วันต่อมาประมุขของจวนหายเข้ากลีบเมฆตั้งแต่เช้า ไม่รู้ว่ากำลังหนีหน้าใครอยู่รึเปล่า ผ่านไปครึ่งวันเซี่ยลี่อิงก็ไม่เห็นบิดาพอสอบถามสาวใช้คนสนิทจึงได้รู้ว่าตั้งแต่กลับออกมาจากเรือนฮูหยินรองบิดาของนางก็เงียบหายไปเลย
“คุณหนูใหญ่เจ้าค่ะ ฮูหยินรองขอพบเจ้าค่ะ” เสียงของเสี่ยวจิงรายงานจากด้านหน้าเรือน
“เชิญท่านแม่รองเข้ามา” ช่วงกลางวันเป็นเวลานอนพักของเด็กน้อย ดังนั้นนางจึงไม่กังวลว่าเจ้าก้อนแป้งของนางต้องมารับรู้ปัญหาครอบครัวที่แสนวุ่นวายนี้
“คาราวะท่านแม่รองเจ้าค่ะ” ทันทีที่ร่างบางระหงของแขกผู้มาเยือนก้าวเข้ามาในเรือนของตน เด็กหญิงก็ยอบกายลงอย่างมีมารยาท
“อิงเอ๋อร์” คนงามเข้ามาประคองให้บุตรีของเพื่อนรักลุกขึ้นก่อนจะพากันไปนั่งยังโต๊ะน้ำชา
“เมื่อคืนท่านพ่อไปคุยกับท่านแล้วสินะเจ้าคะ” นางเองก็ว่าจะไปถามเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน
“อืม พวกเราตกลงกันได้แล้ว เจ้าอย่าได้กังวล” แม้จะมีเรื่องยิบย่อยอีกมากแ
