ตอนที่ 2 ยินดีต้อนรับกลับบ้าน
1222 คำ
อีกไม่กี่นาทีต่อมารถบีเอ็มคันหรูก็วิ่งเข้าสู่อณาเขตของไร่ "ธาราริน" พริมาต้องยอมรับกับตัวเองในใจว่าทิวทัศน์ตรงหน้านั้นสวยมากๆจริงๆ ไร่ที่มีอนาเขตที่ไกลสุดลูกหูลูกตา มันช่างผิดกับภาพสุดท้ายของไร่พริมาที่เธอเห็นจริงๆ เธอตกอยู่ในภวังค์ได้เพียงไม่นานรถก็เข้าสู่เฉลียงหน้าบ้านทรงไทยกึ่งโมเดิร์นหลังใหญ่ที่ตั้งตง่าอยู่บนที่ดินหลายร้อยไร่
"ยินดีต้อนรับกลับบ้านอย่างเป็นทางการ"ชายหนุ่มดับเครื่องยนต์ก่อนจะหันมาพูดกับหญิงสาวข้างกาย
"บ้านคุณค่ะไม่ใช่บ้านพริม"หญิงสาวทำหน้างอก่อนจะเปิดประตูลงมาจากรถ
"เอาน่ามันก็เหมือนๆกันนั่นแหละ"ปฐพีทำหน้ายียวนใส่หญิงสาว
"คุณจะให้พริมทำหน้าที่อะไรคะ"พริมมาเอียงหน้าถามชายหนุ่มทันทีที่เขาเดินมายืนอยู่ข้างๆ
"ยังไม่ได้คิด คุณก็อยู่เฉยๆไปก่อนละกันเอาใว้ผมคิดได้เมื่อไหร่แล้วจะมาบอก"ปฐพีทิ้งถ้อยคำสุดท้ายก่อนจะเดินนำหญิงสาวเข้ามาในบ้าน หญิงสาวสูดหายใจเข้าปอดลึกๆก่อนจะเดินตามชายหนุ่มเข้ามาในบ้าน พริมาไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เอาซ่ะเลยที่จะต้องเช้ามาอยู่ในบ้านของคนอื่น
"คุณหนูคะ"พริมาหันไปตามเสียงของสาววัยกลางคนที่เธอคุ้นเสียงเป็นอย่างดี
"ป้าแก้ว!!!"ดวงตาของพริมาเบิกกว่างก่อนจะรีบวิ่งไปกอดป้าแก้วญาติคนเดียวที่เหลืออยู่ของเธอ
"คุณหนูของป้า ไม่เจอกันตั้งสี่ปีผอมลงไปเยอะเลยนะคะ"ป้าแก้วเอามือขึ้นมาจับแก้มของคุณหนูผู้เปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจของเธอ
"ป้าแก้วละคะเป็นอย่างไรบ้าง สบายดีหรือปล่าวคะ"
"สบายดีค่ะ พ่อเลี้ยงดูแลป้าอย่างดี ป้าเป็นห่วงคุณหนูแทบขาดใจเลยค่ะ"
ถ้อยคำของผู้ที่พริมานับถือเปรียบเสมือนแม่ทำให้เธออดที่จะข้อนคอดในใจไม่ได้ ที่เจ้าหนี้ของเธอไม่เคยแม้จะให้เธอติดต่อกับใครอีกเลยหลังจากที่ส่งเธอไปเรียนที่กรุงเทพ เขามีคำสั่งเพียงอย่างเดียวคือให้เธอเรียนให้จบ
ป้าแก้วพาพริมมาขึ้นมาจัดของบนห้องที่พ่อเลี้ยงดินสั่งให้คนในบ้านจัดเอาใว้ให้ก่อนที่ทั้งสองจะนอนเล่าเรื่องราวตลอด4ปีที่เจอมาให้กันและกันฟังจนผล็อยหลับไปทั้งคู่
@เช้าวันต่อมา
พริมาตื่นขึ้นมาแต่เช้าตามนิสับของเธอเมื่อตอนใช้ชีวิตอยู่ที่กรุงเทพ ฯ พริมาเดินมาเปิดม่านก่อนจะค่อยๆเอื่อมมือไปผลักหน้าต่างแต่ก็ต้องรีบชักมือกลับเพราะภาพตรงหน้า
รถเปิดสปอร์ตสีแดงเพลิงจอดอยู่ที่ลานหน้าบ้านโดนมีสาวใส่ชุดเกาะอกสีแดงสดยืนพิงรถอยู่ ปฐพีกำลังเดินออกมาจากตัวบ้าน จังหวะนั้นสาวเจ้าก็รีบโผเข้าไปกอดเอวชายหนุ่มเอาใว้ก่อนจะเขย่งขึ้นหอมแก้มชายหนุ่มซ้ายขวาโดยไม่แคร์สายตาของคนงานที่กำลังจะทยอยกันเดินเข้าไปทำงานในไร่
พริมายืนอึ้งกับภาพที่เห็นก่อนจะรีบไปหลบที่หลังม่าน เพราะเหมือนปฐพีจะหันหน้ามองขึ้นมาทางห้องที่เธออยู่
"คุณหนูไปยืนทำไมตรงนั้นคะ"ป้าแก้วเปิดประตูเข้ามาก่อนจะถามขึ้น
"ไม่มีอะไรค่ะ ป้าแก้วคะวันนี้ที่บ้านมีแขกแต่เช้าเลยนะคะ"หญิงสาวเปลี่ยนเรื่องคุย
