“น้ำเยอะชะมัด”
“ปะ...ปล่อย” เมื่อได้ปลดปล่อยน้ำรักความต้องการที่พลุ่งพล่านก็เบาบางลง เหมือนฝันดันอกอคินณ์ออกแต่ร่างใหญ่โตช่างแข็งแกร่งเพราะเขาไม่ยอมขยับเลยสักนิด มิหนำซ้ำนิ้วยาวที่คาอยู่ในร่างเธอยังกระทุ้งสวนอย่างแรงราวกับทำโทษที่กล้าดื้อดึง
“จะเสร็จคนเดียวได้ไง ต่อไปก็ถึงคราวฉันบ้าง”
“ฉะ...ฉันไม่เอาแล้ว”
“ไม่เอาอะไรกัน เมื่อกี้เธอเพิ่งแตกคามือฉันไปแท้ ๆ”
“อึ้ก” เหมือนฝันลมหายใจสะดุดเพราะสิ่งที่อคินณ์พูดคือความจริงทั้งหมด อีกทั้งหลักฐานยังคามืออยู่ทนโท่
“ดะ...เดี๋ยวคุณจะทำอะไร อุบ !”
อคินณ์อุ้มร่างเล็กลงจากตักก่อนจะขยับตัวขึ้นไปนั่งบนโซฟาส่งผลให้เนื้อท่อนแข็งชันอยู่เสมอใบหน้าหวาน
แก่นกายขนาดเขื่องพาดแก้มใสพอดิบพอดีทำเอาเหมือนฝันต้องหลับตาปี๋เพราะไม่กล้ามองสิ่งตรงหน้า โดยที่ไม่รู้เลยว่าท่าทางเหมือนกระต่ายขี้กลัวแบบนั้นมันชวนให้หมาป่าใจร้ายอยากขย้ำให้จมเขี้ยว
อคินณ์จับปลายบานให้เก
