บทที่ 10 ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ

1497 คำ

(เนื้อหารุนแรง) “เฮอะ กล้าตบฉันด้วยแฮะ” เสียงเข้มไร้แววสำนึกทำเอาเหมือนฝันอยากข่วนหน้าเลว ๆ นั่นสักครั้ง “นึกว่าจะง่ายเหมือนแม่เธอซะอีก” อีกแล้ว... อคินณ์พาดพิงถึงแม่เธออีกแล้ว... เหมือนฝันง้างมือเตรียมจะฟาดใส่ใบหน้าหล่ออีกรอบ แต่อคินณ์ไม่ยอมโดนตบซ้ำเป็นครั้งที่สองแน่ ข้อมือเล็กถูกกำไว้แน่นจนเธอต้องนิ่วหน้าแต่เหมือนฝันไร้เสียงร้องขอความเห็นใจ เพราะมันไม่เท่ากับความเจ็บใจจากประโยคเมื่อกี้ “ยอมรับความจริงไม่ได้เหรอ” “แม่ฉันไม่ใช่คนแบบนั้น” เหมือนฝันพูดเสียงลอดไรฟัน แม่ที่เลี้ยงเธอมาอย่างยากลำบากในครอบครัวของสามีที่คอยข่มเหงและสามีที่ไม่ซื่อสัตย์คอยไปมีบ้านเล็กบ้านน้อยมาตลอดต้องเข้มแข็งและยืนหยัดเพื่อเธอมากแค่ไหน อคินณ์เป็นใครถึงได้กล้ามาว่าแม่เธอแบบนี้ “หึ แม่เธอมันเพศยา ทำลายครอบครัวคนอื่นแล้วเธอยังมีหน้าเข้ามาอยู่ในบ้านฉันงั้นเหรอ สะใจมากหรือเปล่าล่ะ หรือคิดว่าจะเข้ามากอบโกยหลังจากที่แม่ฉันตายไปแล้ว ถึงพ่อฉันจะหลงจนความโง่บังตา แต่ฉันไม่” “ฉันไม่เคยคิดอย่างนั้น และแม่ฉันก็ไม่เคยทำลายครอบครัวใคร” “แม่เธอไม่สอนวิธีตอแหลให้เหรอถึงได้กล้าโกหกหน้าด้าน ๆ” “แล้วแม่คุณไม่สอนเหรอว่าอย่าทำร้ายผู้หญิง” พลั่ก ! “อึก” เหมือนฝันกลั้นเสียงร้องเพราะไม่ต้องการแสดงออกให้อีกฝ่ายเวทนา แม้เธอจะเจ็บร้าวไปทั้งแผ่นหลังเพราะแรงผลักของเขา “คนอย่างเธอไม่มีสิทธิ์พูดถึงแม่ฉัน” ใบหน้าคมคายฉายแววบางอย่างที่เธอก็อ่านไม่ออก ก่อนที่นัยน์ตาคู่นั้นมองเธอราวกับต้องการฉีกให้เป็นชิ้น ๆ “ทำไมฉันจะว่าไม่ได้ในเมื่อคุณพูดถึงแม่ฉันก่อน !” เหมือนฝันไม่ยอมแพ้ ดวงตาคู่สวยมองคนตรงหน้าเขม็ง และสายตาแบบนั้นมันทำให้อคินณ์อยากปราบพยศและทำให้เธอตกเป็นลูกไก่ในกำมือเขา ในเมื่อคนเป็นแม่ไม่อยู่แล้ว ลูกสาวอย่างเหมือนฝันก็ต้องเป็นคนรับผิดชอบแทน... “นั่นคุณจะทำอะไร ปล่อยนะ ! ไอ้บ้าเอ๊ย !” อคินณ์อุ้มช้อนร่างบางในท่าเจ้าสาวก่อนจะรีบเดินขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเอง “จะดิ้นอะไรนักหนา อยากตกลงไปตายหรือไง” ยิ่งเหมือนฝันดิ้นรนขัดขืน เสียงเข้มก็ยิ่งตะโกนใส่หน้ากัน และเมื่อเธอมองกลับหลังไปก็พบกับบันไดหลายสิบขั้นที่อยู่ด้านหลัง ถ้าเกิดอคินณ์ปล่อยมือเธอคงเจ็บหนักแน่ ในตอนที่เธอกำลังครุ่นคิดทั้งร่างก็ถูกโยนลงบนเตียงกว้าง และถึงแม้เตียงหลังนี้จะหนานุ่ม แต่แรงกระแทกเมื่อกี้ก็ทำเหมือนฝันเจ็บและจุกไม่น้อย