"เอ่อๆคนที่คุณหนูหมายถึงเธอชื่อคุณปริมค่ะ"
"คุณปริม"
"ค่ะ ป้าเห็นคนที่บ้านคุยกันว่าเป็นแฟนกับพ่อเลี้ยงนะคะ"
แฟน...คำนี้ทำเอาหัวใจของพริมากระตุกวูบ แต่มันจะแปลกอะไรในเมื่อผู้ชายที่เพียบพร้อมทั้งหน้าตาและฐานะทางการเงินอย่างเขาจะมีแฟน แต่ที่มันแปลกก็คือความรู้สึกในใจเธอที่เกิดขึ้นต่างหากละ
"คนแบบนี้มีแฟนกับเขาด้วย"หญิงสาวพูดขึ้นมาลอยๆ
"มีสิคะ พ่อเลี้ยงนะเสน่ห์แรงจะตายค่ะผู้หญิงนี่เทียวไปเทียวมาอยู่หลายคนเลยนะคะ แต่ที่จะมาบอกๆหน่อยก็คุณปริมนี่แหละค่ะ"
"อย่างนั้นหรอคะ"พริมาทำเสียงค่อนขอด ก่อนจะจบบทสนทนาแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำเพื่อที่จะลงไปช่วยงานในบ้าน
ร่างบางเดินลงมาจากชั้นสองด้วยชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่กับกางเกงยีนต์รัดรูปขาสั้น พริมาเดินสำรวจรอบๆบ้านไปเรื่อยๆ และต้องยอมรับว่าบ้านหลังนี้สวยมากๆเลยทีเดียวมีทั้งสระว่ายน้ำ และสวนหย่อมที่สวยมากๆแต่สายตาของเธอกลับไปสะดุดกับแปลงกุหลาบสีน้ำเงินที่ตั้งตะหง่าอยู่กลางสวน และเพราะความสวยงามของกุหลาบแปลงนั้นทำให้พริมาอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือลงไปสัมผัวมันอย่างเบามือ
"สวัสดีครับ"พริมาตกใจเพราะมัวแต่เพลิดเพลินกับดอกไม้จนไม่ได้สนใจผู้มาใหม่ที่มายืนอยู่ทางด้านหลัง
"ค่ะ....."พริมาหันมาตอบเพียงสั้นๆ
"ผมชื่อ วายุภัคร ครับเป็นน้องพี่ดิน"วายุภัครแนะนำตัวกับพริมาด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร
"คุณคือน้องของพ่อเลี้ยง"พริมาทำสีหน้าครุนคิดเพราะเธอไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน
"คุณคือคุณพริมาใช่ไหมครับ"
"ใช่ค่ะ ดิฉันชื่อพริมาหรือเรียกว่าพริมก็ได้"พริมาแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการ
"โหคุณพริมไม่ต้องเต็มยศขนาดนั้นก็ได้ครับงั้นคุณพริมเรียกผมว่าลมเฉยๆก็ได้นะครับ"วายุภัครพูดอย่างเป็นกันเองจนพริมารู้สึกคลายอาการเกร็งลง
"แล้วนี่คุณพริมทำอะไรอยู่ครับ"ชายหนุ่มเริ่มชวนคุย
"กำลังเดินสำรวจรอบๆบ้านน่ะค่ะหวังว่าคุณลมจะไม่ว่าอะไรนะคะ"พริมาพูดด้วยน้ำเสียงที่แกรงใจที่ถือวิสาสะเดินสำรวจบ้านโดยที่ไม่ได้ขออนุญาติ
"ไม่ว่าหรอกครับตามสบายเลย"
"สวนที่นี่สวยมากเลยนะคะ"พริมาหันไปชมสวนตรงหน้า
"ครับ พี่ดินเป็นคนออกแบบและลงมือปลูกต้นไม้ทุกต้นเองเลยนะครับ"วายุภัครพูดพร้อมทำสีหน้าภูมิใจในพี่ชายของตนเอง
"ไม่น่าเชื่อเลยนะคะ"พริมาอดที่จะทึ่งในความสามารถของปฐพีไม่ได้
"เชื่อเถอะครับ ถ้าคุณพริมเห็นในไร่จะบอกว่าสวยมากกว่านี้อีก"วายุภัครเริ่มอวด
"จริงหรอคะ"พริมายิ้มตอบ
"ถ้าคุณพริมสนใจผมพาทัวร์ได้นะครับ"พริมาทำท่าครุนคิดอยู่ซักพักก่อนจะตกลง
"ก็ได้ค่ะถ้าไม่เป็นการรบกวนคุณลมจนเกินไป"
"ไม่รบกวนหรอกครับ งั้นเชิญทางนี้เลยครับ"
วายุภัครพาพริมาเดินมาที่รถกอล์ฟเพื่อที่จะขับเข้าไปดูในไร่
"พร้อมนะครับ"วายุภัครหันมาถาม
"พร้อมค่ะ"พริมาส่งยิ้มกลับไปให้
- ผู้เขียน
