“มาทำซากอะไรที่นี่”
อึก....
ริกกี้หน้าตึงใส่ฉันทันที ก้าวยาวๆ เข้ามากระชากแขนไปจับ ร่างฉันเซไปกระแทกกับแผ่นอกของเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว เจ็บนะโว้ย
ฉันดึงแขนออกจากกำมือหมอนั่นอย่างไม่ชอบใจ
“ทำอะไรของนาย ฉันเจ็บนะ”
“เอ่อเฮียครับ เจ๊เอารถมาซ่อมน่ะ” ปริ๊นซ์รีบแทรกขึ้นเหมือนอยากจะช่วยคลี่คลายสถานการณ์ตึงเครียดระหว่างฉันกับริกกี้
ริกกี้ตวัดสายตาเขียวขุ่นไปจ้องปริ๊นซ์ทันที
“ซ่อม!? รถเป็นอะไร” สายตาขุ่นๆ ลากกลับมามองฉัน
“ก็นายนั่นแหละ!”
“ฉันทำไม”
“เอ่อ.... เบาะพังน่ะครับเฮีย” ปริ๊นซ์ช่วยฉันพูดอีกแล้ว ฮือ ขอบใจมากปริ๊นซ์ นายเป็นคนดีจัง
ริกกี้ขมวดคิ้ว จากสีหน้าเครียดๆ อยู่เริ่มจะระบายยิ้มเจ้าเล่ห์ที่เห็นแล้วน่าถีบออกมา
หมับ!
“เป็นความผิดฉันสินะ”
ริกกี้คว้าเอวฉันดึงเข้าไปกระซิบข้างหู อึก.... ปล่อยนะโว้ย ปริ๊นซ์มองอยู่ไม่เห็นหรือไง ลมหายใจร้อนๆ ที่เป่ารดลงมาทำฉันใจสั่นระรัว หน้าเห่อร้อนตาม
