เดิมพันธ์รักละลายใจนายมาดนิ่ง

รู้สึกผิด

"ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"ร่างบางที่เริ่มเมาได้ที่เดินเซไปที่ห้องน้ำอย่างยากลำบาก จนเพื่อนของเธอต้องเข้าไปพยุง

"ป้ะ เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อน"ไอริสตาร์กล่าวพร้อมกับพยุงเธอให้ไปเข้าห้องน้ำ ในใจลึกๆเธอเองก็สงสารเพื่อน ที่ดื่มหนักกว่าครั้งไหนๆถึงแม้จะปากแข็งบอกว่าความสัมพันธ์ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกัน เเต่เธอรู้จักเพื่อนรักเธอดีว่าแบบนี้คือคนที่กำลังผิดหวังจากความรัก

"คุณไอริสคะ โต๊ะวีไอพี201ขอพบเจ้าของร้านค่ะ เห็นบอกอยากเคลียร์เรื่องเด็กดริ้งค์ที่ไปอ่อยสามีของเธอ"พนักงานในร้านเดินเข้ามาหาเธอแล้วเล่าเหตุการณ์ชุนละมุนให้เธอฟัง เธอจึงฝากเพื่อนรักไว้กับพนักงานเเล้วเดินไปเคลียร์ก่อน

"งั้นฝากเพื่อนฉันด้วยนะ"พนักงานพยุงเมลดาไปที่ห้องน้ำ ระหว่างที่เธอรอเพื่อนรักของเจ้าของร้านทำธุระส่วนตัวเธอก็ถูกเรียกให้ไปบริการโต๊ะตรงหน้า ซึ่งสาวเจ้าก็ไม่อยากมีปัญหาเลยรีบไปรับออเดอร์ลูกค้า โดยไม่ทันได้เห็นว่าเมลดาออกมาจากห้องน้ำแล้ว

มั๊บ!

ข้อมือน้อยๆของเธอถูกคว้าไว้เเล้วลากออกไปหลังร้าน ซึ่งเธอพยายามสะบัดมือออกจากพันธนาการของคนร่างสูงแปลกหน้าที่เธอไม่รู้จัก

"ปล่อยนะ คุณเป็นใคร"เมลดาเอ่ยถามเจ้าของมือหนาที่เอาแต่ลากเธอให้ออกมาในที่ลับตาคนโดยไม่พูดไม่จาสักคำ

"นี่ พูดไม่ได้ยินหรอ ฉันบอกให้ปล่อยไง"

แต่เพียงไม่นานนักก็มีชายฉกรรจ์อีก2-3คนออกมาจากรถ เมลดาตาโตด้วยความตกใจ นี่มันเรื่องอะไรกันเนี้ย คนพวกนี้เป็นใครกัน เมื่อรู้ตัวว่าเริ่มไม่ปลอดภัยเเล้วเธอก็หาทางดิ้นหนี แต่ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์มันทำให้ร่างกายเธอไม่เป็นใจนัก ไม่ว่าจะวิ่งไปทางไหนก็ถูกดักไว้ทุกทาง

"พวกนายเป็นใคร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ"

"ก็แจ้งสิ ดูสิ ว่าระหว่างตำรวจ กับพวกเรามีความสุขกัน อะไรจะถึงก่อน"ชายร่างกำยำที่ลากเธอมากล่าวขึ้น

"พวกเรา มะ...หมายความว่าไง"ร่างบาง เริ่มปากสั่น ใจสั่นเพราะความกลัว

"ก็พวกเราทั้งหมดนี่ จุด จุด จุดกับเธอคนเดียวไงสาวน้อย"ชายอีกคนตอบด้วยท่าทียียวน พร้อมกับเอามือสากมาลูบขาขาวเนียนของเธออย่างหื่นกาม

"กรี๊ด อย่านะ! อ๊ายยย ช่วยด้วย!"เมลดาเริ่มส่งเสียงขอความช่วยเหลือ

พลั่ก! อั๊ก!

แต่เมื่อเธอส่งเสียงดังทำให้ชายอีกคนที่ดูท่าทางจะเป็นหัวหน้าเเก๊งของคนกลุ่มนี้ก็ต่อยเข้าไปที่ท้องของสาวร่างบางจนเธอจุกเเล้วทรุดตัวลงไปนั่งกุมท้องอยู่กับพื้นอย่าทรมาณ

"ลากขึ้นมาบนรถ!"ชายหัวหน้าแก๊งค์สั่งลูกน้องอีก2คน

"อย่านะ อย่าทำอะไรฉันเลย ปล่อยฉันเถอะนะ ฮึก! อยากได้เงินเท่าไหร่บอกว่าฉันจะให้หมดเลย"

เมลดากล่าวต่อรองเพื่อยื่อชีวิตตัวเอง ด้วยความกลัวตอนนี้เธอได้เเต่ยกมือขึ้นไหว้พวกชายฉกรรจ์ให้ใจอ่อน แต่ก็ไร้ซึ่งความเมตตาใดๆทั้งสิ้น ร่างบางถูกลากขึ้นไปบนรถตู้สีขาว แต่เธอใช้กำลังเฮือกสุดท้ายที่มี สะบัดตัวออกจากพันธนาการของชาย2คนที่พยายามอุ้มเธอขึ้นรถ เธอพยายามเอามือคว้าประตูรถไว้เพื่อไม่ให้ร่างทั้งร่างเข้าไปในรถได้สำเร็จ

"เฮ้ย! นั่นมันเจ้าสาวไอ้คินนิ"เสียงสวรรค์ของจัสตินดังขึ้น พร้อมกับวิ่งเข้ามาตะลุมบอลต่อสู้กับผู้ชาย3-4คน จากนั้นมิสไนท์ก็มาสมทบ ภายในเวลาไม่นานก็ซัดพวกนักเลงหัวไม้จนล้มลงไปกองกันอยู่ที่พื้น เมลดาเมื่อเห็นว่ามีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วย เธอเองก็รีบพยุงตัวเองด้วยแรงอันน้อยนิดให้วิ่งมาทางหลังของมิสไนท์และจัสติน ส่วนหัวหน้าเมื่อรู้ว่าถูกจับได้ก็รีบขับรถหนีไปต่อหน้าต่อตา

"น้องเมล!"มิสไนท์รีบพยุงร่างบางที่ไร้เรี่ยวเเรงของเมลดาให้รุกขึ้น

"เมลปวดท้อง"แล้วไม่นานสติของเธอก็หายไปทันที

"น้องเมล น้องเมล! ไอ้ติน น้องสลบไปแล้ว"มิสไนท์ตะโกนบอกเพื่อนที่กำลังไปคาดคั้นพวกคนร้ายที่สติพอมีกันอยู่ว่าใครส่งมันมา แต่ก็ได้คำตอบเเค่ไม่มีใคร แค่เห็นว่าผู้หญิงคนนี้สวยเลยลากมาปู้ยี่ปู้ยำ แต่ก็ไม่ทันได้ทำอะไร ก็มีพวกเขามาช่วยซะก่อน

"โทรบอกไอ้คินดิ มันทำอะไรอยู่ทำไมไม่ยอมมาดูแฟนมัน"จัสตินบ่นอย่างหัวเสีย

อีกฝั่งในคลับ ไอริสตาร์วิ่งมาหาเพื่อนที่ห้องน้ำหลังจากเคลียร์ปัญหาที่เกิดขึ้นในร้านเสร็จเรียบร้อยเเล้วแต่พอมาถึงพนักงานสาวกลับบอกว่าเธอไปรับออเดอร์ลูกค้า หันมาอีกทีก็ไม่เจอเมลดาเเล้ว พอวิ่งไปหาในห้องน้ำก็ไม่มีเธออยู่เลยคิดว่าเธอกลับโต๊ะไปแล้ว ไอริสตาร์ได้ยินดังนั้นจึงรีบกลับโต๊ะไปถามเพื่อนสาวอีกคน วิสากานดาก็บอกว่าไม่เห็น คราวนี้จึงสั่งปิดร้าน เเล้ววิ่งตามหาเพื่อน จนมาถึงหลังร้าน ก็เห็นเพื่อนอยู่ในสภาพที่ไร้สติในอ้อมกอดของมิสไนท์เพื่อนรักของอคินที่ไม่รู้ว่าหายหัวไปไหน

"ว๊ายตายเเล้ว เมล...ทำไมเป็นแบบนี้"ไอริสตาร์กล่าวพร้อมกับวิ่งไปพยุงร่างเพื่อนเอาไว้

"เกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมเมลถึงได้อยู่ในสภาพเเบบนี้"วิสากานดาถามชายหนุ่มหน้าตาดีทั้งคู่ที่น่าจะอยู่ในเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งเเต่ต้น

"เอ่อ...เข้าร้านกันเถอะ...เดี๋ยวพี่เล่าให้ฟัง"มิสไนท์กล่าวขึ้นก่อนจะเป็นคนอุ้มร่างไร้สติของเมลดาเข้าไปในร้าน

"ไปห้องพักรับรองก่อนค่ะ ที่นั่นเป็นห้องพักไอเองเวลาอยากนอนที่ร้าน"ไอริสตาร์นำทาง

อีกด้าน...

~เสียงโทรศัพท์ของอคิน~

"ว่าไงเพื่อน"อคินรับสายเพื่อนรักอย่างมิสไนท์

[ว่าไงกับผีแกหรอ แฟนแกโดนฉุนไปข่มขืน ไปซุกหัวอยู่ไหน]สิ้นเสียงของเพื่อนรักชายหนุ่มก็รีบลุกพรวดพลาดขึ้นจากโซฟาที่มีร่างบางของอัญรินทร์ซุกอกอยู่ทำให้ร่างบางถลาพรืดหน้าเกือบแนบโซฟาจนเธอขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ

"เออเดี๋ยวฉันไปเดี๋ยวนี้" ร่างหนาร้อนรน ออกมาโดยไม่ฟังเสียงเรียกหรือโอดร้องของอัญรินทร์ที่เรียกร้องความสนใจอีกครั้ง ตอนนี้ในหัวของเขานั้นคิดแต่เรื่องของเมลดา เขาเป็นห่วงเธอเเละเอาแต่โทษตัวเองตลอดทาง ว่าเป็นเพราะเขาเองที่มัวแต่มาสนใจใครก็ไม่รู้ จนทำให้เธอต้องตกอยู่ในอันตราย ถ้าเธอเป็นอะไรไปเขาจะไม่มีวันให้อภัยตัวเองเลย

"บ้าเอ้ย!" อคินเอามือทุบพวงมาลัยอย่างหัวเสียเมื่อต้องมาติดไฟแดงอยู่ในเวลาที่เขากำลังเร่งรีบ

แต่เมื่อสัญญาณไฟกลายเป็นสีเขียวเขาก็รีบเหยียบคันเร่งจนมิด ไม่นานเขาก็มาถึง

เพี๊ยะ!

วิสกานดาตบหน้าของอคินที่เพิ่งเข้ามาอย่างโมโห อคินไม่ตอบโต้อะไร เพราะมันก็สมควรเเล้วที่เขาไม่มาดูแลเธออย่างเช่นทุกครั้ง ก็คงสมแล้วที่เพื่อนของเมลดาจะโกรธเขาขนาดนี้

"คุณทำแบบนี้กับเพื่อนฉันได้ไง อันอันมันเป็นเพื่อนพวกเรานะ ถ้าจะมั่วแบบนี้ก็เลิกยุ่งกับเมล"แต่นั่นทำให้อคินแปลกใจมากว่าเธอรู้ได้ยังไงว่าเขาอยู่กับอัญรินทร์

ปึ้ง!

ไอริสตาร์วางโทรศัพท์ที่เข้าไปในสตอร์รี่ของอัญรินทร์ที่โพสภาพเขาเเละเธอกำลังกอดกันอยู่ ด้วยข้อความที่เหมือนจงใจว่าเขาเป็นคนรักของเธอ

"ไม่ใช่แบบนั้นนะ ฉันอธิบายได้"อคินตอบ

"จะแก้ตัวอะไรก็ดูสภาพเพื่อนฉันด้วยนะ ถ้าเพื่อนนายไม่เข้าไปช่วยป่านนี้เพื่อนฉันจะเป็นยังไง แล้วฉันไม่ได้อยากโทษคุณหรอกนะ แต่พอเมลมันเห็นรูปมันก็เอาแต่กระดกเอาจนเมาเละแบบนี้"ไอริสตาร์กล่าวอย่างฉุนขาด

อคินมองร่างของเมลดาที่นอนอยู่บนเตียงที่หลับตาพริ้มอย่างไม่ได้สติ ตามข้อมือตามขามีรอยแดงเป็นจ่ำๆ ยิ่งทำให้ร่างสูงอย่างเขาตาแดงก่ำด้วยความโกรธ โกรธที่ตัวเองเอาแต่รักษาน้ำใจหญิงอื่นจนเธอต้องตกอยู่ในอันตรายแบบนี้

