CHAPTER 15
และแล้ววันที่เลี้ยงส่งจบมอสามก็มาถึงทุกคนในชั้นปีนี้ไม่ว่าจะอยู่ห้องไหนก็มารวมตัวกันหมดด้วยชุดตามสไตล์ของแต่ละคน งานนี้ของทานเล่นมีให้เต็มที่ทุกคนไม่เว้นแม้แต่ฉันเองก็ยิ้มหน้าบานใหญ่เพราะอะไรก็น่าหยิบใส่จานมาทานหมดจึงตัดสินใจเลือกอย่าละนิดหน่อยก็พอ
ฉันกลัวทานไม่หมด
ฉันกลัวเหลือจึงเลือกหยิบแต่พอดี
เพราะของคาวที่ทานไปเป็นข้าวผัดกุ้งและต้มยำตอนนี้จึงออกมาจากโต๊ะที่ถูกแบ่งนั่งเป็นกลุ่มมาอยู่ในโซนของหวานซึ่งมีหลากหลายชนิดเข้าด้วยกัน ชิ้นแรกที่วางในจานก็คงเป็นเค้กชิ้นหนึ่งมีผลไม้เสี้ยวหนึ่งตกแต่ง
“อันนี้อะไรใจเชื่อกู” นิลหยิบขนมมาวางใจจานของฉันสองชิ้นด้วยกันแต่ละอันเป็นชิ้นเล็กๆ “อยู่ในท้องกูหลายชิ้นแล้วท็อปสุด”
หากทุกคนสงสัยกันว่าทำไมฉันถึงได้มาอยู่กับกลุ่มนี้แทนเพราะว่านิลทนไม่ได้ที่ฉันโดนทั้งแฝดคู่นั้นแกล้งต่างๆ นานา ทนเห็นฉันถอนหายใจวันละหลายๆ รอบไม่ได้มั้งสุดท้ายจึงชวนฉันมา
