิ้ว       

          “ โอ้ว นั่นไง คำตอบที่คุณพ่อถามผมก็ชัดเจนอยู่แล้ว เพราะคุณพ่อเองก็พาผู้หญิงชั้นต่ำเข้ามาสมสู่เช่นกัน ”

          “ ธาวิน ! ”

          “ ทำไม ! ”

          “ คุณคะ ใจเย็น ๆ เถอะค่ะ อย่าไปว่าลูกเลย คงต้องอาศัยเวลาในการปรับตัวเข้าหากันอีกนิด รับรองได้ว่ารมย์จะเป็นแม่ที่ดีให้วินได้แน่นอนค่ะ ” รมย์รดีแม่ของริสาเกาะแขนแล้วออดอ้อนเอาใจนายวิชัยทันที ธาวินหัวเราะลั่นราวคนเสียสติ

          “ ไม่มีใครหน้าไหนจะมาแทนที่คุณแม่ผมได้หรอก  ผู้หญิงไร้คุณค่าที่แย่งผัวชาวบ้านเขาได้หน้าด้าน ๆ ยิ่งห่างไกล ผมบอกไว้เลย !  ”