Episode 4
1354 คำ
Episode 4
ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ที่โรงพยาบาล ก็รู้อยู่แล้วละว่าตัวเองต้องอยู่ที่นี่ ฉันเคยพยายามฆ่าตัวตายมาหลายครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จสักที ครั้งนี้ก็ไม่สำเร็จเหมือนกัน เพราะพวกแม่บ้านมาเห็น และได้นำฉันมาส่งที่โรงพยาบาล
มันเป็นแบบนี้ทุกที วนลูปไม่จบไม่สิ้น... แถมฉันเข้าโรงพยาบาลทีไรพ่อกับแม่ไม่ค่อยจะสนใจหรอก แถมยังไม่เคยมาเยี่ยมฉันสักครั้ง... ฉันตายๆไปมันก็คงจะดีสินะ
“พวกเธอต้องจับตาดูพลอยใสให้ดี อย่าให้คาดสายตาไปเด็ดขาด” เสียงหวานใสของใครบางคนเอ่ยดังขึ้น เป็นเสียงที่ฉันไม่ได้ยินมานาน แต่ก็คุ้นชิ้นพอสมควร ทำให้ฉันรีบหลับตาลงทันที และทำเป็นแกล้งหลับต่อ...
เสียงแม่นี่นา!!!
“ไนท์ แม่ขอบคุณมากนะที่พาลูกแม่มาส่งที่โรงพยาบาล ไม่งั้นคงจะตายจริงๆแน่” เสียงหวานใสของแม่เอ่ยขึ้น เพิ่งเคยจะได้ยินน้ำเสียงของแม่ที่อ่อนนุ่มขนาดนี้
ว่าแต่ไนท์เป็นไปใครกันนะ?
“ไม่เป็นไรครับคุณน้า ผมจะคอยจับตามองพลอยใสให้ดีๆเลย” เสียงทุ้มเข้มของใครบางคนเอ่ยอฉันได้แต่ขมวดคิ้วอย่างสงสัย และพยายามนึกว่าเป็นเสียงใคร แต่ก็นึกไม่ออกสักที
“จ๊ะ... เฮ้อ... ไม่รู้ลูกตัวแสบของแม่ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย ทั้งๆที่ชีวิตอยู่สุขสบายมาตลอด” แม่ของฉันเอ่ยอย่างเหนื่อยใจ ว่าแล้ว... แม่ไม่ได้เป็นห่วงฉัน แต่เหนื่อยหน่ายที่ต้องมาดูแลฉันที่เป็นแบบนี้
“คุณน้าไม่ต้องห่วงนะครับ ต่อจากนี้ผมจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด” เสียงทุ้มเข้มเอ่ยขึ้น เป็นเสียงใครกันนะ... มันคุ้นหูมากๆเลย แต่พยายามนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก
“จ๊ะ งั้นหน้าขอตัวไปทำงานก่อนนะ ใกล้ถึงเวลาประชุมแล้ว” เสียงหวานใสของแม่เอ่ยบอกลา ท่านไม่แม้แต่จะมาจับเนื้อตัวของฉันด้วยความเป็นห่วง แต่กลับเดินออกไปจากห้องอย่างเฉยเมย
ฉันไม่อยากมีพ่อแม่แบบนี้เลย...
พรึ่บ...
ฉันลืมตาขึ้นมา ก่อนจะกวาดสายตามองรอบๆห้องก็พบว่ามีชายหนุ่มที่ฉันแสนจะคุ้นเคยยืนมองฉันอยู่ ใบหน้าหล่อคมเข้ม ผมสีดำสนิทคล้ายน้ำหมึก ริมฝีปากบางกระจับ ดวงตาคมเข้มของเขากำลังจ้องฉันอยู่
“นะ...ไนท์! มะ...มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!!!” ฉันเลิกตากว้างด้วยความตกใจ ก่อนจะพยายามขยี้ตาตัวเองเพื่อให้มองได้อย่างชัดเจน ฉันไม่ได้ฝันไปจริงๆสินะ ไนท์จริงๆด้วย ตัวเป็นๆเลยละ!
“ไง ตื่นแล้วเหรอ โล่งไปทีนะที่ไม่ได้ตายจริงๆ” ไนท์เอ่ยทักฉันด้วยใบหน้าที่นิ่งเรียบเหมือนคนไร้อารมณ์
“ทำไมนายมาอยู่ที่นี่?”
“ก็ฉันไปหาเธอที่บ้าน แล้วก็เห็นเธอนอนสลบไม่รู้เรื่องอยู่ เลยพามาโรงพยาบาล” ไนท์เอ่ยออกมาอย่างอธิบาย
“นายมาบ้านฉันเหรอ! มาทำไม มาตอนไหน ฉันไม่เห็นรู้เรื่อง” ฉันถามออกไปด้วยความงงงวย ตอนนี้ลำดับเหตุการณ์มนสมองของฉันมันเรียบเรียงไม่ถูกเลย
“ก็เธอกำลังฆ่าตัวตายอยู่ จะไปรู้เรื่องได้ไงละ” ไนท์เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูเรียบนิ่ง ก็จริงของเขา
“เอ่อ... แล้วนายมาบ้านฉันทำไมเหรอ?” ฉันถามออกมาอย่างสงสัย พลางเหลือบมองไนท์อย่างงงๆเล็กน้อย
“ตั้งแต่วันนี้ไปฉันจะเป็นคนมาดูแลชีวิตประจำวันเธอเอง” ไรท์เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้านิ่ง สายตาคมเข้มต้องมองหน้าฉันอย่างคิดวิเคราะห์
“อย่าบอกนะว่านายโดนแม้ฉันจ้างมานะ!!!” ฉันบอกออกมาอย่างตกใจ ตามจริงไม่ต้องตกใจก็ได้ เพราะแม่ของฉันมักจะส่งคนให้มาดูแลฉัน ซึ่งฉันก็ได้ไล่พวกนั้นไปหมดเรียบ
ไม่มีใครทนกับนิสัยของฉันได้สักคน ก็เพราะฉันทำตัวแย่ๆใส่คนพวกนั้นไงละ แล้วก็จริงอย่างที่หวัง พวกนั้นทนฉันไม่ไหวจนต้องถอนตัวออกไป
“เปล่าหรอก... ฉันมาในฐานะสามี” ฉันอ้าปากกว้างอย่างตกใจจริงๆ เขาพูดคำว่าสามีออกมาได้หน้าตาเฉย
“มะ...หมายความว่าไง ที่ว่าสามี...” ฉันถามเสียงอ่อย ฮือๆ อย่าบอกนะว่าแม่จับฉันคลุมถุงชนนะ บ้าบอที่สุด!
