เก็บซ่อน

ทำเค้กให้

งั่มมมม

" หืมมม หวานมากกกพี่กวิ้น "

" ดูแลตัวเองดีๆนะไอ้แสบ " พ่อเลี้ยงกอดลูกสาวอย่างหวงแหนเมื่อถึงวันที่ต้องกลับไปเรียนแล้ว

" ไม่อยากไปเลยป๊า อยู่บ้านสบาย " โลมาพูดงอแง

" มันก็แน่นอนอยู่แล้ว " พ่อเลี้ยงอดิศรพูดติดตลกกับลูกสาว

" ไปนะครับ สวัสดีครับ " กวิ้นที่เก็บของขึ้นรถเสร็จก็เอ่ยลา พ่อเลี้ยงเดินเข้าหาพร้อมกับจับไหล่แกร่งของเขาราวกับมีอะไรจะพูดแต่ต้องกล้นเอาไว้

" มีอะไรก็บอกป๊านะ " สองคนขึ้นรถก่อนขับอกกมาเพื่อเดินทางไปที่คอนโดใกล้มหาลัย ใช้เวลาราวๆ 1 ชั่วโมงก็ถึงที่หมาย

เพนกวิ้นพยายามเก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้ให่ได้มากที่สุด ยิ่งเขาเห็นท่าทางของพ่อเลี้ยงก่อนที่จะออกจากบ้านมาเขาก็ยิ่งแน่ใจว่าพ่อเลี้ยงอาจจะสงสัยเรื่องของเขากับโลมาแล้วแน่ๆ หญิงสาวพยายามจะเดินกอดแขนเขาระหว่างที่เดินไปที่ห้อง

" โลมา " เสียงเข้มเรียกพร้อมกับส่งสายตาไปยังมือเล็กที่กอดแขนเขาแน่น

" หวงตัวจังเลยนะ คอยดูนะโลมาไปกอดคนอื่นอย่ามาร้องไห้ขี้มูกโป่งนะ " พูดจบเธอก็เดินตัวปลิวนำหน้าไปทันที ชายหนุ่มหยุดนิ่งมองตามหลังไปอย่างเหนื่อยล้า เขาอยากสู้แต่ว่าจะให้สู้กับผู้มีพระคุณเขาขอยอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มดีกว่า

วันนี้เป็นวันเกิดกวิ้นชายหนุ่มนอนมองเพดานห้องในตอนเช้าที่ไม่ค่อยสดชื่นเท่าไหร่เพราะเมื่อคืนกว่าได้นอนเขานั่งทำโปรเจกจบจนถึง ตี4 พร้อมกับอาการปวดหัวนิดๆ เขาจึงเลือกที่จะนอนต่ออีกนิด

ก็อกๆๆๆๆๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้นก็รู้เลยว่าคงเป็นคนดื้อแน่ๆเลย เขาฮึบแรงลุกก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้

" โลมา ตื่นมาทำไมแต่เช้า หิวหรอ " ชายหนุ่มถามขึ้นขณะที่ตัวเองยังรู้สึกมึนหัวอยู่นิดๆ

" เป็นอะไรอ่ะ ทำไมสีหน้าดูไม่ดีเลย " หญฺงสาวยืนมองเขาก่อนจะถามขึ้น

" ไม่เป็นไร " เขาตอบสั้นๆ

" ไม่สบายหรอ " เธอถามอีกครั้งพร้อมกับจะยื่นมือเข้าไปแตะที่หน้าผาก ทว่ากลับโดนชายหนุ่มคว้ามมือเล็กไว้ก่อน

" พี่ไม่เป็นไร แค่ไม่ค่อยได้นอน " เขาตอบปัดออกไปโดยที่ไม่มองหน้าเธอเลย

" โอเคงั้นพี่นอนเถอะโลมาไปข้างนอกนะ " เธอพูดออกไปแบบนั้น เพราะเธอตั้งใจจะมาชวนเขาไปหาของขวัญและไปทำบุญในวันเกิดของเขาแต่เมื่อเห็นเขาสภาพนี้ให้เขานอนต่อไปดีกว่า

