ค่ำคืนนั้นฝนพรำเหมือนจะมีพายุย่อมๆ สายลมพัดทิวไม้ไหวเอน เธอในวัยสิบขวบ ณ ตอนนั้นพำนักอยู่เพียงลำพังในห้องนอนของตัวเองด้วยความกลัว
เพราะมีความผิดปกติบางอย่างเกิดขึ้นในบ้าน ซึ่งขณะนี้พ่อของเธอไม่อยู่เสียด้วย
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! "เปิดประตู!!"
เสียงผู้หญิงเกรี้ยวกราดเรียกหาเธออยู่ด้านนอก เด็กสาวสะดุ้งเพริบขดตัวอยู่ภายใต้ผ้าห่มไม่ยอมกระดิก หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำ อากาศที่หนาวเย็นเพราะฝนตกไม่มีผลต่อความรู้สึกในยามนี้ หยาดเหงื่อผุดท่วมด้วยความขลาดกลัว
ฟังจากน้ำเสียงพอจะเดาออกว่าแม่เลี้ยงเมามาอีกแล้ว และมักจะหาเรื่องทุบตีเธอเสมอลับหลังบิดา หรือแม้แต่ต่อหน้าหากพวกเขาทั้งคู่มือตกกลับมาจากบ่อน ยิ่งสบโอกาสเช่นนี้แล้ว แก้ววัลลาเชื่อเหลือเกินว่าจะต้องเผชิญกับปัญหาหนักอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
จิตใจรำพันภาวนา...ขอให้พ่อบังเกิดเกล้ารีบกลับ อย่างน้อยเขาก็คอพ่อ ยังคงรักและ
