ตอนที่ 13
พ่อแง่แม่งอน (2)
สายฝนที่โหมกระหน่ำลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตาเริ่มทยอยซาเม็ดลง จนกระทั่งโบกมือลาฐานบัญชาการแห่งนี้ไปในที่สุด ทิ้งไว้เพียงกลิ่นไอดินที่ลอยคละคลุ้งขึ้นมาเหนือยอดหญ้าเมื่อได้รับความชุ่มฉ่ำหลั่งรินลงไป บรรยากาศภายในกองร้อยยามนี้ค่อนข้างเงียบเหงา เนื่องจากทหารบางคนขอลากลับบ้านเพื่อเยี่ยมครอบครัวที่จากกันมานานแรมเดือน
ยามดึกสงัดภายในฐานปฏิบัติการ ในขณะที่ปรานต์กำลังจะปิดไฟเข้านอน ชายหนุ่มกำลังจะเอื้อมมือไปปิดสวิตซ์ไฟ สัญญาณบางอย่างทำให้ชะงักนิ่งงัน
พรึ่บ!
จู่ๆ ไฟฟ้าภายในบ้านก็ดับลง ชายหนุ่มผลุนผลันออกไปด้านนอก รอบกายอันมืดมิดทำให้รู้ได้ด้วยสัญชาตญาณว่า เขาถูกฝ่ายตรงข้ามย่องมาเอาคืนแล้วแน่นอน
ชายหนุ่มปราดไปคว้าวิทยุเพื่อติดต่อผู้กองทัตเทพ เพื่อให้อีกฝ่ายรู้ตัวและเตรียมพร้อมรับมือกับเหตุฉุกเฉิน ยังไม่ทันจะสั่งการเสียงกึกก้องที่ดังมาจากด้านหลังกองร้อยทำให้ดวงตาคู่คมเบิก
