หนูจะเป็นเด็กดีของพี่ไหม

    “ อาทิตย์หน้าเราจะย้ายไปอยู่บ้านลุงวิชัย และเขากับแม่จะไปจดทะเบียนสมรสกันวันจันทร์หน้า แกโอเคไหม ”     หญิงสาวหน้าหวานได้แต่พยักหน้า เธอจะพูดอะไรได้  หนูไม่โอเค ไม่อยากให้แม่มีสามีใหม่ ไม่อยากมีใครมาแทนที่พ่อ อย่างนั้นเหรอ     รู้กันอยู่ว่าอย่างไรเสียแม่ก็ไม่มีทางฟัง...     รมย์รดี แม่ของเธอนั้นเป็นสาวสังคมมาดมั่นมาแต่ไหนแต่ไร การที่เดชา พ่อของริสาที่เป็นผู้ชายธรรมดาออกไปทางเงียบ ๆ เรียบร้อยได้เธอเป็นภรรยานั้นออกจะเหลือเชื่อสักหน่อยสำหรับคนรอบด้าน     พ่อบอกว่าทั้งคู่รักกัน แต่คำบอกเล่าของย่าที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากับแม่นั้น มันไม่ใช่     “ แม่แกน่ะจับพ่อแกทำผัว เดชาน่ะมันโง่ ไม่ทันผู้หญิงเปิ๊ดสะก๊าดอย่างแม่แกหรอก ” แต่แม้ว่าย่าจะจงเกลียดจงชังแม่ของเธอแค่ไหน ทว่ากลับรักเธอเหลือเกิน นี่แหละหนาที่เขาว่าเกลียดปลาไหลกินน้ำแกง           “ ถ้าแม่จับพ่อ สมมุติว่าหนูไม่ใช่ลูกพ่อล่ะคะ ย่าจะเกลียดหนูหรือเปล่า ” ริสา ออดอ้อนหญิงชราที่โอบกอดหลานรักเอาไว้แน่น           “ หนูเป็นหลานย่า แล้วย่าก็รักที่สุด ห้ามถามย่าแบบนี้อีก รู้แค่ว่าย่ารักหนูที่สุด เท่านั้นพอ ”           ตอนแรกริสาไม่รู้ว่าแม่ของเธอร้ายกาจเช่นที่ย่าพูดจริงหรือไม่ แต่สุดท้ายทุกสิ่งอย่างก็ประจักษ์ให้เห็นแก่สายตาตั้งแต่เล็กจนโต เธออ้างว่าออกไปทำธุรกิจ ทำงาน ออกสังคม คุณพ่อที่ไม่ค่อยชอบความวุ่นวายก็อยู่แต่บ้าน จะออกไปก็แค่ทำงานเท่านั้น แต่มีเรื่องเข้าหูจากคนข้างนอกมาว่าแม่นั้นทั้งเข้าบ่อน เอาเงินไปบำเรอผู้ชายที่เด็กกว่าบ้าง ริสาก็ไม่รู้ หรอกว่าจริงหรือไม่     รมย์รดีไม่กลับบ้านบางคืน หนักเข้าก็หลายคืนเงินทองร่อยหรอ ก่อหนี้สร้างสิน พ่อทยอยเอาสมบัติที่มีไปขายเพื่อประคองชีวิต กระทั่งแอบเอาโฉนดที่ดินที่เป็นของย่าตามที่แม่ของเธอบอก จนย่ารู้แล้วล้มเจ็บเพราะตรอมใจแล้วเสียไปในที่สุด นั่นยิ่งเป็นช่องทางสะดวกให้กับรมย์รดี     แม่เปลี่ยนผู้ชายเป็นว่าเล่น เป็นแม่ที่ไม่เคยอยู่บ้านดูแลลูกสาวเลย แต่จะว่าแม่ไม่รักริสาก็ไม่น่าจะถูกนัก แม่คงรักและแสดงออกในแบบของแม่ได้แค่นี้ คงไม่มีแม่ที่ไหนที่ไม่รักลูกหรอก หญิงสาวพยายามคิดปลอบใจตัวเองเช่นนี้  ทั้งที่แอบน้อยใจลึก ๆ อยู่เสมอ     สมบัติพัสถานถูกเธอผลาญจนหมดสิ้น ตามมาด้วยพ่อที่ตรอมใจตั้งแต่เรื่องย่าแล้วตายตกไปตามกัน แม่ขายสมบัติทุกอย่างที่มีแล้วเอาไปใช้หนี้ กระนั้นมันก็ยังไม่เหลือเงินพอให้ใช้จ่ายได้อย่างสบาย หลังจากนั้นก็พาริสาออกไปหาเช่าบ้านอยู่     ตอนนี้แม่ทำงานเป็นเซลล์ขายรถยนต์ยี่ห้อหนึ่ง มีผู้ชายผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนมาส่งไม่ซ้ำหน้าแต่ก็หายไป