"ซ...เซียนเอ๋อร์ เซียนเอ๋อร์อย่าฆ่าข้า ข้ากลัวแล้ว"
เพียงแค่เจินซู่เห็นหน้าเฟิงซูเหยาก็เกิดอาการตัวสั่น แววตามีแต่ความหวาดกลัวที่มิใช่การแกล้งทำแต่อย่างใด เหตุการณ์ใต้แม่น้ำสายนั้นหลั่งไหลเข้ามาในหัวเจินซู่จนนางขนลุกไปทั้งกาย แววตาอำมหิตที่เฟิงซูเหยามองนางใต้น้ำมันยังฝังลึกในจิตใจของเจินซู่อยู่
"ฮูหยินรองคงจะนอนนานไปเลยลืมว่าข้ามากกว่ากระมังที่ต้องเอ่ยประโยคนั้น"
เฟิงซูเหยาจ้องตาเจินซู่จนอีกคนถึงกับหลบสายตาซบใบหน้าลงบนอกเทียนอ้าวหลุนด้วยตัวสั่นเทา
อาการของเจินซู่ทำให้อี้เฟยที่นั่งสังเกตเงียบ ๆ ถึงกับแปลกใจ
หากเจินซู่เป็นคนทำร้ายฟ่างเซียนเซียนผู้นี้อย่างที่นางเล่าจริง เหตุใดอาการถึงได้หวาดกลัวอีกคนเช่นนี้ หรือว่าเป็นเพียงการแกล้งทำให้ตนเองพ้นข้อกล่าวหากัน ในใจก็บอกว่าเรื่องทุกอย่างมีลับลมคมนัยมากกว่าที่ตนรับรู้มา หากแต่ยังไม่ได้เอ่ยอันใดออกมาจนกว่าเขาจะมั่นใจกว่านี้
"ท่านแม่ข้าฟื้นแล้
