5 ปีต่อมา..
@ บริษัทLOG
ฉันเดินเข้ามาในบริษัทยักษ์ใหญ่ในฐานะเลขาเป็นวันแรกหลังจากที่เข้าสมัครตำแหน่งเลขาที่ว่างอยู่ โดยที่ไม่คิดว่าตัวเองจะได้ด้วยซ้ำเพราะแทบจะไม่มีประสบการณ์ด้านนี้เลยด้วยซ้ำ
"สวัสดีค่ะ ท่านประธานดิฉันเป็นเลขาคนใหม่ค่ะ" ฉันเอ่ยสวัสดีตามมารยาทเมื่อเข้ามาถึงห้องทำงานของท่านประธาน
"มาแล้วเหรอ" เสียงทุ้มนุ่มน่าฟังหมุนเก้าอี้ตัวหนากลับมามองฉันด้วยยสายตาอ่อนโยน
เพียงแค่เสี้ยววินาทีที่ฉันได้เห็นใบหน้าหล่อเหลานั่นอีกครั้งหัวใจก็พลันเต้นระรัวขึ้นอีกครั้ง ไม่ว่าจะผ่านมากี่ปีต่อให้ฉันไม่เคยนึกถึงเขาเลยก็ตามแต่ฉันก็ไม่เคยลืมความเจ็บปวดที่เขาได้ฝากเอาไว้
"....."
"ยินดีที่ได้เจอนะ เนปจูน.." เหมือนคำทักทายอย่างกับคนเคยรู้จักแต่เขาคงลืมไปแล้วหรือเปล่าว่าได้ทำอะไรเอาไว้ ทำไมวันนี้กลับได้ส่งยิ้มทักทายเหมือนว่ามันไม่เคยเกิดอะไรขึ้น
พี่โลกันตร์
ชื่อผู้ชายที่ฉันเกลียดที่สุด
"ท
