สุดท้ายก็ได้รัก 04 งูน้อย(2)

1139 คำ
“อ้าว มังกรเห็นโรสไหม มันหายไปไหนของมันวะ” หงส์หยกเดินเข้ามาในห้องนอนไม่เห็นเพื่อนสาวจึงถามน้องชายที่เพิ่งเดินออกจากห้องน้ำ “อยู่ในห้องน้ำ” ชายหนุ่มตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย “เฮ้ย นี่แกทำอะไรเพื่อนเจ้” “ผมจะทำอะไรเพื่อนเจ้ ผมแค่มาเข้าห้องน้ำ เพื่อนเจ้อะไม่มองอะไรสักอย่างเดินเข้าห้องน้ำทั้งอย่างนั้น ถึงโถส้วมก็นั่งฉี่ไม่ลืมหูลืมตา แล้วยังคิดว่าผมเป็นเจ้อีก” “อ้อ โทษ ๆ แกก็รู้ว่าโรสมันสายตาสั้นเมื่อคืนมันก็เมาด้วยไง มันก็เลยเป๋อ ๆ แกไม่ทำอะไรไอ้โรสก็ดีแล้ว” “ผมจะทำอะไรเขา ป้าเขามีผัวแล้ว อีกอย่างถ้าทำอะไรป้าผมทำคนที่เด็กกว่าผมหรืออายุเท่าผมไม่ดีกว่าเหรอ” “ไอ้งูน้อย ปากแกนี่มันดีจริง ๆ นะ ทีเมื่อก่อนตอนที่ไอ้โรสมันแต่งงานแกยังร้องไห้งอแงพังงานแต่งไอ้โรสอยู่เลย พังซุ้มแต่งงานเขาไปตั้งกี่อันจำไม่ได้เหรอ” “นั่นมันเรื่องตอนผมเด็กไหมเจ้หงส์ ตอนนั้นผมเด็กก็ทำอะไรเด็ก ๆ ตอนนี้ใครจะไปร้องไห้แบบนั้น ผมหล่อขนาดนี้ สาวไม่เคยขาดมือ” “เออ ไอ้คนหล่อ แต่อย่างน้อยแกก็เคยหลงรักเพื่อนฉันแหละ ไป ๆ ไปแต่งตัว จะได้กินข้าว” หงส์หยกผลักหลังน้องชายออกจากห้องนอนของเธอ จังหวะเดียวกับที่รสลินเดินออกมาจากห้องน้ำ “น้องชายแกนี่ปากดีจริง ๆ ไม่น่ารักเหมือนตอนเด็กเลย งูน้อยคนนั้นของฉันหายไปไหนนะ” “เออ ฝีปากมันธรรมดาที่ไหน นี่ถ้ารู้ว่าไอ้ธิติทำร้ายจิตใจแกคงยกพวกดักตีธิติ” “งูน้อยโตแล้ว ไม่เลือดร้อนหรอกน่า” “แกทำให้ฉันรู้สึกว่ามันไม่โตก็ตอนเรียกงูน้อยเนี่ยแหละ น้องฉันมันชื่อมังกร มังกรค่ะไม่ใช่งูน้อย” “ก็กว่าจะเป็นมังกรก็เป็นงูน้อยก่อนไง งูน้อยน่ารักดีออก แล้วนี่แกไปไหนมา” “พ่อเตรียมกับข้าวไว้ ฉันเลยไปเอากับข้าวที่ร้านมาให้แก พ่อกับป๊าห่วงแกมาก แต่ฉันบอกสองเฒ่าแล้วว่าแกไม่มีอะไรให้ห่วงค่า” “ขอบใจนะ” “โอเคไหมเนี่ย” “เรื่องไหน” “แกไม่โอเคเรื่องไหนล่ะ” “ปวดหัวตุบ ๆ แหละ ของีบอีกนิดนะ” “ไม่กินข้าวก่อนเหรอ” “ตอนนี้อยากนอนอย่างเดียวเลย ขอนอนนะ ร่างกายจะได้กลับคืนสภาพเดิม” “เออ ๆ นอนเยอะ ๆ ก็ดี เย็นนี้สองเฒ่าจะปาร์ตี้ให้แกนะ พ่อกับป๊าไม่อยากให้แกอยู่คนเดียว” “ทำเหมือนฉันเป็นเด็กไปได้ ก็แค่ผัวขอหย่า” “แกก็รู้ว่าพ่อกับป๊าเขาห่วงเราจะตายไป” “งั้นบอกพ่อกับป๊าว่าฉันหย่าแล้วค่อยฉลองทีเดียว ปิดร้านเลี้ยงที่สลัดผัวเฮงซวยทิ้งได้สักที” “ทำปากดี เดี๋ยวก็แอบร้องไห้คนเดียว ชอบมีอะไรไม่บอกฉัน” “เออ... มันก็ต้องมีคิดถึงบ้าง ชีวิตวัยรุ่นของฉันมีแต่มัน ภาพความทรงจำมีแต่มัน เวลาไปเที่ยวก็ไปกับมันตลอด ชีวิตฉันมีแต่มัน ต่อให้เจ็บใจแค่ไหนแต่จะให้ฉันไม่คิดถึงมันเลยก็ไม่ได้ ฉันนะอยากมีลูกมากแต่ก็ทำใจว่าเออ ชาตินี้คงไม่มีเพราะผัวมีลูกไม่ได้ ก็คิดว่าไม่เป็นไรงั้นอยู่กันสองเฒ่าแก่ไปด้วยกันก็ไม่เห็นเป็นอะไร แม่ง แกดูดิ มันทิ้งฉันเพราะทำผู้หญิงที่รวยกว่าท้อง นี่ตอนนี้ฉันก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าควรรู้สึกดีใจหรือเสียใจมากกว่ากัน” “ดีใจสิวะ ก็แค่ผู้ชายมันทิ้ง แค่คนมันรักไม่จริง แกจำไว้โรส เรื่องนี้แกไม่ได้ผิดเลย แกเป็นเมียที่ดีมาก เป็นแม่บ้านที่โคตรดี ดูแลผัวทุกอย่าง ทำให้ผัวทุกอย่างตั้งแต่หัวจรดเท้า ตั้งแต่แกแต่งงานกับมันนะไอ้ธิติมันเคยซักถุงเท้าใส่ถุงเท้าเองกี่ครั้งกัน ห้าครั้งถึงไหมเถอะ แกมันโคตรประเสริฐ ผัวแกต่างหากที่ไม่รู้จักพอ ผัวแกมันเลว มันมักมาก” “...” “ฉันรู้นะว่ามันยาก แต่สิ่งที่แกต้องทำคือหยุดคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา สิ่งสำคัญเวลานี้คือแกต้องคิดถึงตอนนี้และอนาคตข้างหน้า อย่าไปใส่ใจความทรงจำที่ผ่านมากับผู้ชายคนนั้น คิดซะว่ามันคือชาติก่อนก็ได้ ตอนนี้แกกำลังเกิดใหม่ จำไว้ว่าตั้งแต่ที่มันขอหย่าชีวิตแกจะไม่มีมันอีกแล้ว จำไว้ว่าต่อไปนี้ถ้าแกเจอปัญหาชีวิตมันจะไม่ใช่คนแรกที่แกนึกถึงแล้วกดโทรหา” “ขอบใจนะ” “เออ วิธีนี้ฉันเคยใช้แล้วผ่านมาได้ แต่ก็ใช่ว่าวิธีฉันจะใช้กับแกได้ผล ถ้าวิธีฉันไม่ได้ผลแกก็พยายามหาวิธีที่แกเศร้าน้อยที่สุดเข้าใจไหม” “อืม” รสลินยิ้มรับ เธอรู้ว่าเพื่อนหวังดีกับเธอมาก ในตอนที่หงส์หยกเลิกกับสามีเป็นเธอที่หาวิธีพูดปลอบให้เพื่อนรู้สึกดี พอมาวันนี้เจอกับตัวเองเธอรู้แล้วว่าทุกปัญหาเราต้องมองเห็นทางออกด้วยตัวเราเอง ตราบใดที่เราไม่เลือกลืมตามองต่อให้มีคนมากมายชี้ทางสว่างแค่ไหนเราก็จะเจอแต่ความมืดมิด “อืมคือ?” “กินข้าวไง บ่นขนาดนี้นอนหลับได้ก็สุดคนแล้ว” “ดี ดีมาก” หงส์หยกพอใจที่พูดที่บ่นจนเพื่อนทนไม่ไหว “จะว่าไป ไม่ต้องคอยดูแลผัวแล้ว งั้นหย่าแล้วไปทำเลสิคนะ จะได้เห็นอะไรต่ออะไรชัดขึ้น เลิกใส่แว่นได้ละ” “ฉันใส่จนชิน ถ้าไม่ใส่คงเหมือนขาดอะไรไป” “ก็ให้แว่นหายไปพร้อมกับผัวเก่าเถอะถ้าจะขนาดดูฉันกับไอ้มังสลับกันขนาดนั้นคือหนักละนะโรส” “ฉันลืมว่าแกบอกว่างูน้อยกลับมา แล้วใครจะคิดว่างูน้อยจะมาเข้าห้องน้ำแก” “ฉันบอกแกไปแล้ว” “คนเมาจะจำอะไรได้” “ตาก็ไม่ดีด้วย เพราะงั้นต้องทำ” “ก็คิดว่าจะทำอยู่ เมื่อกี้ฉันเอาตัวเองมาขายจนหมดแล้ว ถึงจะไม่อยากทำก็เถอะนะ” “ไม่ต้องพึมพำยังไงก็ต้องทำ เผื่อผัวซมซานกลับมาจะได้ตาสว่าง” “เกี่ยวกันตรงไหน” “เกี่ยวไม่เกี่ยวฉันโยงหมดอะ” “อ่อ สรุปทำค่ะ” “ดีค่ะ ไปค่ะกินข้าว”
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม