“ท่านพ่อ ข้าต้องการน้องชายเจ้าค่ะ”
พรวด!
“แค่ก แค่ก-”
เซี่ยซือจงที่กำลังยกน้ำชาขึ้นจิบถึงกับพ่นออกมาอย่างไม่อาจจะรักษาความสุขุมเอาไว้ได้ คุณหนูใหญ่จึงหยิบผ้าเช็ดหน้าของตนส่งให้บิดาที่กำลังสำลักจนหน้าดำหน้าแดงไปหมด
“อิงเอ๋อร์!” คราก่อนบอกว่าอยากได้ท่านแม่ใหม่เขายังพอเข้าใจได้ ครานี้บอกว่าอยากได้น้องชาย!!
“ข้ารู้ว่าท่านพ่อกำลังคิดสิ่งใด แต่ได้โปรดฟังเหตุผลของข้าก่อนเถิดนะเจ้าคะ” มือบางยกกาน้ำชารินใส่ถ้วยให้อีกฝ่ายเพิ่ม ใบหน้าราวกับตุ๊กตาไม่มีแววล้อเล่นเหมือนเช่นก่อนหน้าอีก
“อืม” หลังจากสงบจิตสงบใจที่แตกกระเจิงไปเมื่อครู่ได้เขาจึงขานรับในลำคอเบาๆ
“ข้ารู้ว่าท่านพ่อทำใจมีคนอื่นนอกจากท่านแม่ไม่ได้ แต่ถ้าท่านพ่อไม่มีทายาทสืบทอดในจวนของเรา บ้านสายรองก็ต้องนำบุตรของตนขึ้นมายึดทุกอย่างไป ถึงเวลานั้นข้าและหลินเอ๋อร์ออกเรือนไปแล้ว ก็คงไม่มีบ้านเดิมให้กลับอีก” ดวงตากลมสบมองผู้เป็นบิดาไม่วางตา
“
