[ โลกันตร์ ]
"ไม่ต้องการ" เสียงของผมที่ดังก้องอยู่ในหูมันเจ็บปวดจนแทบจะทรงตัวไม่อยู่ ใบหน้าสวยที่กำลังฝืนการร้องไห้ออกมาเนปจูนเม้มริมฝีปากแน่นกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ แต่ผมกลับได้ยินเสียงนั่นของเธออย่างชัดเจน
"....."
"ทำตัวน่ารำคาญอยู่ได้ งั้นฉันไปเอง" ผมเอ่ยบอกคนตัวเล็กด้วยน้ำเสียงเย็นชา หยาดน้ำตาหนึ่งหยดร่วงหล่นจากดวงตาคู่สวยจนผมแทบทนไม่ไหวอยากจะเอื้อมมือไปรั้งตัวเธอเข้ามากอดให้นานที่สุดแต่กลับทำไม่ได้
ผมสวมหมวกกันน็อคเต็มใบปกปิดน้ำตาที่มันเริ่มเอ่อไหลออกมาจากดวงตาของผม น้ำตาลูกผู้ชายที่ไม่เคยไหลให้ใครกลับเอ่อล้นออกมาอย่างควบคุมไม่ได้เมื่อเห็นน้ำตาของเธอเท่านั้น
"ถ้าพี่ทิ้งกันไปตอนนี้ นับจากวันนี้และต่อไปข้างหน้าหนูจะไม่มีทางให้อภัยพี่อีก" เสียงหวานสั่นเครือเอ่ยบอกผมเสียงดังผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆไม่อยากหันไปมองหน้าเธอก่อนจะสตาร์ตรถบิ๊กไบค์ของตัวเองขับออกตัวมาห่างจากเธอ
ร่างเล็
