ฉันเดินออกจากห้องน้ำมีผ้าเช็ดตัวพันอก ใช้เวลานานพอสมควรกว่าจะอาบน้ำได้ ฉันรวบรวมแรงที่เหลืออยู่เดินมาหยุดอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าริกกี้ มองหมอนั่นที่กำลังหลับอยู่บนเตียงกว้างก่อนหันกลับมาเปิดตู้ ค้นเสื้อผ้าใส่ ได้เสื้อยืดแขนยาวสีเทายาวคลุมขาอ่อนเป็นชุดเดรสได้เลย จากนั้นก็คลานขึ้นเตียงนอนพักข้างๆ ริกกี้
คือ.... ไม่ใช่ฉันอยากอยู่กับเขานะ เพียงแต่นาทีนี้มันรู้สึกเหนื่อยจนไม่อยากคิดอะไรอีกแล้ว
รู้แค่ว่าง่วง ตื่นขึ้นมาแล้วค่อยว่ากันอีกที อ๊ะ.... จริงสิ ลืมไลน์บอกพ่อเรื่องรถไปเลย นี่กี่ทุ่มแล้วนะ ฉันที่เพิ่งจะหัวถึงหมอนก็เด้งผึงกลับขึ้นมาทันทีเมื่อนึกเรื่องสำคัญได้ลุกขึ้นจากเตียงเดินมาหากระเป๋าที่น่าจะหล่นอยู่บนโซฟาด้านนอก
ใช่จริงๆ ด้วย
ฉันนั่งลงบนโซฟาอย่างเหน็ดเหนื่อย หยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมาไลน์หาพ่อ มีข้อความจากคนอื่นๆ แจ้งเตือนเข้ามาเหมือนกัน ฉันค่อยๆ ไล่อ่านทีละคน ส่วนใหญ่ก็เป็นเพื่อนๆ นั่