โลมาขับรถมาเองโดยมาถึงร้ายเบเกอรี่เจ้าดังก่อนจะเดินเข้าไปในร้านก็พบกับเจ้าของร้านพอเห็นเขาก็พาเธอเข้าไปหลังร้านทัน โลมาใช้เวลาขลุกตัวอยู่ในร้ายเบอเกอร์รี่กว่าสามชั่วโมง เธอได้เค้กมา 1 ก้อนจากฝีมือการตกแต่งหน้าเค้กของเธอเองถึงแม่มันจะไม่ได้สวยเนี้ยบเหมือนมืออาชีพ แต่เธอต้องตั้งใจทำมันสุดๆเลยนะ ก่อนที่สาวน้อยโลมาจะขับรถมุ่งหน้าไปยังห้างใกล้บ้านเพื่อซื้อของสดไว้ทำกินฉลองวันเกิดกับเขาในคืนนี้

พอกลับเข้ามาในห้องก็พบกับชายหนุ่มเจ้าของวันเกิดกำลังทำความสะอาดห้องอยู่อย่างคล่องแคล่ว

" พี่กวิ้น หายแล้วหรอ " เธอเดินมาทางด้านหลังก่อนถาม เพนกวิ้นละสิ่งที่ทำอยู่ก่อนหันมาพยักหน้าตอบพรางมองสิ่งของที่โลมาหิ้วไว้เต็มมือไปมหด มือหนายื่นไปหยิบมาถือไปวางไว้บนโต๊ะโดยที่ไม่พูดอะไรมากไปกว่านั้น ก่อนจะหันกลับไปกวาดห้องต่อ

เขายืนมองวัตถุดิบที่โลมาซื้อมาก็ลงมือทำอาหารทันทีโดยไม่ได้รอถามว่าคนที่ซื้อมาอยากจะกินอะไร ไม่นานอาหารก็พร้อมเสริฟวางเรียงไว้ที่โต๊ะทานข้าวมุมห้องเดิมที่เขากับเธอนั่งทานด้วยกันเป็นประจำ

ไฟห้องถูกปิดลงจนชายหนุ่มแปลกใจพร้อมมองซ้ายขวา ก่อนที่จะมีเสียงหวานๆร้องเพลงพร้อมไปแสงเทียนเดินออกมาจากห้องนอนของเธอ

" แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู " ~~~~~~~

จนเพลงจบใบหน้าหวานพร้อมกับเค้กก้อนใหญ่ที่เทียนปักอยู่ตรงกลางก็ยืนมาตรงหน้าเขา เขามองผ่านแสงเทียนไปที่ใบหน้าหวานที่ยิ้มให้เขามันทำให้ใจของชายหนุ่มพองโตและมีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็น เขาหลับตาลงช้าๆก่อนจะเฝ่าเทียนเล่มนั้นให้ดับไป

" มองไม่เห็นเลยพี่กวิ้น เดี๋ยวโลมาไปเปิดไฟก่อน " เสียงลนลานของหญิงสาวทำเขาเกือบจะหลุดขำเขาเดินตามเสียงเธอไปช้าๆก่อนจะชนเข้ากับร่างเล็ก

ปั้กกกก!!!!

