CHAPTER 14
“ชอบเล่นกับความรู้สึกคนอื่น”
“ได้ยินนะ” ไม่แปลกหรอกถ้าฉันจะปากเก่งขึ้นเรื่อยๆ เพราะเพื่อนกลุ่มใหม่ที่แยกตอนกลับไปเรียนเรื่องแม่นั้นได้สอนอะไรหลายๆ อย่างให้กับฉันเยอะเลยแหละ “พี่ไม่เคยเล่น พี่จริงจังทุกครั้ง”
“…”
“ได้ยินมั้ยใจ”
“ไฟแดงแล้วค่ะ” ขืนรอให้อีกคนพูดจบรถจากทางด้านหลังได้บีบแตรไล่แน่ๆ “ใจได้ยินที่พี่กวางพูดแล้ว”
“ได้ยินแล้วก็จำเอาไว้ด้วยนะครับ”
“ใจจำขึ้นใจเลย”
“ดีครับแล้วมีอะไรจะถามพี่หรือเปล่า” ท่าทางของฉันมันฟ้องไปในสายตาของพี่กวางขนาดนั้นเลยเหรอถึงรับรู้ได้เหมือนเข้ามานั่งทางใน ความจริงแล้วก็มีเรื่องสงสัยเพียงเรื่องเดียวก็คือเรื่องหมั้นที่ไม่รู้ว่าแม่ไม่ได้ว่าอะไรทำกับราวรับรู้มาก่อนหน้าซึ่งแปลกมาก “ถามมาเลยครับ”
โอเคฉันจะถาม
“เรื่อง... เอ่อหมั้นค่ะ”
“ว่าไง”
“แม่ใจเหมือนไม่แปลกใจเลย ไม่ได้ตกใจด้วยซ้ำเหมือนรู้อยู่แล้ว”
“ก็ตามนั้นครับ พี่กับแม่มาหาน้าสายใจก่
