รักลับลวงใจ

รักลับ : EP2

NYCHA TALK

ครืด ครืด

ฉันมองหน้าจอสมาร์ตโฟน ที่มีไฟสว่างขึ้นมาพร้อม ๆ กับเสียงสั่น เห็นแจ้งเตือนปรากฏขึ้น แสดงชื่อ

B.Boat

รอยยิ้มน้อย ๆ ก็ผุดขึ้นบนใบหน้า รีบหยิบมากดปลดล็อกแล้วเข้าไปดูแมสเซสของแอปไอจี

B.Boat : เจ้าของไอจีหายไปไหนครับ ไม่เห็นส่งข้อความมาหาบ้างเลย

คราวนี้ฉันถึงกับยิ้มกว้าง ผู้ชายในโลกออนไลน์ของฉันทักมาหา ที่จริงในช่วงกลางวันฉันจะเป็นคนทักไป แต่วันนี้อาจารย์เลิกคลาสช้ามาก เลยไม่ได้แตะโทรศัพท์

“ณัฐณิชา เก็บมือถือเดี๋ยวนี้” ฉันสะดุ้งเฮือกแล้วรีบเก็บใส่กระเป๋าทันที

ไม่ยอมเลิกคลาส แถมยังไม่ให้คุยกับผู้ชายอีก TT

“หนุ่มทักมาเหรอ” จอมนั่งข้าง ๆ ฉัน เธอเอาศอกกระทุ้งมาที่แขนฉัน แล้วเอ่ยถามออกมาเบา ๆ โดยที่สายตามองไปแต่ที่อาจารย์ เพื่อไม่ให้ดูผิดสังเกต เดี๋ยวจะถูกว่าเข้าให้อีก

“ช่าย...” ฉันตอบเสียงยาน

“อดใจอีกนิด เดี๋ยวจารย์ก็ปล่อยละ”

ฉันพยักหน้าให้กับคำตอบของจอม นั่งเรียนต่อไปอีกเกือบชั่วโมง ถึงจะเลิกคลาส ได้ลงมาหาข้าวกินสักที

“เข้าสอนช้า แล้วดึงเวลามาเลิกช้า หิวไส้จะขาดอยู่ละ” แก้มใสบ่นออกมาเมื่อเดินลงมาถึงโรงอาหาร

“เออ โคตรเซ็ง เมื่อไหร่จะหมดเทอมนี้” ตามด้วยน้ำทิพย์

ฉันไม่ได้ร่วมวงบ่นด้วย แม้ว่าในใจจะหงุดหงิดมากก็ตาม อาจารย์เข้าสอนช้าเอง แล้วดึงเวลาออกเองอีก แต่ก็ช่างไปก่อนฉันสนใจคนในไอจีมากกว่า

ฉันก็เลยนั่งจองโต๊ะอยู่กับจอม น้ำทิพย์และแก้มใสเดินไปซื้อข้าวก่อน เพื่อที่จะได้ตอบแชทก่อนที่จะกินข้าว

B.Boat : อ่านไม่ตอบนี่คือ? 12.15 น.

B.Boat : จะเทแล้วเหรอ 12.30 น.

B.Boat : ยังไม่ทันได้เจอตัวจริงก็ถูกเทซะแล้ว 12.50 น.

ฉันอ่านแล้วยิ้มออกมา ทักมาเรื่อย ๆ แถมยังตัดพ้อแบบนี้ หัวใจฉันก็เต้นโครมคราม

ผู้ชายในไอจีคนนี้ชื่อว่าโบ๊ท เขาทักมาหาฉันได้ประมาณ 2อาทิตย์แล้วล่ะ เราได้แต่แชทคุยกันแบบนี้ ได้แต่ดูความเคลื่อนไหวของกันละกันผ่านการลงรูปในไอจี