“ฉันหลงรักเธอมาตั้งนานแล้วพลอยใส” ไนท์เอ่ยเสียงเข้มก่อนจะจับมือฉันไปจูบที่หลังมือเบาๆ ทำเอาฉันหน้าแดงเลย เพิ่งจะเคยถูกเนื้อต้องตัวแบบนี้
ละ...แล้วเขาพูดออกมาจากใจจริงเหรอ!!!?
“นายหลงรักฉัน ตั้งแต่ตอนไหน!!!?”
“ก็ตั้งแต่ที่ฉันเคยคุยกับเธอเมื่อตอนนั้น” ไนท์เอ่ยออกมา ทำให้ฉันต้องนึกตามกับคำพูดของเขา ไม่จริงน่า! เขาชอบฉันตั้งแต่ตอนนั้นเลยเหรอ โอ้ยยย~ ไม่อยากจะเชื่อเลย อ๊ะ! แต่มีคนมาจีบฉันแบบนี้ฉันก็ไม่รักง่ายๆเหรอำนะ แถมยังเหมือนจะรู้จักแม่ของฉันดีด้วย...
“ฉะ...ฉันไมาอยากจะเชื่อเลย มองยังไงคนอย่างนายก็ไม่น่าจะมารักฉันได้” ฉันเอ่ยออกมาตามตรง
“ฉันรักเธอจริงๆนะ แล้วฉันก็ขอให้พ่อไปหมั้นหมายเธอผ่านแม่ของเธอแล้วด้วย และแม่ของเธอก็จะยอมรับการหมั้นครั้งนี้ ถ้าเกิดฉันดูแลเธอได้ดีพอ” ไนท์เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนนิ่งเงียบอย่างเขาจะมาให้ฉันเป็นคู่หมั้นแบบนี้เลย
“ตะ...แต่นายควรจะจีบฉันก่อนไม่ใช่เหรอ แล้วถ้าเราใจตรงกันก็ค่อยหมั้นกันและแต่งงานกันไม่ดีกว่าเหรอ!?” ฉันบอกออกมาอย่างมีเหตุผล
“ถ้าทำแบบนั้นฉันกลัวว่าเธอจะกลายเป็นของคนอื่น” ไนท์บอกออกมา แววตาของเขาเศร้าหมองลงเล็กน้อย
“ไม่เอาอะ... ยังไงฉันก็ไม่ยอมแต่งงานกับนายหรอก เพราะฉันไม่ได้รักนายเลยสักนิด!” ฉันบอกออกมาตามตรง ก่อนจะชักมือกลับ ฮือๆ เขาแตะต้องตัวฉันขนาดนี้เลย ทั้งๆที่ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนมาแตะเนื้อต้องตัวฉันเลยสักคน เพราะพวกเขาเหล่านั้นเหมือนจะคิดว่าฉันเป็นดอกฟ้าที่เข้าถึงยาก
“งั้นฉันก็จะทำให้เธอรักฉันเอง” ไนท์เอ่ยขึ้นก่อนจะดึงตัวฉันเข้ามากอด กรี๊ดดด! นี่เขากอดฉันแนบแน่นขนาดนี้เลยเหรอ มันทำให้ฉันหน้าแดงเลยนะ
“ปละ...ปล่อยนะ! ฉันไม่เอาด้วยหรอก ฉันไม่อยากแต่งงานกับนาย ไม่ว่านายจะทำยังไงฉันก็ไม่มีทางรักนายหรอก” ฉันเอ่ยปฏิเสธออกมาอย่างรัวๆ ไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่เชื่ออยู่ดีว่าเขารักฉัน ฮือๆ
“ฉันจะทำให้เธอรักฉันให้ได้เลยพลอยใส” ไนท์เอ่ยกระซิบข้างหูฉันเบาๆ พร้อมกับขบกัดใบหูเล็กน้อย ทำให้ฉันถึงกับสะดุ้งโหยง
“มะ...ไม่มีทางเด็ดขาด!!!”
ไม่มีทางๆ! ไม่มีทางแน่นอนที่ฉันจะต้องแต่งงานกับเขา เพราะฉันอยากแต่งงานกับผู้ชายธรรมดาๆที่ไม่ได้เพียบพร้อมอะไร ซึ่งเขามันไม่ใช่!... เขาเป็นถึงนักดนตรีชื่อดัง มีฐานแฟนคลับมากมาย แถมยังเป็นรีดเดอร์ของวงอีกต่างหาก
ไม่มีทางที่ฉันกับเขาจะแต่งงานกับเขาหรอก! ฉันจะต้องทำให้เขาเกลียดฉันแล้วยอมถอยห่างออกไปจากฉันให้ได้
การหมั้นของเราจะได้ยุติลง!!!
- ผู้เขียน