สุดท้ายหวยก็ไปตกอยู่กับผู้ชายที่ชื่อลุงวิชัยนี่แหละ     “ เดี๋ยวเราจะย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านลุงวิชัยกัน ต่อไปเราก็จะมีบ้านหลังใหญ่ ๆ ไม่ต้องทนอุดอู้อยู่ในบ้านเช่าเท่ารูหนูแบบนี้ ดีไหม ” รมย์รดีถาม ผู้เป็นบุตรสาวได้แต่ยิ้ม     “ แล้วลุงวิชัยเขาไม่มีครอบครัวเหรอคะ ”     “ มี แต่เขาเลือกแม่ แล้วตอนนี้เมียเขาก็ตายแล้ว ” แม่เธอตอบอย่างไม่ยี่หระ พลางหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ ริสาเอื้อมมือไปคว้าบุหรี่ออกจากปากแม่แล้วทิ้งลงถังขยะ     “ แม่สัญญากับหนูแล้วว่าจะเลิกบุหรี่ แล้วไอ้เลิกแล้วของแม่เนี่ย คือแม่ไปทำให้ครอบครัวเขาแตกแยกกันใช่ไหม แม่ทำให้เมียเขาตายหรือเปล่า ”     “ นี่นังริสา แกเป็นลูก ฉันเป็นแม่นะ ฉะนั้นอย่าสะเออะมาขึ้นเสียงใส่ฉันเหมือนย่าของแก แล้วไอ้เรื่องบุหรี่ มันต้องค่อย ๆ ลด ไม่ใช่ปุบปับจะเลิกได้ อย่าได้มาดึงบุหรี่ออกจากปากฉันแบบนี้อีก ฉันเกลียด ” นางกระแทกเสียงใส่ ริสาได้แต่เงียบ ก่อนเอ่ยขึ้น     “ อาจารย์ทวงค่าเทอมเทอมแรกมาค่ะ นี่มันก็จะสอบขึ้นเทอมสองแล้ว ”     “ เดี๋ยวลุงวิชัยเขาก็จัดการให้เอง ต่อไปนี้เราจะไม่มีปัญหาเรื่องเงินกันอีกแล้ว ” แม่ว่าพลางลุกขึ้นยืนแล้วหยิบบุหรี่ใส่ปากแทนตัวที่แล้ว     “ เก็บข้าวของให้เรียบร้อย ตอนนี้เลย เดี๋ยวแม่ออกไปธุระก่อน พรุ่งนี้เราจะย้ายบ้านกัน ”     “ ตอนนี้ไม่ได้หรอก หนูต้องออกไปทำงาน ”     “ เลิกทำมันได้แล้วไอ้งานเด็กเสิร์ฟกระจอก ๆ นั่น ต่อไปเราจะมีเงินถุงเงินถังให้ใช้เต็มที่ ”     “ มันเลิกปุบปับไม่ได้หรอกแม่ ต้องไปลาเขาก่อน  ไปแจ้งให้เขารับคนใหม่ก่อน ไม่งั้นร้านเขาก็จะเสียหายเอาได้ เผลอ ๆ จะโดนปรับหรือเปล่าไม่รู้ ”     “ จะไปแคร์ทำไมวะ เสียหายก็เรื่องของมันสิ ตอนนี้เรามีเงินถุงเงินถังให้ใช้ ไม่ต้องไปทำงานงก ๆ รอรับเงินจากมันเสียหน่อย ถ้ามันมีปัญหาเดี๋ยวจะขอเงินลุงวิชัยไปฟาดหัวมันให้ เออ แค่นี้แหละ แม่ไปนะ รีบ ” แม่ว่าแล้วก็ขับรถออกจากบ้านอย่างรวดเร็ว     ริสาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ รู้ดีว่าแม่ไม่ได้มีธุระสำคัญที่ไหนหรอก ก็แค่ออกไปดื่มหรือไม่ก็เข้าบ่อนอย่างที่นางโปรดปรานนั่นแหละ     หญิงสาวเรียนอยู่มหาวิทยาลัยปีสองและเริ่มทำงานพิเศษหาเลี้ยงชีพเพื่อนำเงินมาจ่ายค่าบ้านเช่า ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ากินอยู่ ที่แม่ของเธอมีจ่ายบ้าง ไม่มีจ่ายบ้าง กระนั้นมันก็ไม่ได้มากพอสำหรับค่าใช้จ่ายทั้งหมด     เธอเก็บข้าวของลวก ๆ แล้วเอามากองไว้บนเตียงนอน เพื่อเตรียมแพ็ค ก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกไปทำงานพิเศษที่ร้านพิซซ่าแห่งหนึ่งในทันที