Ep.14: คนหัวเสีย
1131 คำ
“ลิดา แกจะเอาแต่นอนแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย!! รีบ ๆ ตื่นขึ้นมาได้แล้ว” พายที่นั่งเฝ้าลิดาอยู่โรงพยาบาลตั้งแต่เมื่อวานจนตอนนี้จะบ่ายแล้วลิดาก็ยังไม่ยอมตื่นขึ้นมาสักที จนเขารู้สึกร้อนใจก็ไหนคุณหมอที่เข้ามาตรวจบอกว่าแค่ไข้ขึ้นสูงธรรมดาไง
“เดี๋ยวลิดาอยากตื่นก็ตื่นเองแหละ”
“ก็....”
“โน้น.... ลิดาตื่นแล้ว” ยังไม่ทันที่พายจะได้พูดแย้งอะไรออกมา บอสที่เห็นลิดาลืมตาขึ้นมาก็รีบโบ้ยใบ้ให้พายได้หันไปมองที่เตียง
“ลิดา!!!! แกตื่นแล้ว แกรู้ไหมแกนอนไปนานมากพายรอจนเบื่อแล้วเนี่ย”
“ขอน้ำหน่อย” ลิดาฟังแต่ยังไม่ได้ตอบคำถามของพายเพราะตอนนี้เธอรู้สึกคอแห้งและหิวน้ำมาก เธอทั้งเจ็บคอทั้งปวดหัวเหมือนมันจะระเบิดออกมาเลย
แต่เท่าที่เธอจำได้เมื่อวานเธอเพลียแล้วก็นอนหลับไปพอตื่นขึ้นมาทำไมถึงมานอนอยู่ที่นี่ได้และถ้าให้เดาคงจะเป็นโรงพยาบาลแน่ ๆ เพราะสภาพแวดล้อมและกลิ่นมันบอกแบบนั้น
พายที่ได้ยินแบบนั้นก็รีบหันไปรินน้ำใส่แก้วพร้อมหลอดมาจ่อที่ปากของลิดาให้เธอได้ดื่ม พร้อมกับพูดกำชับเมื่อเห็นว่าลิดาตั้งหน้าตั้งตาดื่มน้ำเร็วจนเกินไป
“ค่อย ๆ ดื่มเดี๋ยวสำลัก”
“ขอบใจแกมาก” เมื่อดื่มน้ำจนอิ่มลิดาก็ดันแก้วออกห่าง พร้อมหันไปมองหน้าพายกับบอสที่นั่งอยู่ด้วยความสงสัย
“ไม่ต้องมามองด้วยสายตาแบบนั้น ก็เมื่อวานหลังจากที่แกบอกไม่สบายพายก็เป็นห่วงเลยไปชวนพี่บอสไปเยี่ยมแกที่ห้อง ก็เลยเจอแกตัวร้อนไข้ขึ้นสูงจนต้องพามาส่งโรงพยาบาลนี่แหละ”
“ขอบใจแกมากเลยนะพาย ขอบคุณพี่บอสด้วยนะคะ” ลิดาเอ่ยขอบคุณในน้ำใจและความเป็นห่วงที่เพื่อนคนนี้มีให้เธอเสมอมา แล้วหันไปยกมือไหว้ขอบคุณบอสอีกคนก่อนจะได้รับรอยยิ้มอบอุ่นมาพร้อมกับยกมือลูบผมเธอเบาด้วยความรักและเอ็นดูไม่ต่างจากน้องสาว
“ว่าแต่แกไปทำอะไรมาถึงได้ไม่สบายขนาดนั้น พายตกใจแทบแย่ รู้ไหม??”