แต่เธอไม่มีเวลามาห่วงเรื่องแค่นั้น... ร่างเล็กดีดดิ้นและถีบอคินณ์เต็มแรง และเมื่อร่างสูงเซถอย เหมือนฝันก็รีบวิ่งไปยังประตูเพื่อจะออกไปจากห้องแสนอันตราย แต่ในตอนที่เธอกำลังจะรอดพ้นแสงไฟด้านหน้าก็ค่อย ๆ ริบหรี่เมื่ออคินณ์กระชากทั้งร่างเธออย่างแรงและเหวี่งลงเตียงเดิมอีกครั้ง ตุบ ! “โอ๊ย !” แรงเหวี่ยงเมื่อครู่ทำให้เสื้อยืดเลิกขึ้นจนเผยให้เห็นท่อนขาเรียวไปจนถึงหน้าอกสวยวับ ๆ แวม ๆ “หุ่นดีเป็นบ้า” เสียงเข้มพึมพำขณะที่นัยน์ตาสีเข้มไล่มองตั้งแต่ต้นขาก่อนจะหยุดสายตาที่หน้าอกของเธอ “อย่ามองนะ อะ” มือปลาหมึกลูบไล้หน้าขาเนียนเชื่องช้า แต่มันชวนให้รู้สึกประหลาดจนทั้งร่างเล็กนิ่งงัน ยิ่งรู้ว่าทั้งร่างกายมีเพียงกางเกงชั้นในตัวบางติดกาย เหมือนฝันก็ยิ่งทำตัวไม่ถูก ร่างสูงใหญ่แทรกกายมาอยู่กลางหว่างขา ก่อนจะใช้เข่าทั้งสองข้างบังคับให้อ้าออก “อย่าคิดอะไรบ้า ๆ นะคุณคินณ์” ทว่ายิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ... เพราะเมื่อสิ้นเสียงหวานจมูกโด่งเป็นสันก็โน้มลงไปซุกไซ้ต้นคอขาวและเขายังขบกัดทำเอาเหมือนฝันเจ็บจนสะดุ้ง มือหนาบีบเคล้นไปตามร่างกายก่อนจะหยุดที่สะโพกกลม พร้อมกับมืออีกข้างที่ช้อนแผ่นหลังบางขึ้นส่งผลให้ทั้งสองร่างแนบชิดกันมากกว่าเดิม “หยุดนะ หยุดเดี๋ยวนี้ !” เสียงหวานร้องลั่น สองมือเล็กทั้งผลัก ดัน จิก ข่วน ร่างกายแข็งแรงแต่อคินณ์กลับไม่สะทกสะเทือนหรือแสดงความเจ็บปวดสักนิด มิหนำซ้ำนัยน์ตาสีเข้มยังเต็มไปด้วยความสะใจ “ชอบความรุนแรงเหรอ” “...” “ฉันจัดให้” มือทั้งสองข้างที่กำลังประทุษร้ายถูกรวบเข้าไว้ด้วยกันก่อนที่อคินณ์จะจับยึดมันไว้เหนือศีรษะทำให้เรือนร่างขาวเนียนปรากฏแก่สายตาคมเกือบทุกส่วน “ปล่อยนะ บอกให้ปล่อยไง อ๊ะ !” เสียงหวานหลุดครางเมื่ออคินณ์สอดมือมาสัมผัสเม็ดทับทิมซึ่งเป็นจุดอ่อนไหวของเธอ ไม่พอแค่นั้นเขายังสะกิดเร้ามันจนเหมือนฝันต้องเม้มริมฝีปากไว้แน่นเพื่อไม่ให้ตัวเองหลุดเสียงน่าอาย และยิ่งเหมือนฝันจะพยายามดิ้นรนเพื่อให้หลุดพ้นการพันธนาการมนุษย์ตรงหน้ามากแค่ไหน สัมผัสของอคินณ์ก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น “อย่าทำแบบนี้นะคุณคินณ์...” น้ำเสียงอ่อนลงมากเมื่อเริ่มอับจนหนทางและตอนนี้เหมือนฝันนึกกลัวคนตรงหน้ามากกว่าครั้งไหน ๆ ท่าทางไร้ทางสู้และน่าสงสารแบบนั้นมันสาแก่ใจอคินณ์เหลือเกิน... เขาไม่ฟังคำขอร้อง มือหนาดึงชั้นในตัวน้อยออกอย่างแรงส่งผลให้เนื้อผ้าครูดกับต้นขาขาวจนเหมือนฝันรู้สึกแสบไปหมด เธอพยายามหนีบขาแน่นเพื่อปกปิดส่วนนั้นจากสายตาลามก