ตอนที่ 13
พ่อแง่แม่งอน (3)
“โธ่…ตาปรานต์ของย่า”
คุณย่าปราณีครวญออกมาด้วยความเสียใจ ด้วยเห็นสภาพไม่ได้สติของหลานชายหัวแก้วหัวแหวนแล้วให้สงสารยิ่งนัก หล่อนทราบข่าวร้ายนี้เมื่อเกือบๆ ตีสอง เพราะปริชญ์ได้เข้าไปปลุกแล้วชวนกันมาโรงพยาบาล สองย่าหลานจึงรีบบึ่งรถออกต่างจังหวัดทันที ก่อนจะมานั่งรออยู่หน้าห้องไอซียูเพื่อรอเวลาเยี่ยม
“เฮียเขาไม่เป็นอะไรหรอกครับคุณย่า พี่ชายผมเขาเป็นแมวเก้าชีวิต” ปริชญ์พยายามปลอบคุณย่าของตน ในขณะที่มือหนาของเขากำมือเหี่ยวย่นนั้นไว้ตลอดเวลาคล้ายให้กำลังใจ
“ย่าก็หวังให้มันเป็นอย่างนั้นนะลูก โธ่…หลานย่า อยู่ในกรมก็ดีอยู่แล้ว เป็นยังไงล่ะ ไม่นึกถึงหัวอกคนที่เขารักเขาเป็นห่วงบ้างเลย”
คุณย่าปราณีรำพึงรำพันออกมาในขณะที่ดวงตาฝ้าฟางนั้นเริ่มมีน้ำใสๆ เอ่อคลอออกมา “พี่ปรานต์เขาทุ่มเททุกอย่างเพื่องาน คุณย่าอย่าร้องไห้สิครับ ผมใจคอไม่ดี” ปริชญ์พยายามปลอบ เพราะเขาก็เป็นห่วงพ