"ฉันขับรถชนอันที่หน้าคอนโดเมล แต่นั่นก็หลายวันเเล้ว ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมยัยนั่นไม่ยอมไปหาหมอ แต่โทรบอกให้ฉันไปดูแลแทน เรื่องนี้ฉันไม่ได้บอกเมลเพราะคิดว่าเป็นเพื่อนกันอันอันน่าจะบอกอยู่แล้ว"อคินพยายามอธิบาย ซึ่งไม่รู้ว่าเพื่อนๆของเธอจะฟังไหม จะหาว่าแก้ตัวหรือเปล่า

"มารยา ถึงว่าทำไมวันนั้นขอตัวกลับก่อน คงจะไปดักรอให้คุณชนน่ะสิ เพื่อนก็เพื่อนเถอะ แต่ถ้าจ้องจะเเย้งของคนอื่นฉันก็ไม่โอเคนะ" วิสากานดากล่าวอย่างเดือดดาน

"ฉันก็รู้สึกแบบนั้น แต่แค่ยังไม่มั่นใจเลยตามน้ำไปก่อน"อคินกล่าวก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆเตียงของร่างไร้สติแบบนี้

"เอ่อ...ฉันมีเรื่องจะบอกแก...แต่แกห้ามไปบอกพี่สาวแกนะ"จัสตินเอ่อยขึ้นอย่างลำบากใจเล็กน้อย เพราะนั่นก็เขาเองที่มีส่วนผิดด้วย

"อะไร"อคินถามเสียงเรียบ จริงๆเขาก็เริ่มรู้ตัวอยู่หน่อยๆว่าอัญรินทร์ต้องคิดทำอะไรสักอย่าง แต่เขาเเค่ยังจับไม่ได้คาหนังคาเขาเลยยอมโอนอ่อนไปก่อน

"อันอันเคยบอกให้ฉันไปจัดน้องเมล แต่...ฟังก่อนไอ้คิน"อคินเกือบจะลุกพรวดขึ้นต่อยหน้าเพื่อนรักอย่างโมโหเเต่ก็ต้องหยุดก่อนเพราะประโยคหลังเขายังพูดไม่จบ "ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าน้องเขาเป็นเจ้าสาวแก ก็แกไม่เคยบอกฉันนี่ เห็นสวยๆก็เลย..."

"ดีนะที่ฉันไปทันไม่งั้นก็คงเสร็จแกอีก ยัยนี่ยิ่งโง่ๆอยู่"

"มาว่าเพื่อนฉันโง่ ตัวเองก็โง่เหมือนกันนั่นแหละ โดนผู้หญิงหลอกยังไม่รู้ตัวอีก" ไอริสตาร์แซะคนร่างสูง

"ก็รอดูว่าจะจับฉันได้ไหม"อคินขบกรามอย่างข่มอารมณ์โกรธ

"หวังว่าจะไม่ไปจัดกันจริงๆนะ"วิสากานดากระแนะกระเเหนอคิน ถึงแม้ว่าชายหนุ่มจะหน้าตาดูฉลาดแต่มารยาหญิงมันน่ากลัวจนกลัวว่าจะพลาดกันจริงๆ

"งั้นฉันจะพาเมลกลับบ้าน"อคินกล่าว

"อือ...ฝากเพื่อนฉันด้วยก็แล้วกัน...ฉันเชื่อใจคุณนะว่าคุณดูแลเพื่อนฉันได้"ไอริสตาร์กล่าว

หลังจากทุกคนกลับไปกันหมด ไอริสตาร์ก็ต้องอยู่ปิดร้านเคลียร์ร้านคนเดียวเพราะดันสั่งปิดร้าน พนักงานก็ไม่เหลืออยู่เลยสักคน มิสไนท์ที่กำลังจะขับรถกลับก็เหลือบไปเห็นพอดีเลยเข้าไปช่วย

"มาพี่ช่วย"มิสไนท์กล้าวพร้อมกับหยิบเก้าอีกขึ้นไปวางหงายไว้บนโต๊ะ

"ไม่เป็นไรค่ะ ไอทำเองได้ พี่กลับบ้านเถอะ เดี๋ยวคนที่บ้านจะรอ"

"พี่ไม่มีคนที่บ้านมารอหรอกครับ พี่โสด"ประโยคหลังทำให้ไอริสตาร์หันควับ จะมาบอกหล่อนทำไมเนี่ย ไม่ได้อยากรู้

"อ้อ งั้นไอต้องขอบคุณพี่ด้วยนะคะที่มาช่วย"

"ไม่เป็นไรครับ"