เราไม่เคยเจอตัวจริงกันสักครั้ง แต่ก็มั่นใจว่านั่นคือโบ๊ท ไม่ได้ไปเอารูปใครมาแอบอ้าง ดูจากการที่เพื่อนมาคอมเมนต์อะนะ และอีกอย่างคือแอคเคานต์นี้เปิดมานานหลายปีแล้วด้วย

Nycha : เพิ่งเลิกเรียนค้าบ เหนื่อยสุด ๆ

B.Boat : โห นึกว่าถูกเทแล้วเนี่ย

ฉันตอบกลับไปปุ๊บ เขาก็เปิดอ่านและตอบกลับมาทันที แค่นี้ฉันก็ยิ้มแก้มปริแล้ว แต่ดันมีข้อความต่อจากนั้น ที่ยิ่งทำให้หัวใจพองโต

B.Boat : เย็นนี้ไปกินเค้กกันไหม

Nycha : อยากเจอตัวจริงแล้วเหรอ

B.Boat : ก็เห็นบ่นเหนื่อย เลยอยากเลี้ยงเค้ก เผื่อณิชาจะหายเหนื่อย ^^

“ไปดิ ๆ” จอมชะโงกหน้ามองหน้าแชทแล้วเอ่ยขึ้นมา

“จะดีเหรอวะ” ในใจก็อยากไปอะแหละ แต่ก็แอบกลัวอยู่เหมือนกัน

“ชอบเขาปะล่ะ ถ้าชอบก็ไปเลย ยังไงวันนึงก็ต้องไปเจอกันอยู่แล้ว” จอมตอบกลับมา แล้วมองหน้าจอสลับกับหน้าฉัน

“ยืมชื่อแกไปอ้างได้ปะ ฉันจะบอกกับทุกคนว่าไปกับแก”

“ได้สิเพื่อนรัก” จอมยักคิ้วแล้วก้มลงมองหน้าจอฉัน แล้วพูดต่อ “รีบตอบเหอะ เขาส่งข้อความมาอีกแล้ว”

B.Boat : ไม่ไปเหรอ

ฉันเงยหน้าขึ้นมองหน้าจอม เพื่อนรักของฉันก็พยักหน้ารัว ๆ ให้ ฉันก็เลยตัดสินใจพิมพ์ตอบโบ๊ทกลับไป

Nycha : ไปดิ มีคนเลี้ยงจะพลาดได้ไงล่ะ

B.Boat : ดีใจจัง ถ้างั้นเจอกันร้านC.Cake Cafe นะ หรือจะให้โบ๊ทไปรับที่มหาลัย

Nycha : เจอกันที่ร้านนั่นแหละ เดี๋ยวณิชาขับรถไปเอง

B.Boat : กี่โมงดีครับ

Nycha : 16.30 โบ๊ทสะดวกไหม

B.Boat : สะดวกสิ ไปหาณิชา เวลาไหนโบ๊ทก็สะดวกหมดแหละ

Nycha : 555 แล้วเจอกันงับ

B.Boat : ครับผม

ฉันยิ้มแป้นกอดแขนจอมไปเดินดูร้านข้าวในโรงอาหาร

“ให้ไปเป็นเพื่อนไหม ไม่ได้เข้าไปเป็น ก. ข. ค. หรอกนะ จะดูอยู่ห่าง ๆ” จอมเอ่ยขึ้นมา

ฉันละสายตาจากถาดกับข้าวที่วางเรียงรายเตรียมไว้ให้เลือก หันไปมองหน้าจอมแล้วพยักหน้ารัว ๆ

มีจอมไปเป็นเพื่อนก็อุ่นใจไม่น้อย ไว้ให้สนิทกับโบ๊ทมากกว่านี้แล้วค่อยไปไหนมาไหนกับโบ๊ทสองต่อสอง

“ขอบคุณนะแก มื้อนี้ฉันเลี้ยง!”

