บานประตูถูกเปิดออกพร้อมกับร่างสูงในชุดสูทที่เดินเข้ามาหลังจากที่ฉันกลับมาที่บริษัทได้ราวๆครึ่งชั่วโมง พี่โลกันตร์เดินมาหยุดที่โต๊ะของฉันแล้ววางกล่องบางอย่างลงตรงหน้าของฉัน
"เดี๋ยวก็ปวดท้องหรอกยังกินไม่อิ่มไม่ใช่เหรอ" น้ำเสียงที่ดูเหมือนจะเป็นห่วงฉันทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นมองเขา
"ขอบคุณค่ะแต่ฉันไม่ต้องการ" ฉันตอบกลับอย่างไม่แยแสเท่าไหร่นักแล้วก้มหน้าลงมองเอกสารตรงหน้าตามเดิม
"ไม่อยากกินก็ทิ้งไปผมซื้อมาให้ก็เท่านั้น" ว่าจบร่างสูงก็เดินไปทิ้งตัวลงนั่งยังเก้าอี้ที่โต๊ะท่านประธานของเขาแต่สายตากลับจับจ้องมาที่ฉันจนรู้สึกได้
แกร๊ก! บานประตูห้องทำงานถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง หญิงสาวในชุดเดรสสั้นสีแดงเพลิงใบหน้าสวยราวกับผู้ดีไฮโซกำลังย่างกรายเข้าไปหาพี่โลกันตร์ด้วยรอยยิ้มจนกระทั่งเธอนั่งลงบนตักแกร่งของพี่โลกันตร์แล้วตวัดเรียวแขนกอดต้นคอหนาเอาไว้
"กันตร์ยุ่งมากเหรอถึงได้ไม่ตอบข้อความของหวานเลย