Midnight :

หลังจากที่มาเที่ยวคลับแห่งนี้มาเป็นปี วันนี้แหละที่เขาได้มีโอกาสได้พูดคุยกับเจ้าของร้านสุดสวยของที่นี่ หลายต่อหลายครั้งแล้วที่เขาอยากเข้าหาเธอแต่ก็ไม่มีโอกาสเหมาะเลยสักครั้ง จริงๆเขาตกหลุมรักเธอตั้งแต่เเรกเห็นแล้วด้วยซ้ำ ตกหลุมรักมาตั้งนานเเล้ว นานมากแต่เธอไม่เคยสนใจเขาเลย แล้วดูเหมือนจะไม่ค่อยสนใจผู้ชายจนบางครั้งก็อดคิดไม่ได้ว่าเธอจะชอบผู้หญิง อาจจะด้วยท่าทางการวางตัวของเธอมันอาจจะดูห้าวหาญไปบ้าง แต่ก็นั่นแหละมันเป็นเสน่ห์จนเขาก็ไม่อาจละสายตาไปจากเธอได้

เขาแอบมองเธอหลายต่อหลายครั้ง ทุกการกระทำ ทุกอิริยาบถในตอนนี้ยิ่งอยู่ใกล้ ยิ่งทำให้คนตัวโตใจสั่นระรัว

"พี่มองไอทำไมหรอคะ มีอะไรติดที่หน้าหรือเปล่า" ด้วยความที่เป็นคนตรงๆสาวเจ้าก็ถามขึ้นอย่างสงสัยเพราะรู้สึกเหมือนถูกจับจ้องมองอยู่ตลอดเวลา

"เปล่าครับ" หนุ่มหล่อหน้าเกาหลีเอาแต่ก้มต่ำหลบสายตาดวงโตเป็นประกายของเจ้าหล่อนอย่างเคอะเขิน ทำเอาร่างบางที่มองมานั้นขมวดคิ้วอย่างสงสัย

อีกด้าน...

ตลอดทั้งคืนอคินไม่กล้าที่จะหลับตานอนเลย เพราะอยากเห็นร่างบางนี้ตื่นขึ้นมาแล้วเจอเขาเป็นคนแรก อคินนั่งลงข้างๆร่างที่ไร้สติที่เขาได้เช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้แล้วเรียบร้อย

"อื้อ...ปวดท้อง..."ร่างบางรู้สึกตัวก็พูดจาอู้อี้ในลำคอ

"เมล..."

"น่ะ...นาย...อึก!"

ร่างบางโผเข้ากอดร่างสูงอย่างดีใจ อคินยกมือขึ้นกอดตอบเพื่อปลอบใจให้คนร่างเล็กนี้หายจากความกลัว

"ไม่เป็นอะไรแล้ว ฉันอยู่ตรงนี้ ขอโทษที่ไปหาไม่ทันจนต้องเกิดเรื่องไม่ดีกับเธอขึ้น"เมื่อร่างบางได้ยินดังนั้นก็รีบประมวลผล จากนั้นก็ผลักร่างหนานั่นออกอย่างแรงด้วยความหงุดหงิด

"ออกไปจากห้องฉัน!"เมลดากล่าว ก็ไม่ใช่เพราะคนบ้านี่หรือไงถึงทำให้เธอต้องดื่มหนักๆจนช่วยเหลือตัวเองไม่ได้

"ฟังก่อน!"

"ไม่ ไม่ฟัง ออกไป"คนร่างบางกอดอกหันหน้าหนี ไม่ยอมรับฟังคำอธิบายของร่างสูงนั้นแม้แต่ประโยคเดียว

"ขอร้อง ฟังฉันก่อนได้ไหม"น้ำเสียงที่เคยเรียบนิ่งเย็นชาวันนี้กลับเป็นน้ำเสียงที่อ้อนวอนเธอจนเธอต้องหันมามองอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง "ฟังฉัน สักหน่อยได้ไหม" เสียงอ้อนวอนเริ่มสั่นเครือเล็กน้อย ทำให้ใจดวงน้อยๆของร่างบางกระตุกวูบ เขา กำลังจะร้องไห้หรอ บ้าหน่า

"อืม...งั้นฉันจะให้นายอธิบาย"ประโยคของเมลดาทำให้ร่างสูงยิ้มออกมาเล็กน้อยอย่างดีใจที่เธอให้โอกาสเขาได้พูด

"เมื่อหลายวันก่อนฉันขับรถไปหาเธอที่คอนโด แล้วอันอันก็วิ่งมาจากไหนไม่รู้ฉันเบรกเเล้วแต่ไม่รู้ว่าชนได้ยังไง แล้วฉันพยายามบอกให้ไปหาหมอ ให้เช็คเงินสดไปรักษาตัว ฉันไปหายัยนั่นเพราะแค่รับผิดชอบ ฉันคิดว่ายัยนั่นบอกเธอเรื่องนี้เเล้ว เลยไม่ได้บอก เพราะคิดว่าเป็นเพื่อนกันยังไงก็ต้องบอก แล้วพอวันนี้ฉันจะไปหาเธอที่คลับแต่ยัยนั่นก็โทรมาบอกหัวจะระเบิด ฉันก็แค่ไปดูเพราะมันก็คือความรับผิดชอบของฉันที่ฉันชน แต่ใครจะรู้ว่ายัยนั่นจะแผนสูงแอบถ่ายทำให้เธอเข้าใจฉันผิดแบบนี้ ฉันขอโทษที่ไปดูแลเธอไม่ได้ทำให้เธอต้องเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้" เมลดาตกใจเล็กน้อยที่ไม่คิดว่าเพื่อนรักเธอจะทำแบบนี้ ผิดหวังจนหน้าชา แล้วเธอยังเข้าใจเขาผิดอีก เมลดานะเมลดา

"ทำไมยัยนั่นต้องทำแบบนี้ อยากได้นายขนาดนั้นเลยหรอ"

"ฉันก็ไม่แน่ใจ จะเป็นไปได้ไหมถ้าเพื่อนเธอจะแค่อิจฉา"

"อิจฉาฉันทำไม"เธอถามอย่างไม่เข้าใจ

"ยัยนั่นเคยบอกว่าพวกเธอ3คนรวยมีชีวิตดีๆ ฉันว่าฉันดูคนออกอยู่นะ"

"แต่ฉันไม่เคยคิดแบบนั้นกับเพื่อนเลย ถึงแม้จะเอาแต่ใจ ขี้เหวี่ยง แต่ฉันรักเพื่อนนะ ฉันไม่เคยดูถูกหรือสนใจเรื่องฐานะเลย"

"เเต่เพื่อนเธอไม่ได้คิดแบบนั้นไง"

"แล้วไอริสกับวิสกี้รู้เรื่องนี้หรือยัง"

"รู้เเล้ว แล้วก็โมโหมากด้วยเห็นบอกจะตัดเพื่อนเลยนะ แล้วก็...ฉันโดนเพื่อนเธอตบหน้าหันเลย..."

"จริงหรอ น่ะ...นายโดนตบเลยหรอ"

"อื้อ ยัยเตี้ยนั่นน่าจะคิดว่าฉันไปพลอดรักกับเพื่อนรักเธอ เป็นต้นเหตุให้เธอหึงฉันจนเมามายแบบนี้"

"ใครหึงนาย!"พอคนร่างเล็กรู้ตัวว่าโดนจับผิดก็รีบหันหน้าหนีเบี่ยงประเด็นทันที

"วันนี้นอนคนเดียวได้ไหม"

"ฉันก็นอนคนเดียวมาตลอด ถามแบบนี้หมายความว่าไง"

"ฉันมีธุระต้องไปจัดการ ถ้าไม่ว่าอะไรตอนเช้าจะมาหานะ"อคินลูบหัวเมลดาอย่างเอ็นดู ปลายเสียงอบอุ่นนั่นมันทำให้เมลดาใจสั่นไหว นี่เขาอ่อนโยนตั้งแต่เมื่อไหร่ หัวใจดวงน้อยเต้นโครมๆจนกลัวว่าคนตรงหน้าจะได้ยิน

จุ๊บ!

แต่พอลุกขึ้นเขาก็รีบหันขวับไปขโมยจูบคนร่างบางอย่างว่องไวเเล้วรีบวิ่งออกจากห้องไปเพราะกลัวว่าจะถูกคนเจ้าของริมฝีปากสีแดงสดนั่นจะโวยวายใส่เขา

"คนบ้า"เมลดาพรึมพรำในใจที่อยู่ๆก็ถูกคนเอาแต่ใจขโมยจูบแล้วหนีไป ใบหน้าใสร้อนวูบวาบด้วยพิษเขิน หัวใจเต้นเป็นส่ำอย่างไม่เป็นจังหวะ