แต่ก็ไม่อาจทำได้เพราะร่างใหญ่ที่กั้นอยู่ตรงกลาง “ขอร้องล่ะคุณคินณ์อย่าทำแบบนี้เลย ถ้าคุณเกลียดฉันมาก พรุ่งนี้ฉันจะย้ายออกเลย”เหมือนฝันใช้ไม้อ่อนเข้าสู้ แต่อคินณ์หรือจะรับฟัง ทั้งอารมรณ์ ความต้องการ และความมึนเมามันทำให้ชายหนุ่มไม่คิดจะฟังเหตุผลอะไรทั้งนั้น นิ้วยาวกรีดไปตามกลีบดอกไม้ที่ไม่เคยมีผู้ใดล่วงล้ำอย่าถือดี “อึ๊ก !” “เปียกขนาดนี้จะเล่นตัวไปทำไม” “ไม่ใช่ ปล่อย อะ” ไม่ปล่อยให้เหมือนฝันแผลงฤทธิ์ ริมฝีปากร้อนจัดก็เข้าครอบครองเต้าสวยทันที ทั้งที่ภายนอกผอมแห้งจนเหมือนเด็กขาดสารอาหารแต่เมื่อไร้อาภรณ์ปกปิดทำให้อคินณ์รู้ว่าหญิงสาวตรงหน้าซ่อนรูปกว่าที่เห็น หน้าอกอวบอิ่มเกินตัว เอวคอดบางที่รับกับสะโพกผายและบั้นท้ายกลมกลึง มันพอดีมืออคินณ์เหลือเกิน ชายหนุ่มสัมผัสร่างกายตรงหน้าตามอารมณ์ที่กำลังร้อนรุ่มโดยไม่สนความรู้สึกของคนใต้ร่างเลยสักนิด เหมือนฝันน้ำตาคลอ เธอไม่รู้ว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับตัวเองคืออะไรเพราะนอกจากความเจ็บแสบตามร่างกายและเจ็บใจ มันยังมีความรู้สึกบางอย่างที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน อคินณ์ครอบครองเต้าสองทั้งสองข้างจนเปียกชื้นไปด้วยน้ำลายและรอยแดงจากแรงขยำจนพอใจ ใบหน้าคมคายก็เงยขึ้นสบตา เหมือนฝันก็เบือนหน้าหนีในทันที แต่ก็ไม่ทัน... อคินณ์ป้อนจูบปากอิ่มอีกครั้ง และมันร้อนแรง รุกล้ำมากกว่าครั้งที่แล้วเป็นไหน ๆ ปลายลิ้นชื้นไล่เลียไปตามไรฟันก่อนจะกระหวัดเกี่ยวอวัยวะเดียวกันและดูดดึงมันอย่างเอาแต่ใจ เหมือนฝันถูกคนมีประสาบการณ์มากกว่าต้อนให้จนมุม และแพ้พ่ายต่อสัญชาตญาณของร่างกาย แต่เมื่อคิดว่าความบริสุทธิ์ที่พยายามเก็บไว้อย่างดีกำลังจะถูกพรากไปฟันคมก็กัดเข้าที่ลิ้นร้อนของอีกคนอย่างแรง ! “โอ๊ย !” อคินณ์เจ็บจนเผลอผละหน้าออกห่าง มือที่พันธนาการเหมือนฝันไว้ถูกปล่อยอออกมาคลำริมฝีปากตัวเอง และเหมือนฝันไม่รอช้า เธอผลักร่างใหญ่ออกอย่างแรงและหันหลังเพื่อหนีออกไปจากห้องนี้ แต่ไม่ทันที่ร่างเล็กจะลงจากเตียงข้อเท้าก็ถูกลากให้กลับมาอยู่ที่เดิมในท่านอนคว่ำพร้อมกับร่างใหญ่ที่ขึ้นมาทับทาบ มือแกร่งราวกับคีมเหล็กบีบคางเล็กให้เอี้ยวมาด้านหลังก่อนจะกระแทกจูบลงมาอย่างแรงราวกับต้องการเอาคืน และเขายังใช้ฟันคมเกี่ยวเนื้อบางจนเหมือนฝันรับรู้ถึงกลิ่นสนมที่คละคลุ้งไปทั่วโพรงปาก ยิ่งเธอผลักไสและต่อต้าน อคินณ์ก็ยิ่งรุกล้ำและกระทำรุนแรงมากขึ้น ทั้งยังไม่มีท่าทีจะหยุดเรื่องบ้า ๆ นี้ด้วย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more