ไม่ต้องการ

1497 คำ

ตึง! "มันอยู่โต๊ะไหน" พี่โลกันตร์ทุบโต๊ะเสียงดังลั่นพลางกระชากเสียงถามพนักงานเสริฟด้วยน้ำเสียงน่ากลัว "ตะ​ โต๊ะนู้นครับ" เพียงแค่พนักงานคนนั้นชี้ไปยังโต๊ะอีกฝั่งที่ห่างกันพอสมควรพี่โลกันตร์รวมทั้งฉันและเพื่อนของเขาต่างพากันหันไปมอง ราทิศยกแก้วขึ้นส่งสายตามายังฉันอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไร เพล้ง! แก้วเครื่องดื่มที่ราทิศเป็นคนสั่งมาให้ถูกพี่โลกันตร์ปาลงพื้นจนแตกละเอียด "พี่โลกันตร์" ฉันจับยึดท่อนแขนแกร่งเอาไว้เมื่อร่างสูงหยัดตัวลุกขึ้นเต็มความสูงด้วยอารมณ์เดือดดาล "รอนี่" พี่โลกันตร์แกะมือที่จับยึดอยู่ของฉันออกแล้วสาวเท้าเดินไปหาโต๊ะกลุ่มของราทิศด้วยความเดือดดาล "พี่ริวห้ามหน่อยสิคะ" ฉันปรี่เข้าไปเขย่าแขนของพี่ริวทีลุกตามพี่โลกันตร์ด้วยอีกคน "ห้ามไม่ได้หรอก" พี่ริวหันมามองฉันเพียงเล็กน้อยแล้วตอบกลับมาพร้อมกับดึงมือฉันออกด้วยอีกคน โครม!​ ฝ่าเท้าหนักๆของพี่โลกันตร์ถีบโต๊ะของกลุ่มราทิศจน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม