มานิดาอาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วมองไปยังเตียงใหญ่กลางห้องก็เห็นเขานอนหลับหายใจสม่ำเสมอและมีเสียงกรนดังออกมาด้วย เธออยากเดินไปเอาหมอนปิดหน้าของเขา กดแรงๆ ให้เขาหายใจไม่ออกจริงๆ แต่ก็ทำได้แค่คิด หญิงสาวรีบแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วลงไปข้างล่าง เพราะตอนนี้จะแปดโมงเช้าแล้ว ไม่รู้ว่าคุณพ่อจะคิดยังไง อีกอย่างเธอตื่นสายทั้งๆ ที่เป็นผู้อาศัย
ก่อนที่จะลงไปข้างล่างเธอก็เอากระเป๋าสะพายลงไปด้วย และไม่ลืมหยิบโทรศัพท์ของตัวเองไปด้วย เมื่อเอาข้าวของจำเป็นของตัวเองครบหมดแล้วก็ลงไปข้างล่าง พอมาถึงก็เห็นว่าตอนนี้คุณพ่อกำลังนั่งทานข้าวอยู่ในห้องรับประทานอาหารเช้า เธอจึงยิ้มอายๆ เล้กน้อยที่ลงมาสาย
“สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณพ่อ และขอโทษที่หนูตื่นสายนะคะ”
“อือ...ไม่เป็นไรหรอก ปกติพ่อก็ทานข้าวคนเดียวอยู่แล้ว ตักข้าวต้มให้ลูกสะใภ้ เอ้ย! ให้หนูนิดาหน่อยสิ” หลุดปากพูดหลายครั้งอย่างตั้งใจ จริงๆ อยากเรียก ‘ลูกสะใ