“โอ้โห งั้นกินสองจานดีกว่า”

ฉันหัวเราะคิกคักกับจอม ใจฟูฟ่องที่จะได้เจอกับหนุ่มในไอจีสักที แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเกร็งขนาดไหน

เลิกเรียนแล้วก็ขับรถมาตามทางที่เปิดดูในแมป ชื่อร้านก็พอรู้จักอยู่หรอกนะ แต่ไม่เคยไปจริง ๆ สักที สถานที่ตั้งก็ไม่ใช่ทางผ่านที่ฉันใช้เดินทางระหว่างที่พักและมหา’ลัย

จอดที่ลานจอดของร้าน โชคดีที่ร้านนี้เนื้อที่กว้างพอควร ตอนแรกยังคิดว่าจะต้องไปหาจอดเทียบฟุตบาทที่ไกลจากร้านเสียอีก

ฉันดูนาฬิกาข้อมือ มาก่อนเวลาอยู่เกือบสิบห้านาที คนที่นัดน่าจะยังมาไม่ถึง แต่คิดได้เพียงไม่ถึงนาที สายตาก็สะดุดหยุดมองอยู่ที่ร่างสูง หุ่นดี ในคราบของนักศึกษาวิศวะ

ผู้ชายคนนั้นเปิดประตูกระจกที่มีตัวอักษรสีขาวเล็ก ๆ ติดอยู่ว่า C.Cake เขาชะโงกหน้าเข้าไปในร้าน เหมือนกำลังมองหาอะไรบางอย่าง แต่เขาก็ไม่พบ จึงตวัดสายตามาทางลานจอดรถแทน และสุดท้ายเขาก็ผลักประตูแล้วเดินเข้าไปในคาเฟ่

LINE

-JOM-

JOM : คนที่หน้าร้านใช่โบ๊ทไหม?

NYCHA : ใช่...

ใช่แน่ ๆ แม้จะเห็นไกล ๆ แต่ใช่เขาแน่นอน ตัวจริงเขาหล่อดูดีกว่าในรูปเยอะ ตัวสูง หุ่นดี ดีมากเลยแหละ ขาว จัดว่า... น่ากิน ><

JOM : กรี๊ด งานดีมาก อิจมากอ่า

NYCHA : 555

JOM : อีกสักแป๊บค่อยเข้าไปนะ

NYCHA : เพื่อ?

ในเมื่อเขาก็มาแล้ว ฉันก็เข้าไปหาเลยไม่ดีกว่าเหรอ

JOM : ไม่มีเหตุผล แต่ค่อยเข้าไปเหอะ จะได้ดูมีอะไรมากกว่านี้ ฉันก็อธิบายไม่ถูก

NYCHA : ให้ดูเล่นตัวหน่อย ๆ ว่างั้นเถอะ

JOM : ก็ประมาณนั้น อีกสัก 5นาที แกค่อยเข้าไป ฉันจะรออยู่ที่รถนี่แหละ

NYCHA : โอเค

ฉันนั่งมองที่ร้านแบบใจจดใจจ่อ ไม่รู้ว่าทำไม 5นาที มันถึงได้นานแสนนานขนาดนี้ ระหว่างที่รอก็หยิบตลับแป้งขึ้นมา แต่พอจะเติมลงบนใบหน้าก็ชะงัก

ไปแบบนี้แหละ ธรรมชาติดี...

หรือจะดูธรรมชาติลงโทษเกินไปวะ?

ไม่หรอกมั้ง หน้าก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น แค่มันนิด ๆ ไร้ความขาวของแป้ง ริมฝีปากก็จางลงจนแทบดูไม่ออกว่าทาลิปสติกมา

สุดท้ายก็หยิบกระดาษซับมันขึ้นมาซับให้หน้าดูสะอาดขึ้น และทาแป้งฝุ่นทับลงไปบาง ๆ ขืนไปสภาพตอนแรก มีสิทธิ์ที่ผู้ชายจะวิ่งหนี

หวีผมหวีเผ้าให้เรียบร้อย สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเปิดประตูรถลงไป หันไปขยิบตาใส่จอมที่จอดรถอยู่ข้าง ๆ ฉัน ก่อนจะเดินตรงไปที่หน้าประตูคาเฟ่