“ลิดาคงพักผ่อนน้อยไปแหละ ช่วงนี้เร่งงานอยากให้เสร็จไว ๆ เลยนอนดึกติดกันหลายคืนมันเลยสะสมนะ” ลิดาเลือกที่จะไม่บอกเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับเสือ ถึงแม้พายจะเป็นเพื่อนรักและเป็นคนที่เธอสนิทและไว้ใจมากที่สุด แต่ถ้าพายรู้เรื่องของเธอกับเสือเข้าพายจะไม่ยอมอยู่เฉย ๆ เป็นแน่รวมถึงบอสด้วย เธอขอเวลาให้แน่ใจกว่านี้อีกหน่อยเธอจะบอกสองคนนี้ทุกเรื่อง
“นี่สรุปพายใช้งานแกหนักไปใช่ไหม รู้สึกผิดชะมัดเลย”
“ไม่หรอกพาย ลิดาทำตัวเองทั้งนั้น พายไม่ผิดเลย”
“จากนี้ไปพายคงต้องให้แกรับผิดชอบงานน้อยลงหน่อยดีกว่า”
“ลิดาทำได้ อย่าเอางานในความรับผิดชอบของลิดาไปเพิ่มภาระให้คนอื่นเลย”
“ไม่ใช่แบบนั้น พายหมายถึงงานใหม่ที่จะเข้ามาต่อจากนี้ต่างหาก คงต้องแบ่งให้คนอื่นบ้างถึงแกจะเก่งที่สุดฝีมือดีที่สุดก็ตาม”
“พาย”
“หรือหาผู้ช่วยให้แกดี แกจะได้ไม่ต้องโหมงานหนักจนเกินไป”
“พาย”
“หรือพี่บอสคิดว่าไง” พายหันไปถามความเห็นจากบอสโดยไม่สนใจลิดาที่พยายามเรียกเขาเพื่อจะพูดด้วยแม้แต่น้อยเพราะเขากำลังคิดหาทางออกที่ดีที่สุดให้ลิดา
“พาย!!!” เมื่อความอดทนสิ้นสุดลงลิดาเลยร้องเรียกพายเสียงดังจนพายต้องหันมาโวยใส่ลิดา
“แกจะเสียงดังทำไมลิดา แกเพิ่งจะดีขึ้นเดี๋ยวก็ไข้กลับมาหรอก”
“ก็แกไม่ยอมฟังลิดาเรียกเลยนี่หน่า เอาแต่พูดเอาแต่คิดอยู่คนเดียว”
“ก็พายกำลังคิดหาวิธีช่วยแกอยู่ไง พายไม่อยากให้แกทำงานหนักจนเป็นไข้ไม่สบายขนาดนี้มันทำให้พายรู้สึกผิดนะเว้ยที่เป็นต้นเหตุ” พายพูดด้วยสีหน้าไม่สู้ดีเพราะรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้ลิดาต้องป่วยจนต้องเข้าโรงพยาบาล ถึงแม้เขาจะไม่ได้ทำโดยตรงแต่มันก็เริ่มมาจากเขาให้งานลิดามากจนเกินไป
“แกไม่ต้องคิดมาก ต่อไปนี้ลิดาจะไม่โหมงานหนักแบบนี้อีกแล้ว” ลิดากุมมือพายทั้งสองข้าง
“ต่อไปแกก็ต้องดูแลตัวเองให้ดี ถ้าเกิดแกเป็นอะไรไปพายจะอยู่ยังไง”
“ก็อยู่กับพี่บอสไง”
“ไอ้บ้าลิดา พายไม่ได้หมายความแบบนั้นแล้วแกกับพี่บอสก็ไม่เหมือนกัน พายขาดทั้งแกและพี่บอสไม่ได้”
“แกอย่ามาดราม่า ลิดาแค่ไม่สบายไม่ได้ป่วยเป็นโรคร้ายจะตายวันสองวันนี้สักหน่อย”
“หึหึ” บอสได้แต่ส่ายหัวให้กับความวุ่นวายของพายและลิดาที่ดูโอเวอร์จนเกินความจริงไปสักหน่อย แต่มันก็เป็นเรื่องปกติของสองคนนี้อยู่แล้วไม่เถียงกันก็กวนกันอยู่แบบนี้ตลอด
“โธ่เว้ย!!!!” เสือที่กำลังหัวเสียอย่างหนักเพราะไม่สามารถติดต่อลิดาได้ โทรไปก็ไม่รับ ส่งข้อความไปก็ไม่ยอมอ่านและไม่ตอบ นี่ถ้าเขาไม่ติดงานอยู่ที่นี่เขาคงจะรีบกลับไปถามเธอให้รู้แล้วรู้รอดไปว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมเธอถึงหายเงียบไปเฉย ๆ แบบนี้ มันเหมือนกับเขากำลังโดนผู้หญิงทิ้งทั้งที่เพิ่งเริ่ม
“บอสเป็นอะไรครับ”
“วีระ จองตั๋วกลับกรุงเทพให้ฉันด่วน”
“แต่งาน....”
“ถ้าคนที่รับผิดชอบงานนี้ยังดูแลต่อไม่ได้ก็ไล่ออกไป แล้วนายก็มารับผิดชอบแทน เข้าใจไหม??”
“ครับ”
“งั้นก็ไปทำตามที่ฉันสั่งได้แล้ว”
“ครับ” วีระเดินออกมาจากห้องทำงานของเสือด้วยความงงเล็กน้อยถึงปานกลาง ปกติถ้าเป็นเรื่องงานเสือจะไม่ปล่อยอะไรผ่านไปง่าย ๆ ยิ่งงานมีปัญหาเขาอยู่แก้จนจบจนแน่ใจว่าทุกปัญหาทุกอย่างเคลียร์เรียบร้อยแล้วถึงกลับ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เสือจะกลับเลยเพียงแค่แก้ปัญหาแต่จะไม่รออยู่ดูมันเลยแปลก ไหนจะอาการหงุดหงิดทุกครั้งที่จับโทรศัพท์
- ผู้เขียน
