สุดท้ายก็ได้รัก 04 งูน้อย
749 คำ
ในเช้าวันใหม่หงส์หยกตื่นแต่เช้าเพื่อไปเอากับข้าวที่พ่อภูมิทำไว้ให้ลูกสาวที่บอบช้ำได้กินจะได้รู้สึกดี ของที่พ่อทำให้รสลินไม่กล้าปฏิเสธ ต่อให้ไม่หิวยังไงก็ต้องกิน ก่อนจะไปก็บอกเพื่อนแล้ว เพื่อนขานรับดิบดีหงส์หยกจึงเข้าใจว่ารสลินรับรู้
ทว่ารสลินนั้นดึงผ้าห่มขึ้นคลุมโปงขานรับตัดรำคาญ เธอไม่ได้รู้เลยว่าหงส์หยกพูดอะไรบ้างเข้าใจแค่ว่าเดี๋ยวกลับมานะแค่นั้น
หงส์หยกออกไปประมาณหนึ่งชั่วโมงรสลินลุกจากเตียงนอนด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์ คิ้วสวยขมวดมุ่น เดินสะลึมสะลือเข้าห้องน้ำ ถ้าไม่ปวดฉี่จนกลั้นไม่อยู่เธอไม่มีทางจะลุกจากเตียง เธอยังง่วงอยู่เลย ยังปวดหัวมาก ๆ ด้วย แต่ว่าอั้นฉี่ไม่ไหวแล้วจริง ๆ
“หงส์...กลับมาเร็วจัง” เอ่ยถามเพราะหยีตามองเห็นว่าเพื่อนยืนอยู่หน้าอ่างล้างหน้า
“...” ทว่าหงส์หยกไม่ตอบกลับมา ไม่หันมามองด้วย เป็นบ้าอะไร หูตึงงั้นเหรอหรืองอนอะไรเธอหรือเปล่า เมื่อคืนพูดอะไรไปบ้างนะ
“อะไรอะถามไม่ตอบ นี่งอนที่ฉันหาว่างูน้อยขี้เหร่เหรอ เออ ๆ เมื่อคืนฉันเมาไง ที่จริงงูน้อยหล่อมาก น่ารักที่สุด หล่อกว่าสามีของฉันเยอะมาก หล่อจริง ๆ นี่ฉันพูดจากใจเลย ไม่งอนกันนะ” เมื่อคืนจำได้เลือนรางว่าเธอแซวน้องชายของเพื่อนรัก ตอนนี้จึงคิดว่าเพื่อนอาจจะงอนเรื่องนี้ก็เลยพูดอธิบาย เพื่อนเธอน่ะรักน้องชายมาก ๆ ยอมให้ใครพูดว่าน้องชายได้ซะที่ไหน เป็นอาการประมาณว่าตัวเองแกล้งได้แต่คนอื่นแกล้งไม่ได้
“...”
“ยัง ยังเงียบ อยากเงียบก็เงียบไปเลยแต่บีบยาสีฟันใส่แปรงให้ฉันหน่อยนะ อันใหม่ที่แกวางไว้เมื่อคืนอะ หรืองอนฉันจนโยนทิ้งไปแล้วหรือเปล่า”
“...”
“ฉันปวดหัวมากเลยหงส์ ที่จริงฉันยังไม่อยากตื่นเลยนะ แต่อั้นฉี่ไม่ไหวแล้วจริง ๆ แกฟังเสียงฉี่ฉันสิหงส์ เสียงดังมากเลย อ่า สบายท้องจัง” รสลินพูดพลางยื่นมือกดชักโครก ลุกดึงกางเกงขึ้นแล้วเดินมาที่อ่างล้างหน้า เห็นเพื่อนรักยืนนิ่งคงจะงอนกันจริง ๆ รสลินจึงกระโดดกอดจากด้านหลังทันทีตั้งใจกอดง้อ และเมื่อสวมกอดปุ๊บรสลินก็ชะงักปั๊บ “เอ่อ คือ...”
จะไม่ชะงักได้ยังไง คนที่เธอกอดไม่ใช่เพื่อนเธอ
“นี่แว่นครับป้า” ร่างสูงหมุนตัวกลับมาพร้อมแว่นสายตาสวมใส่ให้รสลิน เมื่อคืนเธอเมาแล้วก็เอามาวางทิ้งไว้ในห้องน้ำ
“งูน้อย” รสลินเงยหน้าขึ้นยิ้มเจื่อน ก็ว่าอยู่ทำไมหงส์หยกถึงเงียบนัก ไม่ใช่หงส์หยกนี่เอง
“เลิกเรียกงูน้อยสักทีเถอะครับ ผมโตแล้ว”
“ก็เป็นงูน้อยเหมือนเดิมนั่นแหละ อะ ๆ ถอยเลยพี่จะล้างหน้า” ปล่อยมือจากร่างกายของผู้ชายตรงหน้าและแสร้งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เพราะสายตาสั้นทำให้เธอเข้าใจว่าผู้ชายคนนี้คือหงส์หยก และเพราะคิดว่าเป็นหงส์หยกรสลินจึงเอาตัวเองมาเผาซะเกรียม เกรียมชนิดที่ว่าไม่หลงเหลือพื้นที่ให้ไหม้อีก
เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องอะไรแบบนี้อีกจบเรื่องนี้เธอจะชวนเพื่อนรักไปทำเลสิคดีกว่า
“ฮื้อ ทำไร” รสลินเอนตัวหลบเมื่อร่างสูงโน้มตัวมาดมตามเสื้อผ้า เส้นผม ใบหน้า เป็นหมาหรือไงไอ้งูน้อย
“กลิ่นเหล้ามาจากตัวป้า โคตรเหม็น” เสียงทุ้มจากชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาเอ่ยด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง
“ถอยไปเลยงูน้อย นี่กลับมาเมื่อไหร่ แล้วทำไมมาเข้าห้องน้ำที่นี่”
“ช่างมาซ่อมห้องน้ำชั้นล่างกับห้องผม ผมมาเข้าที่นี่สักพักแล้ว ป้าไม่รู้เหรอ”
“อ่อ งี้เอง งั้นเสร็จหรือยัง เสร็จแล้วก็ออกไปสิ พี่จะใช้ห้องน้ำ” คลับคล้ายคลับคลาว่าหงส์หยกบอกไว้แล้ว บอกตั้งแต่เมื่อคืน ทว่าเธอลืมเอง
“อ่า ครับ ผมบีบยาสีฟันไว้ให้แล้วนะ”
“ขอบใจ” รสลินพูดเสียงแผ่ว ไม่ได้ตั้งใจจะใช้สักหน่อย คิดว่าเพื่อนถึงใช้เถอะ แล้วยังอวดเสียงฉี่ด้วย ตาย ๆ อับอายเหลือเกิน
- ผู้เขียน
