"คิมแกดูเพลียไปนะ เมื่อคืนจัดหนักหรือไงเห็นกลับไปนอนบ้าน" พยัคฆ์ออกมานั่งรับลมนอกบ้าน เอ่ยขึ้นทันทีที่คิมเดินมาถึงหลังจากให้ลูกน้องไปตามมาหาเขา "ครับ" คิมที่ไม่ได้ฟังที่พยัคฆ์ถาม เขาได้แต่มองคนที่เดินเอากาแฟมาให้เจ้านาย ตาของแป้งหอมยังแดงก่ำ คงแอบไปร้องไห้มาอีกละสิยัยเน่า "ให้มันน้อยๆหน่อย" "ก็เห็นเธอขอ เลยจัดให้" คิมพูดไปมองหน้าหวานไป เธอหันมาสบตาเขาเป็นระยะ ถึงได้รู้ว่าเขาจงใจเยาะเย้ยเธอ จนต้องก้มหน้ามองพื้นไม่ให้น้ำตาร่วงลงมาอาบแก้ม "พอๆๆ แป้งหอมอย่าไปฟังเยอะเธอยังเด็ก" "ไม่เด็กแล้วมั้งนาย" "ก็ยังเรียนอยู่ยังไงก็ยังเด็ก" "แล้วแต่นายจะคิดครับ ขอตัวไปดูรชนิชลก่อน" "แกกลับไปพักเถอะวันนี้ฉันหยุด เดี๋ยวฉันดูเอง" พูดจบพยัคฆ์ก็ลุกเดินออกไป เขาเดินตรงไปที่โรงยิมส่วนตัวที่ตอนนี้กลายเป็นของรชนิชลไปแล้ว คิมรายงานว่าเธอจะมาออกกำลังกายแทบจะทุกวัน "ครับ" สายตาคมของคิมเหลือบมองร่างบางของ