ไฟห้องสว่างวาบขึ้น คนตัวโตยืนซ้อนหลังในท่าโอบ ร่างบางค่อยๆหันกลับมาช้าๆก่อนจะพบว่าตัวเธอเองตกอยู่ในอ้อมอกของเขา สายตาค่อยๆกวาดมองขึ้นช้าๆ ลูกกระเดือกขยับขึ้นลงตามแรงกลืนน้ำลาย กรอบหน้าคมคายชีดเจนบวกกับผิวเนียนจัดที่น่าสัมผัสไล่มาจนถึงปากหยักสีสวยตามฉบับชายหนุ่มที่ไม่สูบบุหรี่ จมูกโด่งเป็นสันรับรูปหน้า ตาคมที่จ้องมองเธออยู่ก่อนแล้วยิ่งทำให้ใจดวงน้อยสั่นไหวแทบจะระเบิด จะว่าไปเธอก็พึ่งมีโอกาสได้มองเขาใก้ขนาดนี้เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้

" จ้องขนาดนี้หน้าพี่สึกหมดแล้ว " เสียงทุ้มพูดขึ้นทว่ากลับไม่ได้ทำให้คนตัวเล็กตรงหน้าเลิกมอง กลับจ้องตาเขากลับอย่างท้าทายอีกด้วย

" จะทำอะไรคะ " เธอยืนพิงผนังห้องก่อนจะเอ่ยถามพรางไล่สายตามองร่างกายเขาอย่างสำรวจ

" เปล่า จะมาเปิดไฟ " เขาพูดพร้อมกับขยับตัวออกจากตรงนั้นมานั่งที่เก้าอี้เพื่อรอทานข้าวทันที โลมามองตามอย่างเสียดายเมื่อเขาไม่ได้ทำอย่างที่เธอคิด ก่อนจะจิปากเบาๆและเดินตามไปนั่งทานข้าวเย็นที่ชายหนุ่มรังสรรค์เมนูขึ้นมาจากวัตถุดิบที่เธอเป็นคนซ์้อมา แต่ก็นั่นแหละล้วนแต่เป็นของชอบเธอทั้งนั้น

" เค้กนี่ถึงมันอาจจะไม่สวย แต่โลมาตั้งใจทำมากเลยนะ " เมื่อเดินมาถึงโต๊ะสาวน้อยก็ดันเค้กไปตรงหน้าเขา สายตาคมมองนิ่งๆแต่ในใจนั้นดีใจมากที่เธอตั้งใจทำให้เขาขนาดนี้

" ขอบคุณนะ " เขาพูดเบาๆด้วยน้ำเสียงอบอุ่น ก่อนจะลงมือตัดเค้กและนำชิ้นที่สวยที่ชุดใส่จานวางไว้ตรงหน้าหญิงสาว

สองแก้มเต็มไปด้วยของกินเคี้ยวตุ้ยๆจนแก้มป่อง กุ้งเผาถุงแกะไว้ให้เต็มจากชายที่นั่งตรงข้าม

" อ่ะ โลมาป้อน " มือเล็กหยิบกุ้งตัวโตยื่นไปตรงหน้าให้ชายหนุ่ม

" เร็วค่ะ ปวดแขน " เธอพูดอีกครั้งหลังจากที่ยื่นให้พักนึงเขาอีกคนก็เอาแต่มองไม่ยอมกินสักที พอเห็นเธอพูดแบบนั้นเขาก็อ้าปากกินกุ้งจากมือเล็ก

" อร่อยมั้ย " เธอถามพร้อมกับยิ้มน่ารัก เขาทำเพียงแต่พยักหน้า ในใจก็นึกอยากถามว่าเธอไม่มีของขวัญอะไรให้เขาหรอ แต่ก็ช่างเหอะแค่เธอตั้งใจออกไปทำเค้กมาให้และส่งยิ้มให้เขาในทุกวันนั้นก็เป็ฯความสุขของเขามากพอแล้ว

" ไปอาบน้ำนอนเถอะ เดี๋ยวพี่ล้างเอง " หลังจากทานข้าวเสร็จเพนกวิ้นก็บอกกับโลมาเมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะเก็บจาน

" ได้ไง เดี๋ยวโลมาทำเองพี่กวิ้นไปพักเถอะ " เธอพูดพร้อมกับดันหลังชายหนุ่มให้เข้าห้องไป